دیشب در منطقه سعدیات، جوانان حامی حزب مستقبل (به رهبری سعد حریریِ فراریِ ساکن در عربستان)، به مجمّع شیعیان  حمله کردند. هفته پیش هم به حسنیه دیگر (حسینیه بالای ده) حمله کرده و با شلیک 60 گلوله به آن، فرار کرده بودند. در لبنان مُجَمَّع (مجتمع) به محلی می گویند که شامل مسجد، حسینیه، سالن درس و کنفرانس و جلسه، و احیانا کتابخانه است و عموما فعالیتهای بسیج گونه و فرهنگی حزب الله در آنجا انجام می شود.

مطلب زیر توسط نویسنده وبلاگ تربیت نگاشته شده است. تذکر بسیار به جا و عمیقی است و جا دارد به عنوان مسلمان، به آن فکر کنیم:

تعجب نکنید. بله، امام زمان حتما در لبنان هستند. البته بهتر است بگویم، در لبنان هم هستند. قصدم روایت اتفاقات و معجزات دیده شده در جنگ نیست. می خواهم از وجود امام زمان و احترام فوق العاده به ایشان، در قلب های شیعیان لبنان بگویم.
در لبنان هم مردم شب نیمه شعبان، خیابانها را آذین بندی کرده و در فانوس های کاغذی سفید، شمع روشن می کنند. بسیار زیباست خیابانها و کوچه هایی که سرتاسر آن با نور این فانوسها نورافشانی می شود. بچه های پیشاهنگی در خیابان شکلات و آبنبات پخش می کنند و در مساجد و حسینیه ها جشن گرفته می شود.
اما این همه ی ماجرا نیست. اینها ظاهر کار است. علاقه و محبت و احترام به حضرت ولی عصر، آنقدر در شیعیان بالاست که تلاش می کنند شیعه ی منتظر واقعی باشند. به بچه ها از کوچکی احترام به امام زمان را یاد می دهند و هروقت نام آن حضرت برده می شود، به احترام، دست بر سر خود می گذارند. در تصویر زیر بچه های دو ساله مهد کودک را می بینید که برایشان جشن میلاد امام زمان گرفته اند و با خواندن دعای فرج، بچه ها دستشان را روی سرشان نگه می دارند.

حتما شنیده یا خوانده اید که امام موسی صدر در لبنان برای کاستن اختلافات مسلمانان و مسیحیان، و شیعیان و اهل سنت تلاش می کرد. شاید ندانید امام موسی صدر با مفتی اهل سنت لبنان بارها صحبت و نامه نگاری کرد تا مسائل مختلفی مثل استهلال و اذان برای تمام مسلمانها یکپارچه و یک شکل شود. هرچند وی جواب مثبتی نداد و اصلا نمی توانست چنین تصمیم های بزرگی بگیرد.

امام موسی صدر شخصیت عجیبی بود. او با تمام شخصیت ها دیدار می کرد و می توانست بر آنها تاثیر بگذارد. جالب است بدانید او با ملک عبدالله که در آن زمان ظاهرا فرمانده گارد پادشاهی بود، دوست بود. اگر امام موسی صدر بود، مطمئنا امروز نه ما ملک عبدالله و پادشاه جدید را لعن و فحش می دادیم نه آنها ما را تکفیر می کردند و می کشتند.

چرا؟ زیرا اصلا اینقدر از هم جدا نمی شدیم و تن به خواسته دشمنان اسلام نمی دادیم که اسلام از داخل تضعیف شود. هرچند در این موضوع، تقصیر عمده بر گردن طرف مقابل است که با وجود اقدامات و رفتارهای وحدت جویانه شیعیان، خود را به کوچه ی بی عقلی زده و افراط و عدم منطق را سرلوحه حرکت خود قرار دادند.

دیروز توفیق شد با یکی از تهیه کننده های بزرگ المنار و رادیو نور گپی بزنم. وی بالای 25 سال سابقه تهیه کنندگی دارد و تا کنون حدود 11 جایزه بین المللی در زمینه تهیه کنندگی گرفته است. همچنین افراد زیادی را تعلیم داده که آنها هم در کار خود موفق هستند.

