ایرانیان از دیرباز، ملتی غیور و قدرتمند بوده اند. حتی متجاوزان مغول، که در نبود حکومتی قوی توانستند به ایران حمله کنند، رفته رفته در فرهنگ ایرانی مضمحل شدند. متاسفانه، امروزه بسیاری از جوانهای ما با داشتن اطلاعات تاریخی این چنینی، دچار فخرفروشی و خودبرتر بینی هستند. سالهاست در سایتها و شبکه های اجتماعی، نظرات مستکبرانه ای در مورد کشورهای همسایه درج می کنند. هرگاه خبری ناخوشایند از عربستان منتشر می شود، برخی جوانها فحاشی می کنند، برخی تهدید می کنند که یک روزه خدمت ارتش شکم گنده عربستان می رسند، و...
اما جدای از عرق ملی و وطن دوستی، آیا واقعا ایران می تواند ارتش عربستان را یک روزه شکست دهد؟
پیش از هر چیز باید گفت ایران کشور صلح طلبی است که همواره از هنگام انقلاب اسلامی تا به امروز دست دوستی و وحدت به سوی همسایگانش دراز کرده است. لذا استراتژی نظامی ایران مبتنی بر دفاع است نه جنگ و حمله.

دیشب در منطقه سعدیات، جوانان حامی حزب مستقبل (به رهبری سعد حریریِ فراریِ ساکن در عربستان)، به مجمّع شیعیان  حمله کردند. هفته پیش هم به حسنیه دیگر (حسینیه بالای ده) حمله کرده و با شلیک 60 گلوله به آن، فرار کرده بودند. در لبنان مُجَمَّع (مجتمع) به محلی می گویند که شامل مسجد، حسینیه، سالن درس و کنفرانس و جلسه، و احیانا کتابخانه است و عموما فعالیتهای بسیج گونه و فرهنگی حزب الله در آنجا انجام می شود.

شهید دکتر مصطفی چمران را شاید لبنانی ها بیشتر از ما بشناسند. آنها در سخت ترین زمان ها و مشکل ترین وضعیت ها با او زندگی کرده اند. در هجوم رژیم صهیونیستی و مبارزه بر ضد اشغالگران، در جنگ های داخلی و هجوم مسیحیان تندروی کتائب و قتل عام شیعیان، در سقوط نبعه و تل زعتر، در گرسنگی و تشنگی، در محاصره، در گرما و رطوبت مدیترانه، در ....

روضة الشهیدین، در دهه های 70 میلادی یک بوستان جنگلی بود که جزو زمینهای شهرداری بیروت به حساب می آمد. این بوستان با 400 هزار متر مربع مساحت، پوشیده از درختان صنوبر بود و زمین های بازی دایره شکل و زمین اسب سواری داشت. اما امروزه تبدیل به قبرستانی از طوایف و ادیان مختلف شده است که بیش از 2000 نفر از آنها عبارت شهید بر قبرشان می درخشد.
اینجا بهشتی است که پس از 38 سال از افتتاح آن به عنوان قبرستان توسط امام موسی صدر، تبدیل به محل زیارت و فاتحه خوانی روزانه مردم شده است. صبح عید فطر و عید قربان، فرزندان بر سر قبر پدران و پدربزرگان خود می روند و هدیه همیشگی آنها فاتحه و دعا است که با دسته های گل و عود و بخور همراه است.

مجموعه ۱۲ جلدی مسیرة الامام السید موسی الصدر چندی پیش در لبنان توسط حرکت امل مجددا به چاپ رسید. این مجموعه حاوی اطلاعات بسیار ارزشمندی از وقایع روزانه و اسناد مرتبط با امام موسی صدر است. تحقیق و جمع آوری این مجموعه به کوشش مرحوم حاج یعقوب ضاهر انجام شده است. انتشار چاپ دوم که با تصحیحات و ۹۳ سند و نوشته اضافه همراه بود، به دلایل امنیتی در لبنان بدون سر و صدا صورت گرفت و مراسم رونمایی برای آن برگزار نشد. صرفا در نمایشگاه بین المللی کتاب بیروت توسط یکی از انتشاراتی های لبنانی عرضه شد. مجموعه ارزشمند مسیرة الامام السید موسی الصدر با قیمت اندک که تنها هزینه چاپ را پوشش می دهد، در دفاتر حرکت امل در اختیار محققین و مورخین قرار می گیرد.
در آینده قرار است سایتی مخصوص این مجموعه با هدف تسهیل جستجو و تحقیق محققان راه اندازی شود.

