مطلب زیر توسط نویسنده وبلاگ تربیت نگاشته شده است. تذکر بسیار به جا و عمیقی است و جا دارد به عنوان مسلمان، به آن فکر کنیم:

طنز در ادبیات فارسی همیشه جایگاه ویژه ای داشته. جوکهای واتس اپی و وایبری امروز هم امتداد همین طنزپردازیه. ملت ایران در ساختن جوک استعداد ویژه ای دارن و این جوکها علاوه بر خنده و انبساط خاطر، کارکرد دیگری هم دارن: مردم در لفافه ی این لطیفه ها، تمایلات درونیشون رو که اجازه ی بروز صریح نداره به همدیگه منتقل می کنن و به این شکل، یک تفکر یا تمایل و مطالبه رو در جامعه ترویج میدن و حفظ میکنن. حتما شما هم این روزها از این قبیل جوک ها شنیدید که: «چی میشد ماه های سال اینجوری بود: رجب، شعبان، هپ!» یا «خوب شد مث جمادی و ربیع که اول و ثانی دارن، ماه رمضون اول و ثانی نداره» و «خوب شد محرم و صفر اسلام را زنده نگهداشتن وگرنه ماه رمضان مسلمونا رو کشته بود!» و ... هزار داستان و جوک دیگه که ما بچه مذهبیا هم راحت به همدیگه میگیم و همشون از سختی روزه گرفتن حرف میزنن. حالا همه ی اینا رو بذارین در کنار این جمله از امام سجاد علیه السلام که در دعای وداع ماه مبارک و خطاب به این ماه (مثل یک عاشق که داره با معشوقش خداحافظی میکنه) فرمودن:
مَا کَانَ أَطْوَلَکَ عَلَى الْمُجْرِمِینَ، وَ أَهْیَبَکَ فِی صُدُورِ الْمُؤْمِنِینَ‏.
چقدر بر مجرمان طولانی گذشتی ولی در دلهای مومنان باعظمت بودی.
حالا ببینیم کدوم حس رو به این ماه عزیز داریم:
حس کسی که داره با اشک و آه با محبوبش وداع میکنه یا کسی که میگه آخیش! مردیم بابا! خوب شد تموم شدا!
حضرت میفرمایند: السّلَامُ عَلَیْکَ غَیْرَ مُوَدّعٍ بَرَماً وَ لَا مَتْرُوکٍ صِیَامُهُ سَأَماً

خداحافظ، که وداع با تو از روى خستگى، و ترک روزه ‏ات از سر ملالت نیست.