به گزارش لیبانیران امروز صفحه های تکفیری ها، با شادمانی به انتشار خبر ترور یک جوان فلسطینی پرداختند. این جوان مدتی پیش اعلام کرده بود شیعه شده است.

این مطلب پس از سخنرانی سید حسن نصرالله و کاهش احساسات بعد از انفجار تصحیح شد.

شب گذشته دو انفجار در ضاحیه بیروت رخ داد. این دو انفجار در منطقه برج البراجنه از محله های قدیمی شیعیان بیروت رخ داد و طی آن چند انتحاری قصد ورود به حسینیه سید الشهدا را داشتند تا جمعیت شیعیانی که در حال قرائت دعای کمیل هستند را به خاک و خون بکشند. با هوشیاری جوانهای محل، انتحاری اول نتوانست وارد حسینیه شود و خود را بیرون منفجر کرد. انتحاری دوم پس از 5 یا هفت دقیقه خود را به میان مردمی که جمع شده بودند رساند ولی با هوشیاری نیروهای حزب الله هدف گلوله قرار گرفته و به زمین افتاد. سپس تلاش کرد در آخرین لحظات عمرش کمربند خود را منفجر کند. کمربند بطور ناقص منفجر شد و انتحاری سوم که نزدیک او بود، کشته شد. فرد چهارم با دیدن این صحنه فرار کرد که توسط مردم دستگیر شد و نیروهای حزب الله وی را از کتک زدن های مردم نجات دادند.

امروز 20 می سالروز درگیری ارتش لبنان با تروریستهای اردوگاه نهرالبارد است. این اردوگاه در سال 1948 برای پناهندگان فلسطینی در شمال شهر طرابلس تاسیس شد. تقریبا 14 کیلومتر مربع مساحت داشته و در امتداد ساحل قرار گرفته است. پس از جنگ 33 روزه در سال 2006 ، شاکر العبسی با افرادش در اردوگاه شاتیلا ظاهر شد. سپس به اردوگاه نهرالبارد رفت و در آنجا مراکز گروه فتح الانتفاضه را اشغال کرد. کم کم افکار تکفیری و سلفی خود را اعلام کرد به شکلی که خشم برخی گروه های فلسطینی دیگر را بر انگیخت. حتی وی را متهم به رابطه داشتن با القاعده کردند. در پی این مخالفتها، وی برخی افرادش را به اردوگاه البداوی فرستاد. در 23 نوامبر 2006 افراد گروهک فتح الاسلام با کمیته امنیتی اردوگاه بداوی (پلیس های فلسطینی داخل اردوگاه) درگیر شدند. کمیته، آنها را از اردوگاه اخراج کرد و ارتش لبنان هم دو نفر از آنها را بازداشت کرد و تسلیم دادگاه نمود.

ما راحت فریب می خوریم.
بله، ما، غالبا همه ی ما؛
 مثلا وقتی از سنی بدی بگویند راحت و بدون تحقیق می پذیریم؛
وقتی از فلسطینی بدی بگویند راحت می پذیریم؛
وقتی از عرب بد بگویند راحت می پذیریم؛ تازه بعضی ها که خودشان هم دو تا داستان خیالی می سازند و روی آن می گذارند!
انواع داستانهایی که بطور کاملا اتفاقی درست در زمان درگرفتن جنگ در فلسطین بر ضد فلسطینی ها در می آید و در سایتها و شبکه های اجتماعی پخش می شود، می پذیریم و احتمالا فحش و نفرین و لعنتی هم حواله شان می کنیم.

عرسال مانند دیگر شهرهای لبنان مردمانی ملی و مبارز داشت که شهدایی هم در طول سالیان مقاومت تقدیم کرده است. اما با قدرت یافتن جریان المستقبل و صرف مبالغ بسیار و پر کردن مغز مردم از تهمت به ایران و سوریه و حزب الله، امروزه شهری است میزبان مسلحین و ممر تروریستها و انتحاری ها.

این روزها اسم عرسال را زیاد شنیده اید. عرسال شهری کوچک یا بهتر بگویم دهکده ای بزرگ نزدیک مرز بین لبنان و سوریه، در شمال لبنان است. اما مناطق و زمینهای اطراف این دهکده که متعلق به آن است وسعت زیادی دارد. بطوریکه حدود 50 کیلومتر مرز مشترک با سوریه دارد.

این دهکده سنی نشین از قدیم، یکی از راه های قاچاق و تبادل کالا با سوریه بوده است. هرچند امروزه عرسال به سبب آنکه به «منبع ماشینهای بمبگذاری شده» و «دروازه عبور ومرور تروریستها به لبنان و سوریه» معروف شد، توسط ارتش لبنان و حزب الله تقریبا محاصره شده است اما جالب است بدانید این دهکده مانند بقیه دهکده ها و شهرهای لبنان تاریخچه مبارزاتی و انقلابی دارد.

