شنبه صبح بسیار زود به دریا رفتیم. دریای شهر صور مختلط هست و به این خاطر خانواده‌ها و جوانان مومن، فقط بعد از نماز صبح تا حدود ساعت ۹ می‌توانند از دریا استفاده کنند. بعد از آن خانم‌های مایوپوش، کمال استفاده از آفتاب را می‌برند!
برنامه گوگل برای دیدار راهنمایان نقشه گوگل از سراسر جهان هر سال در آمریکا برگزار می شود. در این برنامه، 200 راهنمای برتر از 64 کشور سراسر جهان دعوت شده و ضمن دیدار و گردش در شهر، به یادگیری و تجربه اندوزی می‌پردازند.
هر وقت ایران می روم، سری به دوستان می زنم. اکثر اوقات، در یکی دو مدرسه که قبلا همکاری داشتم، یک سخنرانی هم میکنم. در مدرسه ای که مدیرانش از دوستان و همکاران گذشته بودند و تازه تاسیس کرده بودند، از لبنان و شرایط آن صحبت می کردم تا بچه پولدارهای این غیر انتفاعی، فکر نکنند دنیا فقط آن چیزی است که در ماهواره هایشان می بینند. بعد از اینکه صحبتم تمام شد بعضی ها سوالهایی پرسیدند. نوجوانی پرسید مگر نمی گویند در زندگی، بهترها را الگو قرار دهید؟ چرا ایران را با لبنان مقایسه می کنید؟ با استرالیا مقایسه کنید.
با سلام
همان طور که می دانید هدف این پایگاه اطلاع رسانی درباره مسائل مختلف لبنان است. اما برخی مطالب کوتاه و سریع، تنها روی کانالهای ما منتشر می شود. مثلا پوشش انتخابات لبنان را در تلگرام و پیامرسانهای داخلی، به سرعت دنبال می کردیم.
می توانید کانالهای ما در پیامرسانهای داخلی را دنبال کنید:
 |
 |
 |
متاسفانه سروش دو روز است دچار اختلال عمده شده و تصویر آپلود نمی شود. حتی گاهی متن هم ارسال نمی شود. تعداد کاربران آن ثابت مانده و نشان می دهد توان ارسال کد ثبت نام ندارد. لذا فعلا روی آن حساب نمی کنیم.
حسابهای ما در پیامرسان های غیر ایرانی به شرح زیر است:
 |
 |
 |
با عرض سلام خدمت همه همراهان گرامی و با تبریک نیمه شعبان، سالروز ولادت منجی عالم، به اطلاع عزیزان می رسانیم این پایگاه وارد فاز جدیدی از فعالیت خود شده است. با اضافه شدن دو نویسنده دیگر که از ایرانیان ساکن لبنان هستند، تصمیم بر این شد که با تغییر عنوان و آدرس پایگاه، و همکاری دوستان، بتوانیم اهداف آن را به شکل بهتری دنبال کنیم.
قطعا عوض کردن آدرس اینترنتی، باعث پایین آمدن رتبه سئو و رتبه سرچ در موتورهای جستجو خواهد شد که در صدد هستیم با اقداماتی، این مشکل را سریعا برطرف کرده و امتیاز خود را دوباره به دست آوریم. آدرس قبلی تا سه سال دیگر در دسترس بوده و می توانید اگر مطلب خاصی را دنبال می کنید، تنها با عوض کردن آدرس دامین در نوار آدرس، به مطلب مورد نظر دست یابید. هرچند کانال تلگرامی خود را تغییر نداده ایم اما در برنامه های پیامرسان ایرانی، آدرس جدید خود را رزرو کرده ایم تا در صورت نیاز، از طریق آنها در خدمت همراهان باشیم.
برای اطلاع از تغییرات جدید، به صفحه درباره پایگاه مراجعه فرمایید.
با تشکر از همراهی شما
روز شنبه مطلبی منتشر کردم که در پی تماس برخی عزیزان متوجه شدم قضیه آن گونه ای نیست که به نظر بنده رسید. هرچند اصل اتفاق درست بود اما اسباب و علت آن، چیزی نبود که در مطلب من نشان داده شد.
