دو ساعتی از اذان مغرب گذشته بود. هنوز نتوانسته بودم نماز بخوانم. تازه باید به بیروت بر می‌گشتم و اقلا یک ساعت و نیم دیگر نمازم به عقب می افتاد.
گفتم همینجا در صور یک مسجد پیدا می کنم و نماز می خوانم. یادم افتاد مسجدی در اول چهار راه عباسیه دیده بودم. باران شدیدی می آمد. از ماشین که بیرون آمدم مثل فشفشه دویدم سمت مسجد. برای همین اسم آن را ندیدم. وارد که شدم پنج شش نفر دم در مانده بودند که داشتند خارج می شدند. سلام کردم و رفتم داخل. قیافه هایشان برایم شک بر انگیز شد.

مخالفان حزب الله لبنان همیشه ادعا می کنند این حزب برای خودش دویله (دولت کوچک) تشکیل داده و دولت لبنان را از دخالت در امور مناطق تحت سلطه حزب، باز می دارد. برخلاف این ادعا، حزب الله اصلا به چیزی جز مقاومت نظامی در برابر دشمن نمی پردازد و عمدتا کاری به مشکلات مردم ندارد. پیدا کردن دزد یا اموال مسروقه و مقابله با نا امنی و دعواهای محلی در قاموس حزب الله نیست و به اعتقادشان آنها را از وظیفه جهادی و مقاومت باز می دارد. هرچند گهگداری شیوخ و بزرگان حزب الله در مشکلات بین مردم واسطه می شوند اما عموما اقدامی شخصی است نه سازمانی و بطور کلی خود حزب الله توجه و تمرکزی جز مقاومت نظامی ندارد. حتی در بحث فرهنگی هم صرفا بصورت تبلیغی و نرم و اکثرا در مساجد و مدارس مربوط به خودشان است. اینطور نیست که مثلا مردم را اجبار به حجاب کنند یا ازپوشش خاصی منع کنند. در همه موارد سعی می شود از کانالهای رسمی و مجاری قانونی و روال عادی مشکل حل شود.

دیشب در منطقه سعدیات، جوانان حامی حزب مستقبل (به رهبری سعد حریریِ فراریِ ساکن در عربستان)، به مجمّع شیعیان  حمله کردند. هفته پیش هم به حسنیه دیگر (حسینیه بالای ده) حمله کرده و با شلیک 60 گلوله به آن، فرار کرده بودند. در لبنان مُجَمَّع (مجتمع) به محلی می گویند که شامل مسجد، حسینیه، سالن درس و کنفرانس و جلسه، و احیانا کتابخانه است و عموما فعالیتهای بسیج گونه و فرهنگی حزب الله در آنجا انجام می شود.
طبق معمول، سنی های تندرو، حضور شیعیان را در مناطق خود، تحمل نکرده و بعد از نماز و افطار، پس از خروج عمده ی نمازگزاران شیعه، به این مسجد حمله کردند. تعداد کمی از جوانها آنجا بودند که به دفاع برخواسته و هفت نفرشان مجروح شدند. جوانهای مهاجم، راه بیروت به دهکده را بستند تا به خیال خودشان جلوی رسیدن نیروی کمکی حزب الله به منطقه را بگیرند. نمی دانستند اقلا سی هزار جوان شیعه در جیه، (شهری واقع در جنوب دهکده) وجود دارند.

حتما شنیده یا خوانده اید که امام موسی صدر در لبنان برای کاستن اختلافات مسلمانان و مسیحیان، و شیعیان و اهل سنت تلاش می کرد. شاید ندانید امام موسی صدر با مفتی اهل سنت لبنان بارها صحبت و نامه نگاری کرد تا مسائل مختلفی مثل استهلال و اذان برای تمام مسلمانها یکپارچه و یک شکل شود. هرچند وی جواب مثبتی نداد و اصلا نمی توانست چنین تصمیم های بزرگی بگیرد.

امام موسی صدر شخصیت عجیبی بود. او با تمام شخصیت ها دیدار می کرد و می توانست بر آنها تاثیر بگذارد. جالب است بدانید او با ملک عبدالله که در آن زمان ظاهرا فرمانده گارد پادشاهی بود، دوست بود. اگر امام موسی صدر بود، مطمئنا امروز نه ما ملک عبدالله و پادشاه جدید را لعن و فحش می دادیم نه آنها ما را تکفیر می کردند و می کشتند.

