نیمه شعبان برای ما ایرانی ها به معنای جشن و سرور برای ولادت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است. از کودکی به یاد دارم که مردم کوچه ها را آذین می بستند و شربت و شیرینی پخش می کردند. هرچند با گذشت زمان و ورود مساجد و هیئت ها و سازمانها و موسسه هایی که به نوعی بودجه های دولتی داشتند، سهم عمده جشن نیمه شعبان را از مردم گرفتند و جلوه مردمی این جشن کم شد. با این حال در ایران شاید بیش از هر کشور دیگر نام و یاد و معارف مهدوی منتشر می شود. اما در لبنان به این شکل نبوده و نیست.
شاید خبر نداشته باشید، در لبنان حدودا نیم قرن پیش، مظاهر دین اسلام و معارف آن، آنقدر کمرنگ شده بود که نه حجاب مطرح بود و نه نماز و نه مسجد. در روستاهای جنوب لبنان که در گذشته های دور مهد تشیع بود، به علت هجوم ترکان عثمانی و قتل عام شیعیان، دینداری به شکلی سطحی رسیده بود و تنها چند پیرمرد قدیمی نماز و روزه برپا می داشتند. گفته می شود حتی تک و توک روحانیونی که در دهکده ها بودند، گاهی زن و فرزندشان حجاب نداشتند. به همین ترتیب معرفت دینی هم بسیار پایین بود و از امام زمان تنها نامی وجود داشت که در هنگام حفظ کردن اسم ۱۲ امام، همراه دیگران نامش برده می شد.
با ظهور علمایی چون سید عبدالحسین شرف الدین و پس از وی امام موسی صدر، کم کم فرهنگ و معرف و اطلاعات دینی مردم بالا رفت. با این حال مردم محلی می گویند ما اسم امام مهدی را در خطابه ها نمی شنیدیم. روایت می شود در دهه ۸۰ میلادی شخصی به نام شیخ عبدالحسین الحر اولین کسی بود که بطور ویژه به حضرت صاحب الزمان توجه داشت و معارف مهدوی را برای مردم بازگو می کرد. تمام حرکات و سکناتش مردم را به یاد حضرت می انداخت. برای امام زمان هنگام نشستن، جایی خالی می گذاشت و هنگام غذا بشقابی برای ایشان کنار می نهاد. به نام حضرت به روستاییان ولیمه می داد و خلاصه، روستاییان را متوجه وجود حضرتش می نمود. از وی کراماتی هم نقل می کنند و می گویند امام زمان برای وی نامه ای فرستاد که شیخ آن را در کشوی میزش که قفل بود و کسی دسترسی نداشت پیدا کرد.
در دهه هشتاد میلادی حدودا سال ۱۹۸۸ دعای حضرت حجت در مدرسه المصطفی رواج پیدا کرد. مدرسه المصطفی هرچند مستقیما وابسته به حزب الله نیست اما خط و ربط و رنگ بوی حزب الله داشته و از ایران و مدارس اسلامی آن الگوهایی گرفته است. تا قبل از آن، دعا خواندن در صبحگاه آن هم برای امام غایب، مرسوم نبود.
گفته می شود در دهه ۹۰ میلادی، برای اوین بار شیخ حسین کورانی روحانی وارسته لبنانی در روضة الشهیدین دعای ندبه برگزار کرد.  پیش از آن تجمع دینی تنها برای روضه های عاشورا و احیای رمضان بود و مرسوم نبود تنها برای دعا تجمع کنند.
امروزه در لبنان هنگام نیمه شعبان جشن و سرور برگذار می شود، در خیابانهای شهرها و روستاهای شیعه، شمع روشن می شود، و بسته های شکلات هدیه داده می شود. حزب الله مثل همیشه با نماد گرافیکی بسیار زیبا پرچم ها و بنر هایی نصب می کند و این اتفاق مبارک را جشن می گیرد. در مدارس جشن گرفته می شود و مردم هم در منازل خود مولودی گرفته و به شادی می پردازند. موتورسوارهای زیادی، با پرچم یا مهدی، در خیابانهای ضاحیه می چرخند و ماشینها به دنبال آنها بوق زنان ابراز شادی می کنند.

شب ولادت این حضرت برخی از مردم احیا می گیرند. امسال هم قرار است در ضاحیه همه منتظران و دوستداران حضرتش ساعت ۹ در میدانی تجمع کرده و پس از دعا، بالن های نورانی به آسمان بفرستند.

