نیمه شعبان برای ما ایرانی ها به معنای جشن و سرور برای ولادت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است. از کودکی به یاد دارم که مردم کوچه ها را آذین می بستند و شربت و شیرینی پخش می کردند. هرچند با گذشت زمان و ورود مساجد و هیئت ها و سازمانها و موسسه هایی که به نوعی بودجه های دولتی داشتند، سهم عمده جشن نیمه شعبان را از مردم گرفتند و جلوه مردمی این جشن کم شد. با این حال در ایران شاید بیش از هر کشور دیگر نام و یاد و معارف مهدوی منتشر می شود. اما در لبنان به این شکل نبوده و نیست.

امروز سالروز شروع جنگ 33 روزه در سال 2006 است. رژیم صهیونیستی که خود را آماده جنگی تمام عیار برای نابودی حزب الله می کرد، با عملیات پیشدستانه حزب الله، مجبور شد سه ماه زودتر و بدون آمادگی وارد جنگ شود. حزب الله با هدف قرار دادن یک جیپ نظامی، دو سرباز را ربود تا برای مبادله با اسرا استفاده کند.

قوات اللبنانیه حزبی است متشکل از بازماندگان نیروهای مسیحی جنگ داخلی لبنان که سابقه بدی در همکاری با صهیونیستها و قتل عام فلسطینی ها و مسلمانان دارد. با این حال امروزه تلاش می کند تا خود را دموکراتیک تر و معقول تر از بقیه احزاب نشان دهد و به دنبال تصاحب ریاست جمهوری به کاندیداتوری قاتل سابق، سمیر جعجع است!

موسسه لبنانی جهاد البناء یا جهاد سازندگی، از سال 1988 تاسیس شد. این موسسه تلاش دارد بوسیله برنامه ها و پروژه های متنوعش به پیشرفت و سازندگی مردم کمک کند.
اهداف این موسسه از این قرار است:

آنچه ما امروزه به نام حرکت جهانی صهیونیسم می شناسیم، تقریبا هشتاد سال از ولادت شوم آن می گذرد. این حرکت، در واقع ادامه شیطنت های سازمان یهودی قدیم است که با سازماندهی و تشکیلات پیچیده و مخفی، و نفوذ در مناصب مختلف اقتصادی و سیاسی، در نهایت به مرحله آخر رسیده و اعلام موجودیت کردند.

باید بدانیم دشمنی یهود (یهودیان، و نه دین یهود) با اسلام و خصوصا با پیامبر اعظم ما محمد ابن عبدالله صلوات الله علیهما، دشمنی دیرینه است. به ما در تاریخ گفته اند حضرت محمد صلی الله علیه و آله یتیم بوده اند. ایشان پدرش را قبل از ولادت و مادرش را در چند سالگی از دست داده است. باید کمی به عقب برگردیم و ببینیم داستان چیست؟ اصلا چرا پدر بزرگ پیامبرِ ما را عبدالمطلب (غلام مطلب) نام نهادند.

ما راحت فریب می خوریم.
بله، ما، غالبا همه ی ما؛
 مثلا وقتی از سنی بدی بگویند راحت و بدون تحقیق می پذیریم؛
وقتی از فلسطینی بدی بگویند راحت می پذیریم؛
وقتی از عرب بد بگویند راحت می پذیریم؛ تازه بعضی ها که خودشان هم دو تا داستان خیالی می سازند و روی آن می گذارند!
انواع داستانهایی که بطور کاملا اتفاقی درست در زمان درگرفتن جنگ در فلسطین بر ضد فلسطینی ها در می آید و در سایتها و شبکه های اجتماعی پخش می شود، می پذیریم و احتمالا فحش و نفرین و لعنتی هم حواله شان می کنیم.

اعلان مرگ ملک عبدالله یکی از اتفاقات پر سر و صدای اخیر در جهان بود. اتفاقی که باعث شادی برخی و ناراحتی و اندوه برخی دیگر شد. البته بسیاری از شخصیتهای جهان، این مدت چنان به تسلیت و ابراز ناراحتی پرداخته اند که گویی مادر خرج خود را از دست داده اند!

مطلب زیر را اول در شبکه های اجتماعی منتشر کردم. اما به نظرم رسید باید در وبلاگ هم منتشر شود. لذا جستجو کردم و مطالب و تحلیلهای مختلفی ذیل آن و در تایید آن دیدم. هرچند یک دانشجوی پزشکی هم این موضوع را رد کرده و با اعتماد کامل به سازمان های غربی، این پروژه را برای انسانیت لازم قلمداد کرده بود! لازم به ذکر است آدرس سایت معرفی شده در کلیپ مزبور به آدرس دیگری منتقل می شود که یکی از زیر مجموعه های سازمان سیا است. در انتهای مطلب، لینک مقاله دیگری در مورد همین قضیه قرار داده شده است. قسمت اول مطلب زیر از وطن امروز است و قسمت دوم از نویسنده ای ناشناس. اگر دوستان اسم ایشان را می دانند اطلاع دهند که اخلاق نویسندگی را رعایت کرده باشیم.

خوب شد؟ خوشتان آمد؟ هی میگم نکنید! باز شما اصرار می کنید. خب بلاکمون کردن رفت. اینستاگرام رو میگم. هی میگم آقا این ابزارهای خارجیِ دشمن، مثل فیسبوق و اینستازایون (Insta zion = اینستاگرام صهیونیستی) جایی نیست که ما بریم بخواهیم جهاد فرهنگی و جنگ نرم بکنیم! یه عده میگن نه باید رفت، اینا ابزاره و باید استفاده کنیم. چیزی نمیشه. جنگ نرمه. نباید عرصه را خالی کرد.
من سالها پیش به دلیل اینکه دیدم فیسبوک یک ابزاره برای دشمن، نه برای استفاده مردم، بستمش. اونم موقعی که هنوز بین ایرانی ها فراگیر نشده بود. پارسال برای دنبال کردن خبرهای یک صفحه که مربوط به شغلم بود یک اکانت ساختم. با اصرار برخی دوستان فیسبوق نشین، مدتی است لینک و خلاصه مطالب سایتم روهم آنجا منتشر می کنم. رسید به داستان پاسخگویی جوانهای مملکت به کلام رهبری مبنی بر اینکه ملت ما عاشق مبارزه با صهیونیستها است. هرچند نقطه نظر خاصی در این موضوع دارم با این حال چند عکس در اینستازایون گذاشتم و بعد از اون بود که دیدم نیم بلاک شده ام! یعنی مطلب نمی توانم بگذارم.