کم کم داریم اسیر می شویم؛ اسیر تکنولوژی.
هر روز افراد بیشتری اقدام به تهیه تلفن هوشمند می کنند و با نصب برنامه و عضو شدن در شبکه های اجتماعی مختلف، با دیگران در تماس بی وقفه قرار می گیرند. یاد زمانی که منتظر می شدیم تا یکی مسیج بزند به خیر! الان هر نیم دقیقه، یکی با وایبر جوک می فرستد، یا در گروه های واتساپ و تلگرام، خبر یا عکس یا مطلبی می فرستند. همه هم از ضعیف بودن باتری گوشی خود نالان هستند. لذا یا شارژرشان همراهشان است یا پاور بانک (باتری همراه) تهیه می کنند (این قضیه در لبنان که به شدت چشمگیر است). ما آنقدر اسیر شده ایم که باید به جوکهای لوس همه بخندیم، مطالب تکراری را بخوانیم، روزی چند مطلب را برای نمی دانم چند نفر بفرستیم تا آریایی بودن خودمان را زیر سوال نبرده باشیم یا به بدبختی دچار نشویم! متاسفانه هر شخصی که به تازگی به این فضا پا می گذارد فکر می کند مطلب یا جوک یا عکسی که به وی رسیده را بقیه تا به حال ندیده اند! لذا با اشتیاق آن را برای همه ارسال می کند. آنهایی که پنج شش سال است در این فضا هستند حتما از جوکها و مطالب تکراری که سالی چند بار به دستشان رسیده خسته شده اند.
چه کنیم اسیر نباشیم؟

لبنان کشور عجیبی است. کشوری با ویژگی های منحصر به فرد. زندگی مسلمان و مسیحی و شیعه و سنی در کنار هم، جنگ های داخلی، وجود روزنامه ها و رسانه های کاملا مخالف هم و رسانه ها و سیاسیون وابسته به کشورهای دیگر، ...

ما راحت فریب می خوریم.
بله، ما، غالبا همه ی ما؛
 مثلا وقتی از سنی بدی بگویند راحت و بدون تحقیق می پذیریم؛
وقتی از فلسطینی بدی بگویند راحت می پذیریم؛
وقتی از عرب بد بگویند راحت می پذیریم؛ تازه بعضی ها که خودشان هم دو تا داستان خیالی می سازند و روی آن می گذارند!
انواع داستانهایی که بطور کاملا اتفاقی درست در زمان درگرفتن جنگ در فلسطین بر ضد فلسطینی ها در می آید و در سایتها و شبکه های اجتماعی پخش می شود، می پذیریم و احتمالا فحش و نفرین و لعنتی هم حواله شان می کنیم.

انقلاب اسلامی ایران حرکت امواج خروشان مردمی بود که از ظلم پادشاهان صبرشان لبریز شده بود و با دندان تیز کردن پادشاهان بی اراده برای نابودی دین و فرهنگ و اخلاق مردم، تحمل مردم تمام شد و همگی دست در دست هم،  به رهبری امام خمینی، مهره ی بی اراده و بی اقتدار استعمار را بیرون کردند.
با پیروزی انقلاب ایران معادلات منطقه و جهان به هم ریخت. معادلاتی که توسط قدرت های استعماری بر جهان دیکته می شد. نه گفتن به این معادلات باعث شد دشمنی و کینه ی ظالمان، برانگیخته شده و جنگ و تحریم و فشار بر این مملکت تحمیل کنند.
قبلا مطلبی از یک تاجر لبنانی نوشته بودم که به من گفت اگر انقلاب ایران نبود شاید عرق خور می شدم.
به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران و برای بررسی نظر لبنانی ها در مورد انقلاب ایران با دو جوان لبنانی صحبت کردم.
حسن متخصص شبکه و امور رایانه ای است. وی عقیده دارد انقلاب ایران در همه کشورها به سرعت منعکس نشد. خصوصا کشورهای پولدار عربی که مردم هیچ دلنگرانی نداشته و اصلا به سیاست کاری نداشتند. وی که در کودکی در کویت زندگی می کرده است می گوید:

نقش حزب الله لبنان در جنگ سوریه غیر قابل انکار است. حزب الله لبنان خصوصیات و ویژگی هایی دارد که آنها را از هر گروه نظامی و چریکی، متمایز می کند. گذشته از خصوصیت و تجربه آنها در جنگهای شهری، و جنگ با رژیم صهیونیستی، آنها توانایی زیادی در هماهنگی با محیط و وضع موجود دارند. آنها می توانند به جایی بروند که عده ای سردرگم وجود دارند و منتظر فرمانده هستند، می توانند به جایی بروند که ارتشی منظم وجود دارد و منتظر حماسه هستند، می توانند به جایی بروند که هیچ کسی نیست و خودشان از آنجا دفاع کنند.

