زعتر نوعی گیاه است که ما به آن آویشن می گوییم و غربی ها اوریگامه. با اینحال مزه و طعم و شکل آن در مناطق مختلف دنیا اندکی تفاوت دارد. مثلا زعتر لبنان با زعتر سوریه که به زعتر شامی معروف است در طعم و مزه کمی متفاوت است. زعتر را به صورت تازه در سالاد و غذا، و همچنین به صورت خشک کرده، استفاده می کنند.
زعتر در تاریخ
اما بشنوید از حکایت های تاریخی که در مورد زعتر ذکر می کنند. می گویند زعتر را مصری ها در مومیایی کردن استفاده می کردند. یونانی های قدیم هم در حمام ها و معابد بخور آنرا استفاده می کردند و معتقد بودند منبع شجاعت است. برخی معتقدند استفاده از زعتر را رومی ها رواج دادند. چرا که در پاک سازی اتاق ها و اضافه کردن رایحه معطر به پنیر و مشروبات الکلی از آن استفاده می کردند.

در قرنهای میانه در اروپا معتقد بودند زعتر برای کمک به خواب و جلوگیری از کابوس دیدن، موثر است. در آن دوران، خیلی از اوقات، وقتی به خانمها، شوالیه ها، و جنگجویان هدایایی می دادند، در میان آن شاخه ای زعتر هم به چشم می خورد. چرا که اعتقاد داشتند برای صاحبش شجاعت می آورد. زعتر را به شکل بخور هم استفاده می کردند. خصوصا در مراسم تدفین در تابوت مرده می گذاشتند و عقیده داشتند ضامن عبور ایمن او به زندگی آخرت است.
 

نحوه استفاده
در برخی غذا ها شاخه زعتر به شکل درسته در دیگ قرار می گیرد تا به غذا طعم بدهد. گاهی برگهای آن را می کنند و فقط برگ را استفاده می کنند. گاهی برای سالاد، با ساقه اش خرد می شود. لبنانی ها و سوری ها زعتر را خشک می کنند و به آن سماقِ کوبیده و کنجد بوداده اضافه می کنند. این مخلوط را گاه همراه با ماست چکیده و روغن زیتون و گاه با ریختن روغن زیتون بر روی آن می خورند (زعتر و زیت). مناقیش زعتر هم یکی از انواع مناقیش است. که روی خمیر، زعتر با روغن زیتون مخلوط شده، ریخته می شود. مناقیش در نگاه اول برای ایرانی ها پیتزا به نظر می آید. البته عموما به عنوان صبحانه مصرف می شود.
استفاده های پزشکی (این قسمت به نقل از ویکی پدیا و در مورد آویشن است)
در طب سنتی از این گیاه به عنوان ضد اسپاسم، رفع تنگی نفس و سرفه و بدگوارشی ودرمان سیاه سرفه، برونشیت، عفونت ریه، سرماخوردگی، آنفلوآنزا و برای درمان نفخ و گرفتگی‌های عضلانی استفاده می‌شود.
همچنین آویشن خواص ضد میکروبی و ضدانگلی وضد قارچی دارد و این به خاطر وجود ماده‌ای به نام تیمول است که اگر شما در خوردن ان زیاده روی کنید ممکن است مسموم شوید. آویشن همچنین گرم و خشک و ضد سرفه است. این گیاه فصل بهار در کوههای زاگرس از جمله کوههای فریدون‌شهر و استان کردستان بخصوص کوههای شهرستان بیجار از جمله (کوه نسار، کوه حمزه عرب، کوه نقاره کوب و منطقه حفاظت شده بیجار) به وفور یافت می‌شود.
آویشن در طب نوین
استفاده امروزی و ثابت شده گیاه آویشن برای درمان آسم، سرفه های خشک مکرر، آمفیزم و برونشیت است. چای دم کرده آن را نیز برای درمان عفونت گوش میانی، نفخ و تهوع استفاده می‌کنند، عصاره آویشن حاوی ماده‌ای به نام «تیمول» است که برای بیماری آسم مفید است. حمام آویشن برای مبتلایان به دردهای عضلانی، مفصلی و روماتیسمی مفید است. ضماد آویشن برای نیش و گزیدگی حشرات موثر است. در بارداری کاربرد این گیاه ممنوع است اما در دوران شیردهی آزاد است.