در مقابل افرادی که سخنان خلاف واقع می گویند همیشه دو راه وجود دارد: یکی اینکه طرف را با انواع سخنان با خاک یکسان کنی و ریشه اش را بزنی، (کاری که عموما رسانه های ما می کنند و ما هم همین روش را از محیط پیرامون خودمان به ارث برده ایم)

راه دوم این است که خیلی منطقی، مودب، مستدل، آرام و پدرانه با طرف برخورد کنیم. این راه را فقط امثال امام موسی صدر بلدند که سعه صدر قلبی بزرگ دارند. بسیاری از اوقات بزرگی و عظمتش مانع می شد حتی بخواهد به یاوه گویان جواب بدهد؛ یاوه های آنها را نادیده می گرفت. مثلا جلال را.

جلال فارسی شخصی است که سابقه مبارزاتی داشته و از آدمهای مطرح اول انقلاب بود. اما اخلاق و رفتار تند وی او را با همه در انداخت و جلوی عاقبت به خیر شدن او را گرفت. خصوصا وقتی یک روستایی بیگناه را کشت.

دوشنبه 14 بهمن مصاحبه ای با او منتشر شد که باز هم به تکرار اتهامات قدیمی اش به امام موسی صدر پرداخته بود و البته روزنامه، پیش از متن مصاحبه نوشته بود نظرات ایشان به خودش مربوط است و نظر روزنامه نیست. (لینک)

شاید جوانترها خصوصا آنهایی که مثل من وقت انقلاب نبوده اند سخنان خلاف واقع یک مهره ی خودسوخته را باور کنند اما اگر کسی کمی مطالعه داشته باشد و وجدان خود را قاضی کند، قطعا فریب توهمات یک پیرمرد قاتل را نخواهد خورد.

نمیدانم شما خود جلال الدین فارسی هستید یا صرفا یک جوان تندرو که هر سخن و تهمتی را می شنود و باور می کند و تکرار می کند! هر چه هست خوش آمدید. (این مطلب مخاطب خاص دارد. این پست در جواب خواننده ای نوشته شد که در ذیل مطلب «تندروها زودتر به ته خط می رسند» اتهاماتی را به بنده و امام موسی صدر و دیگران وارد کرده بود.)
خدمت شما عرض کنم نویسنده مطلب خود بنده هستم و دوستان نزدیک و خوانندگان عزیز می دانند آنقدر عقل و منطق دارم که سلطنت طلب نباشم. اما اینکه شما طرفداران امام موسی صدر، آن بزرگمرد اخلاق و محبوب انسانها، مجتهد جامع الشرایط و فقیه نو اندیش، رهبر معنوی و ناجی شیعیان لبنان را در چند نفر مثل قطب زاده خلاصه می کنید مشکل کوته بینی و کم عمقی اطلاعات شما است اگر ناشی از دشمنی و تعصب کور نباشد!

شهید دکتر چمران دانشمند و نابغه ای بود که تحصیلات و تجارب خود را مخلصانه در اختیار امام موسی صدر و شیعیان محروم لبنان قرار داد، و چشم از تمام پیشرفتها و موفقیتهای علمی و دانشگاهی و پست و مقام های دنیوی بست. برعکس خیلی های امروز که همه چیز و همه دوستان قدیم خود را فدای پیشرفت و پست و مقام می کنند.

وقتی چمران آمریکا را (که قبله آمال خیلی ها تا به امروز بوده است) به سادگی رها کرد و برای خدمت به مسلمانان، پای در راه گذاشت، از لبنان سر در آورد. چرا که می خواست در کنار مبارزان فلسطینی به مبارزه با ظلم بپردازد.

حزب الله لبنان وقتی وارد جنگ در سوریه شد، خود را برای همه چیز آماده کرده بود: شماتت دوستان، تهدیدهای دشمنان، خمپاره و راکت ها، بمب ها و خطرات دیگر. اما چه شد که دو انفجار در ضاحیه یعنی مرکز حزب الله در بیروت رخ داد؟

اگر اخبار شبکه ها و روزنامه های عربی را دنبال کنید می بینید که همه می گویند انفجارها و عملیات های القاعده توسط شخصی به نام بندر بن سلطان برنامه ریزی و اجرا می شود. سیاست های حکومت پادشاهی سعودی توسط اقدامات خرابکارانه ی این شخص در دیگر کشورها دنبال می شود. یعنی ملک عبدالله دیگران را مهره هایی می پندارد و وقتی بخواهد، چند میلیارد دلار به این امیر بندر می دهد و می گوید برو کارش رو تموم کن! در قضیه سوریه هم او را فراخوانده و با دادن بودجه کلانی گفته این بابا (بشار) رو من دیگه نبینم! تو رو هم نبینم تا بشار سقوط کنه! چطور شد که در عراق و افغانستان و مصر و دیگر کشورها این اقدامات تاثیر گذار بود اما در لبنان به شکست انجامید؟