سه چهار سال بیشتر نداشت. از جنگ هیچ چیز نمی فهمد. از آوارگی فقط معنای دوری از خانه و اسباب بازی هایش را می فهمد، و تنها اشکهای مادر و غصه ی پدر را می بیند. با این حال از کنار پدر و مادر بودن خوشحال است. چند هفته ای است که با پدر و مادر و برادرش، مهمان خانواده ای لبنانی شده اند. همانها که وقتی سال 2006 جنگ شد، به خانه ی کوچک پدربزرگش آمدند و مدتی ماندند.

یادش می آید که سفره ی کوچک و ساده ی خودشان، با آمدن خانواده ی آن سید لبنانی، آنقدر بزرگ و رنگارنگ شده بود که دوست داشت همیشه این لبنانی ها مهمانشان باشند. کم کم می فهمید که مهمان نوازی و محبت و احترام به میهمان یعنی چه؛ یعنی خودت وضعت خوب نباشد و به غذای ساده قناعت کنی، اما برای میهمانت سنگ تمام بگذاری.

دوستی  موضوعی مطرح کردند که بسیار جالب است. بخوانید:

چند روز پیش بازدید کننده ای برایم پیغام گذاشته بود و عنوان کرده بود که مسیحی است و از من گله کرده بود که چرا به بردن تورهای ایرانی به مناطق مسیحی اعتراض کرده ام. (در این مطلب)

خوشحال شدم که یک دوست مسیحی دیگر پیدا کردم و فکر کردم مانند بقیه، انسان محترم و بافرهنگی است. اما پس از پاسخ محترمانه ی من، به ناگاه با حالتی عجیب به من حمله کرده و هر دروغ و تهمتی از دهانش در می آمد به من و کشورم و مسلمانان نثار کرد و خلاصه ما از هیچ اتهامی نبود که بی نصیب بمانیم.

میلاد مولود کعبه، مولی الموحدین، امیرالمومنین علی ابن ابیطالب بر همه خدا دوستان مبارک باد.

همانطور که قبلا هم گفته بودم شیعیان لبنان در ابراز ارادت به ولایت مولای بزرگ شیعیان اهتمام زیاد و توجه عمده ای دارند. امروز هم که میلاد این ولی خدا و برادر رسول خدا است خیابانهای ضاحیه را با بنرهای زیبایی تزیین کرده اند که رویشان نوشته: علی اول المسلمین (علی اولین اسلام آورنده است).