از آنجا که یکی از نیروهای قدیمی حزب الله در زمینه رسانه ای محسوب می شود اطلاعات خوبی هم دارد. بحث جنگ یمن بود و اینکه مردم بیگناه یمن درحال قتل عام هستند. نظر تحلیلگر لبنانی راجع به توافق ایران و آمریکا و پیش بینی او درباره حرکت تروریستی عربستان سعودی را به او گفتم. برایش جالب بود که کسی از شش ماه قبل پیش بینی جنگ را کرده باشد.

شروع کرد به صحبت درباره اوضاع و منطقه. (از آنجا که تصور می کرد لبنانی هستم راحت سخن می گفت و عادی؛ نه برای خشنودی من و ابراز ارادت به ایران). وی گفت: عربستان نسبت به ایران حقد و کینه و حسد دارد. زمان شاه هیچوقت نمی گفتند ایرانیها مجوسند و فُرس (فارس) و صوفی و کافر هستند! اما بعد از انقلاب یکباره ایران مورد هجوم آنها قرار گرفت.

چند روزی است در شبکه های اجتماعی، جوانهای طرفدار حرکت امل و حزب الله با هم درگیر شده اند. ماجرا از آنجا آغاز شد که المنار در برنامه ای، مقاومت خلده را به تصویر کشید و نه تنها اسمی از حرکت امل به عنوان یکی از بزرگترین اجزای مقاومت لبنان نبرد بلکه با نسبت دادن این عملیات غرور آفرین به رزمندگان حزب الله، خشم برخی طرفداران حرکت امل را برانگیخت.

اعتراض جوانهای طرفدار حرکت امل به این اقدام که سابقه دار هم هست، باعث شد المنار مجبور به پخش اصلاحیه ای شود که نه تنها سودمند نبود بلکه مشکل را دوچندان نمود.

جوانان طرفدار هر طرف، در شبکه های اجتماعی، هرکسی با فرهنگ و منطق و زبان خود به دیگری تاخت. عقلای این هر دو قوم هم بسیار در خاموش کردن این اختلاف کوشیدند.

لبنان سرزمین بسیار پیچیده ای است. پس از فروپاشی امپراطوری عثمانی و استعمار فرانسه در منطقه لبنان و سوریه و تشکیل دولت یهودی در فلسطین، استعمارگران، سرزمینهایی متشکل از طایفه های گوناگون را به عنوان کشور لبنان مرزبندی کردند. به جهت تنوع طوایف، این سرزمین همیشه دچار اختلافات بوده است. در لبنان هر طایفه ای تحت الحمایه یک کشور خارجی بود. آمریکا و فرانسه و حتی شوروی، حامی مسیحیان بودند، مصر و عربستان هم حامی اهل سنت. علویان هم مورد حمایت سوریه قرار داشتند. فقط شیعیان بودند که بی حامی و حتی بی رهبر بودند. به همین جهت لبنان همیشه شاهد نفوذ سیاستهای کشورهای مختلف و حتی نیروهای آنها بوده است.

در مجلسی که مفتی اهل سنت لبنان و دیگر علمای مسلمانان و علویان و دروزیان به مناسبت ولادت حضرت محمد صلوات الله علیه وآله گرد آمده بودند، شیخ عبدالامیر قبلان نایب رییس مجلس شیعیان لبنان سخنی گفت که شبکه های معاند و تفرقه انداز با تحریف آشکار آن مدعی شدند وی گفته که سنی است و هر کس ابوبکر و عمر و عثمان را بدش بیاید حرامزاده است!  تمام کسانی که این حرف را منتشر کردند یا نقل کردند نه تنها رجوعی به فیلم مستند این جلسه نکردند، بلکه به خود اجازه دادند در سب و لعن ایشان افسار زبان را رها کنند.

هربار کسی اسم سردار عزیز، حاج قاسم سلیمانی را مطرح می کند (خصوصا دشمنان)، احساس می کنم جریانی مشکوک در پی اسطوره سازی از این مرد بزرگ است تا به هدفی شوم برسد. بارها ایشان را ناجی قضیه های مختلف مطرح کرده اند و چنین نشان داده اند که اگر ایشان نبود، ما یا جبهه مورد حمایت ما شکست خورده بود.

خب اگر کمی فکر کنیم، و اگر کمی اطلاعات از وضع میدانی داشته باشیم متوجه می شویم این نوع صحبتها بیش از آنکه برای خدمت و محبت به این سردار عزیز باشد، آگاهانه یا ناآگاهانه ضربه به ایشان و سپاه است.

مثلا در قضیه عراق، می گویند اگر ایشان نبود الان بغداد سقوط کرده بود و ...