پوتین در نامه ای خواستار بازپس گیری مجتمع کلیسای الکساندر نوسکی alexander nevsky به مسکو شد. روسیه در غرب آسیا کلیساها و مدارس و دفاتری داشته از جمله در فلسطین که رژیم صهیونیستی با اشغال این سرزمین آنها را در اختیار گرفته است. مسکو 5 سال است تلاش می کند مجتمع روسی در قدس را بازپس بگیرد.

فرا رسیدن ولادت پیامبر اعظم و خاتم رسولان حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله وسلم بر همه مسلمانان مبارک باد. در حالی ولادت پیامبرمان را جشن می گیریم که به کریسمس نزدیک شده ایم. مسیحیان سراسر جهان برای هرچه با شکوه تر برگزار کردن مراسمشان تلاش می کنند. ما چه؟

هرچند به دلایل مختلف تصمیم گرفته بودم از حزب الله چیزی ننویسم، اما واقعا بعضی خاطرات و تجربه هایشان زیبا و جالب است و حیف است نقل نشود. دور همی چند روز پیش شامل خاطراتی از مقاومت پیش از آزادسازی، در میان جنگ 33 روزه و دفاع مقدس در سوریه بود.

همه ما انسانها در بدو تولد مشابه یکدیگر هستیم. همه ما از نوع انسان و دارای خصوصیات جسدی، روحی و عاطفی یکسان هستیم. هرچند افکار و اعمال پدران و مادران و وراثت در ما اثرات نهفته ای به جای می گذارد اما نهایتا انسانیم.

پاتریارک مار بشاره پطرس الراعی، اسقف اعظم مارونی های انطاکیه و مناطق شرقی است. وی توسط پاپ بندیکت شانزدهم لقب کاردینال گرفت. این افتخار بزرگی برای لبنانی ها و مسیحیان خاورمیانه بود که در سالهای اخیر یک پاتریارک از آنها به لقب کاردینالی نائل می شود. وی از اعضای جلسه انتخاب پاپ جدید بود.

می دانید که یکشنبه ها در لبنان تعطیل رسمی است. مثل جمعه ها در ایران.

صدای ناقوس کلیسا را که می شنویم به همسرم می گویم: الان وقت نماز جمعه مسیحی ها است!

مسیحیان در این روز به کلیسا رفته و به سخنان کشیش گوش داده و سپس دعا و نماز می خوانند و برای آمرزش گناهانشان دعا می کنند. صد رحمت به مسیحی ها که هفته به هفته گناهان خود را پاک می کنند. بعضی از مسلمانها هستند، سال تا سال، فقط شب قدر یا روز عاشورا، گناهان خود را پاک می کنند! تازه اگر واقعا پاک شود و توبه واقعی باشد!

سید1: چه خبر از سوریه؟

سید2: عادیه. منتظریم ببینیم چه می شود.

س1: آمریکا گفته سلاح به تروریستا خواهد داد. این معادلاتو به هم نمیریزه؟

محمد ابراهیم

کلبه کوچک تا نیمه زیر برف پنهان شده بود. نور اندکی که از آتش شومینه و چراغی نفتی که از سقف آویزان بود، فضای کلبه را تا حدی روشن کرده بود. ماریا در حالیکه پتوی کهنه اش را دور خود پیچیده بود پشت پنجره کز کرده بود و به  ریزش آرام دانه های درشت برف در دل تاریکی شب چشم دوخته بود. صدای پدر او را به خود آورد. نمی دانم این برف کی قرار است بند بیاید؟ سوختمان دارد تمام میشود و هیچ کس هم نیست که بیاید و به این ده کوره دور افتاده سر بزند. مادر که داشت برای این که خودش را سرگرم کند بافتنی میبافت گفت: درب خانه به سختی باز می شود خوب شد امروز صبح هیزم ها را آوردیم داخل. ماریا لبخندی زد و دوباره به دور دست ها خیره شد.