عموما تغییر تاکتیک و استراتژی در یک واحد نظامی، بین هفته ها و ماه ها طول می کشد. اما حزب الله این توانایی را دارد که یک شبه تاکتیک و استراتژی خود را به یکباره به شکل کلی عوض کند. مانند آنچه در عملیات القصیر رخ داد. چون تاکتیک و استراتژی پیشروی و پاکسازی در القصیر در روز اول تلفات زیادی داد، از همان شب همه چیز را عوض کردند. چنین کاری در واحد های نظامی بشدت سخت و زمان بر است. چون باید فرماندهان رده های مختلف توجیه شوند و نیروها آموزشهای خاص و مناسب عملیات را ببینند و مانور و تمرین انجام دهند.

سه هفته پیش رسانه های رژیم اشغالگر صهیونیستی بطور واضح پرونده تسلیح جولان توسط حزب الله و ایران را مطرح کرده و از خطرات آن برای امنیت صهیونیستها پرده برداشته بودند. در این میان بطور واضح اسم چند نفر برده شده بود. جهاد مغنیه و سمیر قنطار و طباطبایی.

آنها ادعا کرده بودند آموزش و سازماندهی گروه های مسلح سوریه ای به دست حزب الله با هدف باز کردن جبهه تازه ای بر ضد صهیونیستها در حال انجام است و این ماموریت بدست فرماندهان حزب الله دنبال می شود.
باید بدانیم حادثه عملیات نظامی رژیم صهیونیستی بر ضد هدفی در سوریه با دقت و از روی قصد انجام شده است. در این کاروان حاج ابوعیسی و محافظ وی، تنها افرادی بودند که مستقیما نیروی حزب الله بودند. او حدود سه سال بود که در سوریه انجام وظیفه می کرد. در این بازدید، وی در حال توجیه نیروها وفرماندهی جدید برای تحویل منطقه به آنان بود. جهاد و سه نفر از نیروها، هرچند از نیروهای حزب الله بودند اما مستقیما با سپاه در ارتباط بوده و زیر نظر سپاه فعالیت می کردند. هلیکوپتر اسراییلی از نزدیک ترین پایگاه نظامی، بلند شده و موشک هایش را شلیک کرده و دوباره در پایگاه به زمین نشسته است. حتی وارد آسمان سوریه هم نشده بود. هرچند رژیم صهیونیستی پس از عملیات اعلام کرد فرمانده حزب الله که مسئول حمله به صهیونیست ها در جنگ آینده بود را کشته است و نام ابو علی طباطبایی را مطرح کرد اما قضیه فراتر از این است.

لبنان سرزمین بسیار پیچیده ای است. پس از فروپاشی امپراطوری عثمانی و استعمار فرانسه در منطقه لبنان و سوریه و تشکیل دولت یهودی در فلسطین، استعمارگران، سرزمینهایی متشکل از طایفه های گوناگون را به عنوان کشور لبنان مرزبندی کردند. به جهت تنوع طوایف، این سرزمین همیشه دچار اختلافات بوده است. در لبنان هر طایفه ای تحت الحمایه یک کشور خارجی بود. آمریکا و فرانسه و حتی شوروی، حامی مسیحیان بودند، مصر و عربستان هم حامی اهل سنت. علویان هم مورد حمایت سوریه قرار داشتند. فقط شیعیان بودند که بی حامی و حتی بی رهبر بودند. به همین جهت لبنان همیشه شاهد نفوذ سیاستهای کشورهای مختلف و حتی نیروهای آنها بوده است.

هرچند به دلایلی تصمیم داشتم تا دیگر هیچ مطلبی راجع به حزب الله ننویسم اما لازم دیدم این مطلب برای حفظ حقیقت و روشن شدن زوایای مبهم پیرامون حزب الله منتشر شود تا کمتر به آن ظلم شود.