سلام و درود بر تمام دوستان و آشنایان و اقوام و خوانندگان.

میلاد برادرِ محمد مصطفی، شیر خدا، فاتح قلعه ها، نابودگر دشمنان خدا، وارث نبی خدا، قسیم بهشت و دوزخ، امیرالمومنین و مولای ما شیعه ها, علی ابن ابیطالب عیه السلام بر تمام دوستداران پیامبر و خاندان پاکش مبارک باد.

علی آن شیرمردی است که از بهشت و از جانب خدا برای او هدیه آمد. بلی، هدیه ای که تنها برازنده ی او بود، چرا که او برترین مدافع راستین محمد (ص) بود و هیچگاه ذره ای شک و تردید و عقب نشینی به خود راه نداد. این هدیه کوثر نبود. کوثر هدیه ی پیامبر بود. انا اعطیناک الکوثر. فاطمه سلام الله علیها هدیه ای به پیامبر بود تا تنهاییِ او را همراه و غمخوار باشد. آن ام ابیها که با وجود سن کم اش، بارِ غمهای رسول را سبک می کرد و با وجودش یادآور لطف و مرحمت خدا بود.

علی (ع) تنها صحابی و یار پیامبر است که از آسمان هدیه ای گرفت. آن هدیه ذوالفقار بود. بلی، ذوالفقار علی همراه با ندایی از آسمان نازل شد و پیروزی و نصرت را به دست پر صلابت علی برای مسلمین به ارمغان آورد. لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار. این هدیه و این جمله که همگان آنرا از فرشتگان آسمان شنیدند حتی از دشمنان و مخالفان علی هم نقل شده. پس به خود می بالیم که مولایمان علی است و از میان هفتاد و دو ملتی که بعد از رسول گمراه می شوند، ما پیرو کسی هستیم که رسول خدا گفت همیشه حق با اوست و او با حق است.

برخی خیال می کنند سخن گفتن از فضایل بیشمار علی علیه الاسلام باعث تفرقه بین مسلمین است. آنانی که از شنیدن فضایلِ برادرِ محمد (ص)، یار و صحابی نزدیک نبی، تربیت یافته ی دست امین مکه، داماد پیامبر اعظم و تنها کفوِ برترین زن عالم، رو ترش می کنند همان بهتر که دور شوند و با آنان وحدتی نداشته باشیم. علی و اولادش اشخاصی هستند که بی دین و مسیحی و مسلمان و عالم و جاهل و پیر و جوان عاشق رفتار و گفتار و منطقشان می شدند. نمونه ی کوچکش را در عضر حاضر می توان دید؛ امام موسی صدر. او که از نسل علی بود، سیمای علوی و هیبت حیدری داشت، و توانست برای همه ی اقوام و مردم لبنان سخن از علی بگوید. بی هیچ تحریف و خودداری و کوتاه آمدن از حق.

او چنین گفت: (امام علی(ع) و پویایی رهبری)

آری علی علیه السلام اعجوبه ای بود که هرچه از فضایلش بگوییم کم گفته ایم و قطره ای از دریای فضلش را نتوانیم چشیدن. هموست که پیامبر در مورد او بعد از فتح خیبر فرمود: یا علی اگر نمی ترسیدم که این امّت در بارۀ تو غلوّ کنند و آن چه در بارۀ عیسی بن مریم گفتند (مثل این که پسر خدا یا خود خداست) در بارۀ تو بگویند، امروز فضلیتی برای تو بیان می کردم که بر هر جمعیتی از مسلمانان بگذری، خاک زیر قدم تو و باقیماندۀ آب وضوی تو را برای شفا برگیرند، ولی همین فضیلت برای تو بس که تو از من هستی و من از تو هستم، تو از من ارث خواهی برد، و من از تو ارث می برم، و تو برای من همانند هارون هستی نسبت به موسی، جز آن که بعد از من پیامبری نیست... تویی که خلیفه و جانشین من بر حوض کوثر هستی ...، تویی که قبل از امّت من به بهشت می روی، شیعیان تو در قیامت، در حالی که از کوثر نوشیده باشند، با صورت هایی نورانی بر منبرهایی از نور قرار دارند و من از آنها شفاعت خواهم نمود، و آنها در بهشت همسایگان من هستند و...  (این حدیث در کتب معتبر اهل سنّت مانند ینابیع الموده و به نقل از علمای معروف آنها مانند موفق بن احمد خوارزمی درج شده است) 

پس یا علی دست ما را بگیر و از دریای پر طلاطم این آخر الزمان به سلامت به مقصد برسان.