چند روزی است در شبکه های اجتماعی، جوانهای طرفدار حرکت امل و حزب الله با هم درگیر شده اند. ماجرا از آنجا آغاز شد که المنار در برنامه ای، مقاومت خلده را به تصویر کشید و نه تنها اسمی از حرکت امل به عنوان یکی از بزرگترین اجزای مقاومت لبنان نبرد بلکه با نسبت دادن این عملیات غرور آفرین به رزمندگان حزب الله، خشم برخی طرفداران حرکت امل را برانگیخت.

اعتراض جوانهای طرفدار حرکت امل به این اقدام که سابقه دار هم هست، باعث شد المنار مجبور به پخش اصلاحیه ای شود که نه تنها سودمند نبود بلکه مشکل را دوچندان نمود.

جوانان طرفدار هر طرف، در شبکه های اجتماعی، هرکسی با فرهنگ و منطق و زبان خود به دیگری تاخت. عقلای این هر دو قوم هم بسیار در خاموش کردن این اختلاف کوشیدند.

امام موسی صدر را مصلح بزرگ شیعیان لبنان می دانند. حتی یک اسقف بزرگ مسیحی گفته بود باید تاریخ لبنان را به دو قسمتِ قبل از امام موسی صدر و بعد از امام موسی صدر تقسیم کرد.
شیعیان لبنان که در زمان سلطنت عثمانی تحت ظلم و ستم و تعقیب و کشتار بودند، پس از استعمار فرانسه، مورد بی توجهی کامل قرار گرفتند. نه مدرسه ای داشتند نه بیمارستانی، نه کار و درآمدی. اغلب شیعه ها، با کارهای پَست مثل واکسی، رفتگری، کارگری، نگهبانی یا خرید و فروش مواد مخدر امرار معاش می کردند. حضور آنها در ادارات دولتی و شرکتهای خصوصی، در حد پایین ترین کارمند و یا آبدارچی به چشم می آمد. تازه آن دسته بسیار خوش شانس بودند که استخدام شده بودند. بسیاری هم با مزدوری و جیره خوری در احزاب مختلف چپ و راست امرار معاش می کردند.

ما راحت فریب می خوریم.
بله، ما، غالبا همه ی ما؛
 مثلا وقتی از سنی بدی بگویند راحت و بدون تحقیق می پذیریم؛
وقتی از فلسطینی بدی بگویند راحت می پذیریم؛
وقتی از عرب بد بگویند راحت می پذیریم؛ تازه بعضی ها که خودشان هم دو تا داستان خیالی می سازند و روی آن می گذارند!
انواع داستانهایی که بطور کاملا اتفاقی درست در زمان درگرفتن جنگ در فلسطین بر ضد فلسطینی ها در می آید و در سایتها و شبکه های اجتماعی پخش می شود، می پذیریم و احتمالا فحش و نفرین و لعنتی هم حواله شان می کنیم.

لبنان سرزمین بسیار پیچیده ای است. پس از فروپاشی امپراطوری عثمانی و استعمار فرانسه در منطقه لبنان و سوریه و تشکیل دولت یهودی در فلسطین، استعمارگران، سرزمینهایی متشکل از طایفه های گوناگون را به عنوان کشور لبنان مرزبندی کردند. به جهت تنوع طوایف، این سرزمین همیشه دچار اختلافات بوده است. در لبنان هر طایفه ای تحت الحمایه یک کشور خارجی بود. آمریکا و فرانسه و حتی شوروی، حامی مسیحیان بودند، مصر و عربستان هم حامی اهل سنت. علویان هم مورد حمایت سوریه قرار داشتند. فقط شیعیان بودند که بی حامی و حتی بی رهبر بودند. به همین جهت لبنان همیشه شاهد نفوذ سیاستهای کشورهای مختلف و حتی نیروهای آنها بوده است.