از یکی از همکارانم کارت سجاد را امانت گرفتم. کارتی که حزب‌الله به طرفداران و مردم و دوستانش می‌دهد.

شخصیتهای سیاسی لبنانی (عمدتا دنباله رو آمریکا و عربستان) همیشه با هرگونه واردات از ایران مخالفت می‌کنند. چند روز پیش یکی از آنها درباره داروهای ایرانی موضع گرفته بود و طوری در مورد آن صحبت کرده بود که انگار درباره یک کالای تقلبی سخن می‌گوید.

این واقعیت که دوا و دکتر در لبنان بسیار گران است بر کسی پوشیده نیست. گاهی دکتر و دارو بدون بیمه در ایران، از معالجه با بیمه ی درمانی در لبنان، ارزانتر است.
این هفته پسر کوچکم مریض بود و باید به بیمارستان می رفتیم. شنیده بودم به خاطر شیوع آنفلوانزا و بیماری های تنفسی، بیمارستان ها جا ندارند.

امور درمانی و پزشکی در لبنان بسیار گران است. انجام هرگونه عمل جراحی، ویزیت، آزمایش، عکسبرداری، و... هزینه بسیار بالایی دارد و کسانی که بیمه نداشته باشند بشدت در مضیقه قرار می گیرند. برای همین بسیاری از مردمی که بیمه ندارند برای درمان مشکلات مختلف، اهمال می کنند. چون توان پرداخت هزینه دکتر را ندارند. بیمه هم فقط برای کسانی است که کارمند دولت باشند. بنابر این مثلا یک کشاورز ساده بیمه ندارد.

به همین علت موسسه های خیریه گوناگونی برای خدمت به مردم تاسیس شده و هر طایفه و دینی موسسات مخصوص به خود را دارد.

تقریبا یک سال و چهار ماه بود که در ایران نبودم. هواپیما که در فرودگاه امام خمینی به زمین نشست، گذرنامه ها را به سرعت مهر کردند، بارها را تحویل گرفتیم و پدر بزرگوارم را که زحمت کشیده بودند به استقبالمان آمده بودند در آغوش کشیدیم.

صبح آن روز وقتی خواستم مسواک بزنم آب تمیز و خوش طعم روحم را تازه کرد. باید دو سال با آب چاه و دریا مسواک زده باشید تا تفاوت را حس کنید.