نوشتنم نمی آید. همین.

نه وقت فراغت درست و حسابی دارم نه حال نوشتن نه موضوع خاصی قلقلکم می دهد که بنویسم.

اوضاع لبنان از نظر امنیتی بهتر شده، خصوصا بعد از تاکتیکها و استراتژی های حزب الله، در بستن مرزهای سوریه و لبنان و مجبور شدن دولت لبنان به دخالت در اراضی این کشور که دست تروریستهای مسلح سوری و خارجی بود خصوصا در عرسال. ارتش جای حزب الله را در ایست بازرسی های منتهی به عرسال گرفته و با چراغ سبز نبیه بری و حزب الله، نقشه امنیتی کاملی در سرکوب هر اخلالگر در امنیت کشور به اجرا در آورده.

شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را به پیروان اهل بیت تسلیت عرض می کنم. بدین مناسبت کلیپی تهیه کرده ام که مناسب گوشی های موبایل طراحی شده. نسخه دو زبانه فارسی و عربی آن را در زیر می توانید مشاهده و دانلود فرمایید.

دریافت متن کلیپ
حجم: 192 کیلوبایت

شاید بعضی جوان ها، کوپن یا کارت بسیج اقتصادی رو یادشون نیاد. اما من هنوز یادم هست.

وقتی طرح هدفمند سازی یارانه ها در دستور کار قرار گرفت، هدف این بود که کسی با مصرف بیشتر، یارانه ی بیشتری نگیرد. یعنی یک شهروندی که پولدار است و خانه ی بزرگی دارد و هر اتاقش کولر گازی دارد برای چی باید برقِ ارزان و با سوبسید دریافت کند؟ درحالیکه شهروند فقیر که دو اتاق بیشتر ندارد و فقط به اندازه دو لامپ و یک تلویزیون و یخچال مصرف برق دارد، سوبسید ناچیزی به او تعلق بگیرد.

هشام جوانی جنوبی بود که از من چند سالی کوچکتر بود. کشاورز زاده ای ساده و پاک و با صفا. وقتی شنیدم پایش قطع شده و در بیمارستان است با خودم گفتم خوب است به دیدنش بروم.

از جلوی بیمارستان رد می شدم که عزمم را جزم کردم بروم داخل، از جلوی نگهبان مسلح سیاهپوش که داشت با یکی روبوسی می کرد رد شدم. وارد شدم، جلوی اطلاعات ایستادم. خانمی با حجاب لبنانی نشسته بود و داشت با تلفن حرف میزد. بعد از چند ثانیه تلفنش تمام شد و پرسید چه کار دارم. گفتم فلانی در کدام اتاق است. در کامپیوترش سرچ کرد و شماره اتاق را گفت. سوار آسانسور شدم و رفتم بالا. اتاق را پیدا کردم و داخل شدم. سلام و روبوسی کردیم. برای مزاح گفت الان تو نماینده جمهوری اسلامی هستی دیگه؟ خندیدم و پیشانی اش را بوسیدم.

برادر بزرگش هم آنجا بود. وقتی چند تا از فامیلهایشان که آنجا بودند داشتند با هشام خداحافظی می کردند آرام به من گفت: برادرم خیلی روحیه اش خوب است. محکم محکم است.

واقعا هم محکم بود. بی هیچ ناله یا نگرانی یا ترس. انگار که فقط بیماری ساده ای باشد. نه اشکی نه آهی نه ترسی نه بهتی نه هیچ نگرانی از آینده. شنیده بودم که به فامیلهایشان سفارش کرده اند کسی برای همدردی تسلیت نگوید. هر کسی هم می آمد و وارد می شد می گفت «سلامتک، سلامة قلبک» و برای او ودیگر جوانها دعا می کرد. با وجود این جوانها و این ایثارگری و فداکاری و بزرگمنشی، دیگر خجالت می کشم در دعاها و زیارت ها بگویم یا لیتنا کنا معکم. چرا که ادعایی بیش نیست. جوانهایی با این سن کم برای دفاع از اهل بیت جان می دهند و جانباز می شوند و من ....

