دوستانی که لبنان آمده اند با مناقیش آشنا هستند. یکی از انواع خوراکی هایی که برای صبحانه آماده می شود مناقیش است. (بخونید مَنَئیش /manaeesh/)

منئیش انواع مختلفی دارد:

تورهای ایرانی که به لبنان می آیند تقریبا برنامه ی ثابتی برای گشت و تفریح دارند: بازدید از صخره ی روشه، تله کابین و کلیسای بالای کوه جونیه، گشت دریایی، قلعه ی باستانی بعلبک، مجسمه ی حضرت مریم در حریصا، بازار و خرید و غیره.

بعضی ها یه مشلی دارن که بذارین برای همیشه حلش کنم:

 میگن چرا پول ما رو میدین به لبنان و فلسطین و غیره! ما خودمون اینهمه فقیر داریم. ملت نون ندارن، گوشت نمیخورن ماه تا ماه.

چشم لبنانیها به ایران است؛ از قدیم همینطور بوده، از وقتی انقلاب کردیم چشم همه ی شیعیان جهان و همه ی آزادگان جهان به ماست. باور نمی کنید؟ واقعیت است. ایران پایگاه و پشتوانه ی بزرگ شیعه در جهان است و این موقعیت را هیچ کشور دیگری نمی تواند از ایران بگیرد.

تا کنون تماسهای زیادی با من گرفته شده در رابطه ازدواج با دختران لبنانی. یک نفر از شرایط آنها می پرسد و دیگری انتظار دارد موردی به او معرفی کنم برای امر خیر و غیره. بنده که بنگاه خیریه ازدواج ندارم! با دختران لبنانی هم در این حد همکلام و همنشین نیستم که آمار انتظارات و توقعاتشون را داشته باشم. ضمن اینکه یک نفر نمی تواند آمار دقیقی از اجتماعی داشته باشد که هرکس دین و سلیقه و مرامی مخصوص به خود دارد. در همین طایفه ی شیعه آنقدر طیف دیدگاه ها و ارزشها و انتظارت و توقعات مردم وسیع است که نمی شود یک جمعبندی کلی ارائه کرد. بهتر است قسمت ازدواج با لبنانی را دوباره بخوانید و دلایل دوری دختران لبنانی از ازدواج با ایرانی را به خاطر بیاورید.

  حیف است که با غذا های لبنانی آشنا نشید. از صبحانه شروع می کنیم:

تقریبا یک سال و چهار ماه بود که در ایران نبودم. هواپیما که در فرودگاه امام خمینی به زمین نشست، گذرنامه ها را به سرعت مهر کردند، بارها را تحویل گرفتیم و پدر بزرگوارم را که زحمت کشیده بودند به استقبالمان آمده بودند در آغوش کشیدیم.

صبح آن روز وقتی خواستم مسواک بزنم آب تمیز و خوش طعم روحم را تازه کرد. باید دو سال با آب چاه و دریا مسواک زده باشید تا تفاوت را حس کنید.