سلام به همگی

آخر هفته ما تصمیم گرفتیم به اتفاق یک دوست ایرانی که ماشین دارد بریم جنوب. دوستمان آمد و راهی جنوب شدیم.

محمد ابراهیم

کلبه کوچک تا نیمه زیر برف پنهان شده بود. نور اندکی که از آتش شومینه و چراغی نفتی که از سقف آویزان بود، فضای کلبه را تا حدی روشن کرده بود. ماریا در حالیکه پتوی کهنه اش را دور خود پیچیده بود پشت پنجره کز کرده بود و به  ریزش آرام دانه های درشت برف در دل تاریکی شب چشم دوخته بود. صدای پدر او را به خود آورد. نمی دانم این برف کی قرار است بند بیاید؟ سوختمان دارد تمام میشود و هیچ کس هم نیست که بیاید و به این ده کوره دور افتاده سر بزند. مادر که داشت برای این که خودش را سرگرم کند بافتنی میبافت گفت: درب خانه به سختی باز می شود خوب شد امروز صبح هیزم ها را آوردیم داخل. ماریا لبخندی زد و دوباره به دور دست ها خیره شد.

گنجاندن عادات و رسوم یک قوم در یک صفحه کاری محال است چه برسد به قومی که خود از اقوام و ادیان مختلف تشکیل شده و هر دسته هم به واسطه موقعیت اجتماعی و خانوادگی خود شاخه های مختلفی دارد.

سعی من در اینجا بر این خواهد بود که عادتهای عمده و نمایان لبنانی ها را گزارش کنم و در حالت های دیگر، خاص بودن آن را معین کنم.