پ.ن: خواستم بنویسم پایی که جا ماند اما دیدم نه، پا به مقصد رسید و بدن جا ماند.

گروگان گرفته شدن مرزبانها در تمام دنیا سابقه دارد و فقط مربوط به ایران نیست. اما تلاشهای دیپلماتیک و پاسخ نظامی به این پدیده، امری است که قضیه گروگانگیری را تحت الشعاع قرار می دهد.

مثلا در سال 2006 وقتی حزب الله لبنان در عملیات وعده صادق چند سرباز اسراییلی را لب مرز به اسارت گرفت، رژیم اشغالگر قدس با وحشیگری تمام، یکی از بزرگترین جنگ های منطقه در چند سال اخیر را آغاز کرد که البته بعدها معلوم شد برای جنگ از قبل برنامه داشته اند و عملیات حزب الله مجبورشان کرد زودتر از موعد در حالی که رودست خورده بودند وارد جنگ شوند.

وقتی دولتی ضعیف مثل لبنان نمی تواند از حقوق خود دفاع کند، دشمنش هرچه بخواهد انجام می دهد.

اگر کشور را ضعیف کنند یا ضعیف جلوه بدهند نتیجه این می شود که برای احقاق حق خودمان، نمی توانیم قدمی برداریم. پاکستان ایران را تهدید می کند که اگر وارد خاک این کشور شویم فلان و بهمان می کند!

هنوزموشک باران پادگانهای منافقین در عراق توسط ایران را یادم نرفته . وقتی قوی باشیم می توانیم و انجام می دهیم. هیچ کس هم نمی تواند بگوید چرا.

در مطلب قبل گفتم که چگونه دعای فرج اصلی جایگزین دعای سلامتی امام زمان شده است. یکی از ادعیه سفارش شده برای فرج حضرت صاحب العصر و الزمان، دعایی است که حضرت امام رضا علیه السلام ما را به آن سفارش نموده اند.

مطلب زیر را به نقل از وبلاگ چشمه حیات در مورد این دعا می خوانیم:

مگر غیر از این است که ما ایرانی ها خصوصا و همه شیعیان عموما زیر سایه لطف و کرم امام رئوف علی بن موسی الرضا (که سلام خدا بر او باد) زندگی می کنیم؟ آن حضرت در فرمایشی به یکی از یارانشان می فرمایند شما شیعیان در قنوت نماز جمعه بجای هر دعای دیگر، این دعا که برای فرج فرزندم مهدی است را بخوانید:

اللَّهُمَّ أَصْلِحْ عَبدَکَ وَ خَلِیفَتَکَ بِمَا أَصلَحتََ بِهِ أَنْبِیَاءَکَ وَ رُسُلَکَ وَ حُفَّهُ بِمَلَائِکَتِکَ وَ أَیِّدْهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ مِنْ عِنْدِکَ وَ اسْلُکْهُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً یَحفَظُونَهُ مِنْ کُلِّ سُوءٍ وَ أَبْدِلْهُ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِ أَمناً یَعْبُدُکَ لَا یُشْرِکُ بِکَ شَیئاً وَ لَا تَجعَلْ لِأَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ عَلَى وَلِیِّکَ سُلْطَاناً وَ أْذَنْ لَهُ فِی جِهَادِ عَدُوِّکَ وَ عَدُوِّهِ وَ اجْعَلْنِی مِنْ أَنْصَارِهِ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ

مدتی است مالزی که مثلا پیشرفته ترین کشور اسلامی بود، اقدامات ضد شیعی غیر معقولی انجام می دهد. هرچند نیمی از تقصیر شاید بر گردن خودمان باشد که به جای مبلغان شیعه، توریست و قاچاقچی و خلافکار به مالزی فرستادیم، اما اقدامات آنها در غیرقانونی کردن مذهب شیعه، حمله به حسینیه ها و مجالس شیعیان و بازداشت شیعیان را نمی توان نادیده گرفت و بی پاسخ گذاشت.

