اسم ضاحیه را حتما زیاد شنیده اید. ضاحیه در لغت به معنای حاشیه شهر است. حاشیه هر شهری را ضاحیه می گویند. حاشیه ی نیویورک، ضاحیه نیویورک نامیده می شود. حاشیه بیروت هم ضاحیه بیروت.

اما ضاحیه ای که در اخبار می شنوید منظور ضاحیه ی جنوبی بیروت است که عموما محل اسکان شیعیان بوده و عموما طرفدار حزب الله هستند.

بیروت پایتخت لبنان است. اما استان بیروت شامل شهر بیروت و برخی دهکده های اطراف آن است.

از طرف دیگر بعد از جنگهای داخلی و برای برقراری امنیت، اصطلاح بیروت الاداریه (بیروت اداری) رایج شد که منظور شهر اصلی بیروت و محلات همجوار آن است. بیروت در اصطلاح روزمره بین مردم، شامل شهر بیروت، ضاحیه بیروت، مناطق شرقی (الشرقیه) و مناطق غربی (الغربیه) است. یعنی کل نقشه ای که نمایش داده شده.

با این حال شهر اصلی بیروت که عموما متشکل از اهل سنت بوده است، شامل محله های داون تاون (در قدیم به البلد مشهور بود)، اشرفیه، راس بیروت، عین المریسه، المناره، المصیطبه، برج ابی حیدر، البسطه الفوقا و البسطه التحتا، کورنیش المزرعه، روشه، عین التینه، ساقیه الجنزیر، زقاق البلاط و خندق الغمیق است. برخی از این محلات امروزه ساکنین شیعه و مسیحی هم دارد.

از طرف دیگر، امروزه از لحاظ ملکی، ضاحیه تابع استان جبل لبنان است و در حیطه فرمانداری بعبدا. محله های اصلی ضاحیه عبارتند از برج البراجنه، الغبیری، حاره الحریک که به شکل عمده شیعه نشین هستند. محله شیاح هم ضمن ضاحیه بوده و قسمت عمده آن شیعه نشین هستند ولی از طرف شرقی با عین الرمانه همسایه است و برای همین در جنگهای داخلی، خط تماس محسوب می شد.

مناطق شرق بیروت مانند حازمیه، فیاضیه، سن الفیل، برج حمود، سد البوشریه، فنار، مکلس و غیره، تابع استان جبل و تابع فرمانداری بعبدا هستند. بعبدا که متعلق به مسیحیان است پذیرای قصر ریاست جمهوری است و شاید لبنان تنها کشوری باشد که کاخ ریاست جمهوری آن در پایتخت نیست.

در جنگهای داخلی، شیعیان نبعه و تل زعتر و سن الفیل و برج حمود و محله های آن مناطق، بواسطه کشتار و تهدید کتائبی ها فرار کردند. اما امروزه هرکسی در آن مناطق زمین یا خانه به اسمش داشته یا برگشته یا آنرا فروخته است. لذا در این مناطق هنوز شیعیان هم سکونت دارند.