احترام لبنانی ها به حضرت حجت (عج) بسیار زیاد است. هرگاه اسم ایشان می آید (نه فقط لفظ قائم) می ایستند و دستشان را بر سر می گذارند. هنگام قرائت دعای سلامتی امام زمان (که در ایران به اشتباه به دعای فرج معروف است) رو به قبله تا آخر دعا دست بر سر می گذارند. در مساجد حتما بعد از نماز و سلام به پیامبر اکرم و ائمه علیهم السلام دعای سلامتی حضرت امام زمان خوانده می شود. بچه های حزب الله همیشه در برنامه های خود و پیش از عملیات این دعا را می خوانند. روایتهای مختلفی هم از امدادات غیبی و کمک این حضرت به رزمندگان در جنگهای مختلف حزب الله روایت می شود. یکی از حزب اللهی ها می گفت: «اولین باری که با تکفیری ها روبرو شدیم، وحشت کردیم. جانور بی کله ای با ریش دراز، بی توجه به شلیک ما، حمله می کرد و جلو می آمد و فریاد الله اکبر می کشید. تا پیش از این، الله اکبر را ما می گفتیم و صهیونیست متجاوز وحشت زده فرار می کرد، حالا کسی را ساخته بودند تا جلوی ما الله اکبر بگوید و برخلاف صهیونستهای ترسو، بی واهمه جلو بیاید. اولین بار از شنیدن صدای الله اکبر همه کپ کردیم. بعد سریع توسل کردم و به بچه ها گفتم با فریاد یا صاحب الزمان بهشان حمله کنید. حالا نوبت تکفیری ها بود که از شنیدن فریاد رعد آسای یا صاحب الزمان و یا مهدی ادرکنی از دهان مجاهدانی که اربابان صهیونیست را شکست داده بودند بترسند و فرار کنند.»

در فضای مجازی لبنان صفحه ها و گروه هایی هستند که به ممهدین معروفند. یعنی آماده سازان و زمینه سازان ظهور. این افراد و گروه ها به نشر نام و معارف امام زمان عجل الله تعالی فرجه همت گماشته اند.

کلیپ ها و نواهای ایرانی درباره امام زمان، بیشتر از تولیدات لبنانی است. لذا می بینیم دعاهایی با صدای ماندگار استاد فرهمند در لبنان مشهور و مورد استفاده است.
در ایران بحث های آخر الزمانی و ظهور و گاهی توقیت زیاد مطرح است. زیاد هستند شخصتها و مردمی که مباحث امروز را به ظهور مرتبط می کنند. در لبنان حجم این مباحث بسیار کمتر است. زیاد نیستند مردمی که با اتفاقی در سوریه بگویند به زودی ظهور اتفاق می افتد. با این حال بسیاری از شیعیان، خود را سرباز حضرت می دانند و تلاش می کنند به وظیفه خود عمل کنند.
در کلیپ انتهای مطلب تعدادی از جانبازان را می بینیم که سرودی را اجرا می کنند. جمله ای کلیدی دارد که جا دارد مدعیان انتظار، که در خوشی و آرامش در حال زندگی عادی هستند و بدون هیچ تلاشی برای خدمت به امام زمان، زندگی روتین غربی دارند، از خجالت آب شوند. جانباز می گوید «با زخمهایم منتظر مهدی ام». کسی که برای دفاع از حریم آل الله زخم برداشته می تواند ادعای انتظار فرج را داشته باشد. نه کسی که در سایه امنیتی که این عزیزان فراهم کرده اند، به زندگی آرام خود ادامه می دهد و غر هم می زند که چرا با آمریکا دوست نمی شویم! کسی که در آمریکا تابعیت می گیرد و تعهد می دهد به امنیت و قوانین آن کشور پایبند باشد علنا به روی امام زمان شمشیر کشیده است. قوانینی مثل ربا، هم جنس بازی و...

به هرکدام از آثار مهدویت در لبنان که بنگریم، ریشه آن به ایران باز می گردد و می بینیم لبنانی ها پس از انقلاب از ایران خط گرفته اند. برای همین است لبنان و ایران اینهمه مورد هجوم مستکبران هستند. دشمنی اصلی با صاحب الزمان است. آنها با چهارتا سانترفیوژ و روسری دختران و حق دوچرخه سواری کاری ندارند. اگر مهدویت را کنار بگذاریم، خودشان به ما پیشرفته ترین موشکها را هم می دهند و اجازه می دهند زنان را در خیابان شلاق بزنیم و حتی اجازه رانندگی هم ندهیم و هر کسی را خواستیم به زندان بیاندازیم. مشکل آنها با ما، برافراشتن پرچم ولایت امام زمان است.

آمدن منجی عالم که تمام ادیان به شکلی به او اعتقاد دارند، قطعا رخ خواهد داد. بقول شخصی، در کوچکترین اداره و سازمان، هر تقاضایی داشته باشید باید فرم تقاضا پر کنید. چطور انتظار داریم امام زمان بیاید و مشکلات حل شود، اما از خدا تقاضا نمی کنیم؟ یادمان نرود دعای تعجیل در فرج مولایمان را همگی با هم بخوانیم.