داشتم به این فکر می کردم که اقدامات متقابل چه می تواند باشد. اقدامات متقابل ایرانی ها عموما فشارهای رسانه ای، حملات سایبری، کمپین ها و محکومیت ها و طومار، کاریکاتور و غیره است. داشتم فکر میکردم در لبنان که اینهمه کارگر و کلفت مالزیایی هست حرکتی راه بیندازیم. مثلا شیعه ها کارگر مالزیایی استخدام نکنند.

یادم افتاد اگر امام موسی صدر بود، از اساس کسی جرات نمی کرد و به این سمت نمی رفت که تشیع را ممنوع کند. اگر هم چنین می شد، مطمئنا به جای اخراج و تحریم و جبهه گرفتن، شاید امام موسی صدر دستور میداد همه ی شیعیان فقط کارگر مالزیایی استخدام کنند تا آنها با شیعه آشنا شوند و آداب و رسوم آن را ببینند و هنگام بازگشت به کشورشان، با افکار تند ضد شیعی مبارزه کنند.

عقلانیت و انسان محوری امام موسی صدر گمشده ی روزگار ماست، هرچند رهبران ما حکمت و منطق خوبی دارند اما دشمنان وحشی شده اند، بی منطق شده اند و هدفشان شده نابودی شیعه. جالب اینجاست که در گذشته، نظرات الازهر در تایید یا رد مذاهب مهم بود اما امروز با وجود تایید الازهر و سخنان جالب ریاست آن در دفاع از شیعه، تبلیغات مسموم وهابیت توانسته کار را به اینجا بکشاند.

در دعای سال جدید بعد از ظهور مولایمان، آزادی امام موسی صدر را از خدا بخواهیم.

ساعت 20 و 27 دقیقه و7 ثانیه روز پنج شنبه 29 اسفند 1392 هجری شمسی لحظه ی تحویل سال جدید است. به ساعت لبنان یعنی 18:57:07 . شب جمعه و ایام فاطمیه و شهدای دفاع مقدس در سوریه، به نظرم بهترین جا برای تحویل سال، زینبیه است. هرچند امکانش فراهم نشد، اما به جاش سعی می کنم در مزار شهدای این دفاع مقدس حضور پیدا کنم و برای ظهور مولامون دعا کنم. 

امیدوارم سال جدید برای دوستان و همراهان  بازدید کنندگان، سالی مملو از موفقیت و شادکامی و سعادت باشه و نقشه های دشمنان مملکتمون نقش بر آب بشه و شرشون به خودشون برگرده.

ان شاءالله همه مجردا ازدواج کنن و عروس دامادها بچه دار شوند و بی پولها پولدار شوند مریضها شفا پیدا کنند، زندانی ها آزاد بشند (البته نه جنایتکارایی که به مردم صدمه زده بودند)

عیدی ما به دوستان هم دعا و زیارت از طرف اوناست. هرکی هرکدوم از شهدای دفاع مقدس از حریم اهل بیت رو ارادت داره و دوست داره، نیت کنه که سلام و دعاشو به اونا برسونم.

مدتی است که سخنی فکرم را مشغول کرده. دعای اللهم کن لولیک که به جای دعای فرج مشهور شده، دعای سلامتی است و مفهوم ظهور در آن عملی است از جانب خدا و امام زمان، و مشارکت ما را در بر ندارد. اما دعای اللهم اصلح عبدک و خلیفتک دعایی است برای سلامتی و حفاظت امام زمان و تقویت نیروهای محافظ ایشان ضمن اینکه خواستار اذن ظهور و شروع جهاد و قرار گرفتن در زمره جهادگران و مبارزان در رکاب آن حضرت است. چرا دعای اللهم کن لولیک به جای دعای فرج اصلی تبلیغ و مشور شد؟

مطلب جالبی در سایت آقای فیروزی دیدم که آنرا با اجازه ایشان عینا نقل می کنم: