همه می دانند تروریستهای خارجی در سوریه با وعده پول و لباس و به امید دستیابی به شهرت و عنوان و اعتبار و دختران نکاح به سوریه می روند. بیشتر آنها جوانهای بیکار و بی سواد و مستضعف کشورهای عربی هستند که در آن کشورها کسی نگاهشان هم نمی کرده، حالا می روند سوریه تا با تکیه بر سلاح و حمایت خارجی، بتوانند برای خودشان فرمانده و مجاهد و انقلابی و ... لقب بگیرند و با پول و امکانات به کشور خودشان برگردند. این خیال خام آنان به واقعیت نخواهد پیوست. چرا که هیچ کشوری اجازه برگشت به آنان را نخواهد داد زیرا اطلاعات تروریستی و توان بمب گذاری و خرابکاری پیدا کرده اند و برای امنیت کشور خطر دارند.

آیا جنگ خواهد شد؟

دل خیلی ها با شنیدن کلمه جنگ می لرزد. بعضی ها بیشتر بعضی ها هم کمتر. با اولین تهدید آمریکا به حمله به سوریه خیلی ها ترسیدند. همه می دانند هدف اصلی جنگ در سوریه قطع دستان ایران است. و بعد از آن نوبت جنگ به ایران می رسد. حالا ببینیم کفه ی ترازو به کدام سمت است.

چند روزی است به ایران آمده ام و بعد از زدودن خستگی سفر، چند بار برای خرید به مغازه رفتم. احساس کردم از اصحاب کهف هستم! آخر وقتی یک چیپس دو برابر شده یا یک کیلو سیب زمینی به قیمت ۵۰۰۰ تومان فروش میره (تقریبا دو برابر لبنان) یا پسرک گل فروش که حاضر بود دسته گل مریم خود را به قیمت خرید به من بفروشد و ده هزار تومن طلب می کرد، همه ی اینها مرا تبدیل کرده به موجودی بخیل و خسیس! بله دیگر دست و دل آدم می لرزد برای خریدن یک بستنی یا کیک! هرچند اگر به درامد دلاری حساب کنیم، حتما از خارج ارزانتر است، اما به درآمد یک کارمند یا معلم که در این مدت تغییری نکرده، همه چیز گران شده است. امیدوارم رییس جمهور جدید سیاستهای اقتصادی مناسب تری داشته باشد و خدا هم به مردم صبر و برکت دهد. چرا که فکر نکنم حتی اگر بهااااار بیاید چیزی ارزان شود!!! (چشمک)
کمی هم بنالم از وضع اینترنت. سیستم مدیریت سایت اصلی ام که باز نمی شود. ایمیل سایت هم همینطور. برای همین ایمیل سایت را فعلا به چاپار تغییر دادم. هرچند قیمت اینترنت در ایران بسیار ارزانتر است اما سرعت را دیگر ننالم!
در هر حال از اینکه در ایران هستم بسیار خوشحالم و پیشرفت ها و تغییرات مثبت را شاید بهتر از دیگران درک می کنم و لذت می برم. قدر مملکت را بدانیم و برای پیشرفت هرچه بیشتر آن تلاش کنیم.
هیچ جا ایران نمی شود.
ماه مبارک رمضان برای همه شما سرشار از توفیقات معنوی و سلامت روحی باشد.

این مطلب توسط لیبانیران ترجمه شده و انتشار آن فقط با ذکر منبع مجاز است.

برای خیلی ها مهم است بدانند میزان درآمد خارجی ها چقدر است. از آنجا که خیلی ها به اسناد و مدارک واقعی دسترسی ندارند فکر می کنند خارج همین چیزی است که در ماهواره دیده می شود و همه پولدار و شاد و خوشگذران هستند. درحالیکه واقعیت چیز دیگری است و حتی با سفرهای توریستی به کشورهای خارجی نمی توان به درستی به واقعیت امر پی برد. واقعیت امر را باید کسی که در خارج زندگی و کار می کند از زبان شهروندان عادی آن کشور بیان کند.

مقاله فوق را در وبلاگ یک دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات منطقه ای خاورمیانه یافتم که به نظرم رسید به شیوه ای معتبر و علمی موضوع فوق را مورد بررسی قرار داده است.

دیشب تا صبح داشتم سه تا پروژه ی دانشگاهمو که عقب افتاده بود و امروز آخرین مهلتش بود انجام میدادم. برای یکی از پروژه ها باید یک کتاب درسی را بر می داشتم و برگه ی برنامه ریزی تدریس براش آماده می کردم. یک کتاب جغرافی برداشتم که مربوط به کلاس دهم است. کتاب را وزارت تربیت امارات متحده ی عربی تدوین کرده و در امارات و مدارس مختلف بلاد عربی تدریس می شود. تکنولوژی تدریس کتاب و طریقه ی تدریس آن بسیار علمی و زیبا است. رسیدم به جایی که اعصابم رو خورد کرد. خستگی کار پروژه ها یک طرف، این عبارت یک طرف: ایران اشغالگر جزایر سه گانه! و کم کاری مسئولان ما در این امر خستگی مضاعفی برای من ایجاد کرد.

یادم نیست اولین بار چطور وبلاگ محمد رو پیدا کردم و چطور شد سر از اونجا در آوردم. اما یادمه هموم دفعه ی اول اقلا نصف مطالب قبلیش رو خوندم و استفاده کردم. خیلی برام جالب بود که یه آدم ارزشی و پایبند به دین و اعتقادات بیاد با متنی لطیف و زیبا و با بازگو کردن خاطراتش نکات اخلاقی مهمی رو که آدم باید بطور عملی در زندگیش اجرا کنه به دیگران گوشزد کرده و تجربه ی موفق خودش رو به اشتراک بذاره.