در مطلبی که منتشر کردم هرچند نهاد یا سازمان خاصی را اشاره نکرده بودم اما برخی دوستان تصور کردند به دیپلماتها و سفارت کشورمان اشاره دارد و از این لحاظ متعجب بودند. چون اساسا سفارت میزبان برنامه نبود. پس از آنکه یکی از عزیزان سفارت تماس گرفت، معاون یکی از نهادهای وابسته به کشورمان که میزبان برنامه بود، تماس گرفت و در مورد قضیه پرس و جو کرد. سپس ریاست محترم هم گوشی را گرفته و صحبت کردیم.
دو ساعتی از اذان مغرب گذشته بود. هنوز نتوانسته بودم نماز بخوانم. تازه باید به بیروت بر می‌گشتم و اقلا یک ساعت و نیم دیگر نمازم به عقب می افتاد.
گفتم همینجا در صور یک مسجد پیدا می کنم و نماز می خوانم. یادم افتاد مسجدی در اول چهار راه عباسیه دیده بودم. باران شدیدی می آمد. از ماشین که بیرون آمدم مثل فشفشه دویدم سمت مسجد. برای همین اسم آن را ندیدم. وارد که شدم پنج شش نفر دم در مانده بودند که داشتند خارج می شدند. سلام کردم و رفتم داخل. قیافه هایشان برایم شک بر انگیز شد.
تا به حال کربلا نجف مشرف نشده بودم. بیشتر کم توفیقی خودم بود. وگرنه یه عاشق هرجوری شده خودشو میرسونه اونجا. مشکل پول رو هرکسی بالاخره حل میکنه. ولی من نتونسته بودم خودم رو به نوکیا چراغ قوه راضی کنم و پولش رو بذارم برای سفر. نتونسته بودم خیلی از خرجهای کوچیک غیر ضروری رو حذف کنم تا خرده خرده و اندک اندک، یه پولی جمع بشه.
وقتی سید بهم گفت میای بریم کربلا، بلیتت تقریبا مجانی، خوشحال شدم. البته کمی نگران خانواده و کارم بودم که دیدم کربلا دیگه شاید گیرم نیاد. بیخیال همه چی شدم. از اونجا که می خواستم فقط برای زیارت برم، نه پز دادن و عکس انداختن و تفاخر، نه به کسی خبر دادم، نه دوربین با خودم بردم.
وقتی رسیدیم فرودگاه نجف، یک روحانی لبنانی که منصب قاضی شرعی یکی از مناطق لبنان رو داره، با ما بود و با سید دوست بود. درجا یک پلیس عراقی آمد پاسپورت او و ما را گرفت و بدون پرداخت عوارض ورود، مهر زد و در باجه گذرنامه، خودش برایمان مهر کرد و بدون صف و انتظار بیرون رفتیم.
شب عید غدیر نزدیک غروب بود که کارم تمام شد. رفتم مسجد روبروی محل کار. گفتم شب عیدی نماز را اول بخوانم. (ای بسوزه پدر ریا)
بعد از نماز در دلم گفتم خدایا امشب یه عیدی به ما بده. (دیدین بعضیا تا یه کار خوب میکنن کلی منت میذارن سر خدا و طلبکار میشن؟ البته من عیدی رو به خاطر عید خواستم نه به خاطر نماز)
نماز رو که تمام کردم رفتم بیرون و تا سر خیابون پیاده رفتم. زیر پل، جلوی شیرینی فروشی درویش که جدیدا زیر پل سید هادی نصر الله باز شده، ایستاده بودم. ترافیک سنگینی بود که به دلیل نبودن پلیس گره خورده بود و قفل شده بود. دوستی که قرار بود بیاد دنبالم رسید به زیر پل و در فاصله چند متری من بود. کیف پولم و موبایلم را گرفته بودم دستم. یک موتوری با سرعت رد شد.