چرا؟ زیرا اصلا اینقدر از هم جدا نمی شدیم و تن به خواسته دشمنان اسلام نمی دادیم که اسلام از داخل تضعیف شود. هرچند در این موضوع، تقصیر عمده بر گردن طرف مقابل است که با وجود اقدامات و رفتارهای وحدت جویانه شیعیان، خود را به کوچه ی بی عقلی زده و افراط و عدم منطق را سرلوحه حرکت خود قرار دادند.

ما راحت فریب می خوریم.
بله، ما، غالبا همه ی ما؛
 مثلا وقتی از سنی بدی بگویند راحت و بدون تحقیق می پذیریم؛
وقتی از فلسطینی بدی بگویند راحت می پذیریم؛
وقتی از عرب بد بگویند راحت می پذیریم؛ تازه بعضی ها که خودشان هم دو تا داستان خیالی می سازند و روی آن می گذارند!
انواع داستانهایی که بطور کاملا اتفاقی درست در زمان درگرفتن جنگ در فلسطین بر ضد فلسطینی ها در می آید و در سایتها و شبکه های اجتماعی پخش می شود، می پذیریم و احتمالا فحش و نفرین و لعنتی هم حواله شان می کنیم.

در مجلسی که مفتی اهل سنت لبنان و دیگر علمای مسلمانان و علویان و دروزیان به مناسبت ولادت حضرت محمد صلوات الله علیه وآله گرد آمده بودند، شیخ عبدالامیر قبلان نایب رییس مجلس شیعیان لبنان سخنی گفت که شبکه های معاند و تفرقه انداز با تحریف آشکار آن مدعی شدند وی گفته که سنی است و هر کس ابوبکر و عمر و عثمان را بدش بیاید حرامزاده است!  تمام کسانی که این حرف را منتشر کردند یا نقل کردند نه تنها رجوعی به فیلم مستند این جلسه نکردند، بلکه به خود اجازه دادند در سب و لعن ایشان افسار زبان را رها کنند. برخلاف دستور الهی که فرمود یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِن جَاءَکُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَیَّنُوا أَن تُصِیبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَىٰ مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِینَ ﴿٦حجرات﴾ ای کسانی که ایمان آورده اید اگر فاسقی (شبکه وهابی یا عربی معاند) خبری برای شما آورد تحقیق کنید مبادا از روی جهالت و نادنی گروهی را آسیب رسانید و پشیمان شوید.

 متاسفانه برخی علمای موجه ما هم به راحتی این اتهام را فرض صحیح قرار داده و بر اساس آن حکم صادر کردند و مطالب نوشتند و سخنرانی ها کردند و همگام با منادیان تفرقه، کوشیدند نتیجه وحدت را استحاله شدن نشان دهند.

به شخصه هنگامی که چنین بحث هایی پیش می آید به سرعت به فیلم و اصل آن رجوع می کنم. در زیر متن کلام ایشان و ترجمه آن را آورده ام. ببینید و قضاوت کنید:

اسم ضاحیه را حتما زیاد شنیده اید. ضاحیه در لغت به معنای حاشیه شهر است. حاشیه هر شهری را ضاحیه می گویند. حاشیه ی نیویورک، ضاحیه نیویورک نامیده می شود. حاشیه بیروت هم ضاحیه بیروت.

اما ضاحیه ای که در اخبار می شنوید منظور ضاحیه ی جنوبی بیروت است که عموما محل اسکان شیعیان بوده و عموما طرفدار حزب الله هستند.

داستان قطعی برق در لبنان رو حتما شنیده اید. به خاطر جنگهای مختلفی که اسراییل بر این کشور تحمیل کرده و هر بار نیروگاه ها را بمباران کرده، باعث شده تا همیشه تولید برق کفاف مصرف آنرا ندهد و مجبور شوند ساعاتی قطعی برق داشته باشند. ماه رمضان به گفته همسایه ها کمتر از شش ساعت در کل روز برق داشته اند. هر بار بودجه ای برای بازسازی و توسعه نیروگاه ها و شبکه می آید هاپولی شده و اثری بر وضع برق نمی گذارد. بارها ایران پیشنهاد کرده برای لبنان نیروگاه بسازد و کل شبکه را ترمیم و منظم کند یا از طریق خط عراق و سوریه به لبنان برق برساند، اما دولت قبول نکرده است. چون می دانند محبوبیت ایران نزد تمام مردم لبنان بالا خواهد رفت و این به ضرر جریانهای مخالف حزب الله است که عموما مهره سعودی و آمریکا هستند.

