وقتی حزب الله عملا شکل گرفت دبیرکل نداشت. بلکه شورایی بود و سخنگویی داشت به نام سید ابراهیم امین السید. اولین دبیرکل حزب الله شیخ صبحی طفیلی بود. او یکی از علمای شیعه بود که در زمان امام موسی صدر از مویدین امام بود و جزو هیئت عمومی مجلس شیعیان بود. وی فردی انقلابی و تند بود و خطابه های خشک و خشنی ایراد می کرد. دوره ی دوم سید عباس موسوی انتخاب شد. امری که به مزاق شیخ صبحی طفیلی خوش نیامد.

یکی از قدیمی های مقاومت چنین می گوید: وقتی نوجوان بودیم در مدرسه ی امام موسی صدر در صور درس می خواندیم و در فعالیت ها و کلاسهای حرکت امل شرکت می کردیم. جلسات مذهبی و کلاسهای آموزشی در حرکت امل جوانها و نوجوانهای زیادی رو دور هم جمع می کرد. بعد از ربوده شدن امام موسی صدر و گذشت چند سال، ما دیگر بزرگ شده بودیم. برخی جوانهایی که خیلی توجهات مذهبی داشتند از همکاری با امل کناره گیری کردند چرا که رییس آن را صاحب ولایت شرعی نمی دانستند. ما هم دیگر عضو رسمی امل نماندیم.

باز هم نیمه ی شعبان شد و انتظار به درازا کشید. باز هم چشم باز کردیم و خورشید را ندیدیم. باز هم میلاد منجی آمد و آن یگانه منجی نیامد. 

ای حلقه ی وصل آسمان و زمین، ای رحمت خدا، ای مهربان ترین مهربانان، کجایی؟

و ضاقت الارض و  منعت السماء

جنگ و خونریزی جای جای زمین را گرفته است،

بعد از پیروزی ارتش سوریه در بازپس گیری شهر استراتژیک القصیر و استمداد از حزب الله لبنان در نقشه ی هجوم و عملیات و پاکسازی، نیروهای تکفیری بسیار از دست حزب الله و شیعه عصبانی شدند. با صدور فتواهای مختلف خون شیعه را حلال اعلام کرده و گفتند حتی در خارج از سوریه باید شیعیانی را که حامی حزب الله هستند کشت.

برای جبران آبروی از دست رفته و کسب روحیه، برنامه ی حمله به روستاهای شیعه نشین را آماده و اجرا کردند. در منطقه ی دیرالزور که از همان اول در دست تروریستها بود به روستای حطله حمله کردند.

اصلا وقتی سربازی می رویم و همه را با یک لباس و یک جایگاه و یک عنوان در نظر می گیرند و عمدا کاری می کنند که بادشان بخوابد، می فهمیم که خیلی باد داشتیم. آن موقع است که وقتی از مرخصی به خانه بر می گردیم دست پدر و مادر را بی هیچ بهانه و عاشقانه می بوسیم.

دوم یا سوم راهنمایی بودم و خیلی چیزی از سیاست حالیم نبود. بعضی بچه ها بنا به جو خانواده شون از ناطق نوری تو مدرسه سخن می گفتند و بعضی ها از کسی به نام خاتمی که ما بچه ها اسمش را هم نشنیده بودیم. ناطق نوری رو اقلا در مجله ی گل آقای کتابخانه میدیدیم و صورت بشاش و خندانش برایمان آشنا بود.

ایرانیان ساکن لبنان بالای 5000 نفر هستند که از آنها حدود 2500 نفر واجد شرایط رای هستند. در بیروت در محل سفارت ایران و در بعلبک در شمال و نبطیه در جنوب صندوق رای برای انتخابات دوره یازدهم ریاست جمهوری وجود داشت.

به سفارت رفتم. هیچ تمهید امنیتی خاصی دیده نمی شد. همان گیت و ایکس ری همیشگی. موبایل و کلید را باید تحویل می دادید. همین.

شناسنامه را که تحویل دادم. حاج آقایی که ریاست حوزه رسول اعظم را بر عهده دارد نگاهی به شناسنامه می انداخت و خوش آمد می گفت. بعد چند نفر از معلمین مدرسه ی ایرانی که مسئول رای گیری بودند اطلاعات را سریع روی برگه می نوشتند و برگه رای می دادند.