پیش نوشت: مطبی راجع به فلسطینی ها نوشته بودم که در اواخر مطلب به علت هنگ کردن سیستم از دست رفت. تا الان هم فرصت نوشتن پیدا نکرده بودم. این مطلب را تقدیم می کنم به تمام آزاد اندیشان و آزادگان و عقلا و همچنین مردم مظلوم فلسطین.

آیا ما مسلمانیم؟ آیا ما پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم را رسول الهی می دانیم؟ یا او را یک شخصیت عادی تصور می کنیم؟ آیا ما سخن او را همانطور که قرآن می فرماید وحی می دانیم و به آن یقین داریم؟
وَمَا یَنطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ ﴿٣﴾ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَىٰ ﴿٤ نجم﴾ : او از روی دلش حرف نمی زند بلکه سخنش وحی است که به او وحی می شود.
آیا قبول داریم که حلال محمد تا روز قیامت حلال و حرامش حرام خواهد بود؟ (1)
اگر پیامبر فرمود کسی که به داد مظلوم نرسد مسلمان نیست (2) آیا می توان این حکم را با حدیثی یا ضرب المثلی یا شبهه و اتهامی نادیده گرفت؟
سالهای پیش و حتی از اوایل انقلاب، شبهه ای صهیونیستی در میان ایرانیان پخش شد که فلسطینیان را ناصبی می خواند. این شبهه توسط افراد مزدور دشمن و سرشاخه ها به مردم ساده لوح منتقل شد و عده ای را فریب داد. همان موقع شهید مطهری جواب این شبهه را داد. وی در کتاب آشنایی با قرآن جلد چهارم در پاورقی صفحه 32 نوشته است:

بعثت پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد بن عبدالله صلوات الله علیه و آله را به همه بازدیدکنندگان گرامی تبریک عرض می کنم. در چنین روزی پیامبر خاتم، آن رسول اعظم، آن بهانه ی خلقت، آن مهربان ترین پدر امت، آنکه کلمه لا اله الا الله را بر زمین منتشر ساخت، مبعوث شد تا اخلاق و انسانیت را فریاد زند. مبعوث شد تا خالق یگانه را بخواند و بپرستد.

حضرت علی علیه السلام، پسرعمو، برادر، وصی، ولی، جانشین، وارث و خلیفه الهی بعد از پیامبر در توصیف روزگار بعثت چنین می فرماید:
ارسله علی حین فترة من الرسل و طول هجعة من الامم، و اعتزام من الفتن و انتشار من الامور، و تلظ من الحروب و الدنیا کاسفه النور ظاهرة الغرور، علی حین اصفرار من ورقها و ایاس من ثمرها، و اغورار من مائها.
قد درست منار الهدی، و ظهرت اعلام الردی، فهی متجهمه لاهلها عابسة فی وجه طالبها، ثمرها الفتنه و طعامها الجیفة و شعارها الخوف و دثارها السیف.
پیامبرش را هنگامی به سوی مردم فرستاد که دیگر پیامبران، نبودند و مردم در خوابی دراز می غنودند.
اسب فتنه در جولان، کارها پریشان، آتش جنگها فروزان، جهان تیره و تار، فریب دنیا بر همگان چیره، باغ آن افسرده، برگ آن پژمرده، از میوه‌اش نومید، آبش در دل زمین ناپدید، نشانه‌های رستگاری ناپیدا، علامت‌های گمراهی نمایان، دنیا با مردم خود ناخوش‌روی و با خواهنده خویش ترش‌روی، بارش محنت و آزار و خوردنی‌های دنیا مردار، درونش بیم و خوف و بیرونش شمشیر آخته.
خطبه 89 نهج البلاغه

خیلی تعجب کردم وقتی دیدم بعضی از لبنانی ها امروز را سالروز معراج و اسراء می دانند! شاید نتیجه ی سلطه سالیان دراز اهل سنت بر این منطقه باشد. اما طبق روایات شیعه، 27 رجب روز بعثت نبی گرامی اسلام به پیامبری است. برخی روایات اهل سنت اسراء و معراج را در این تاریخ ذکرکرده اند اما در نزد شیعه، زمان آنها متفاوت است.