چند روز پیش جمعی در دانشگاه در اوج مشکلات اقتصادی، پرچم مبارزه با حجاب را برافراشتند! مبارزه یک عده در ایران با حجاب در ظاهر به اسم آزادی شخصی و مخالفت با حکومت اسلامی است. اما در کشورهای دیگر که مبارزه با حجاب توسط خود دولت دنبال می شود، علت چیست؟

وضعیت حجاب در لبنان سیر صعودی دارد. اگر به تصاویر قدیمی لبنان بنگرید می بینید که نیم قرن پیش عامه مردم حجاب نداشتند وحجاب خصوصا چادر بسیار نادر و مربوط به زنان روحانیونی بود که در نجف درس خوانده بودند. حتی گاهی برخی روحانیون زنانشان چادری نبودند یا دختران بی حجاب داشتند.

سفرنامه زیر خاطرات یکی از جوانان هموطن است که به لبنان علاقه مند می شود. برای رفتن به لبنان زبان عربی خود را تقویت می کند و در نهایت به تنهایی سفر کرده و به لبنان سفر می کند. علاوه بر تجربه زیبای سفر، نگاه موشکافانه ایشان قابل تامل است. وی در یک سفر کوتاه نکات زیادی را متوجه شده و زندگی در لبنان را تا حدودی تجربه کرده است. در ادامه مطلب، قسمت چهارم سفرنامه ایشان بدون دخل و تصرف آمده است.

دیروز سالروز ارتحال امام خمینی بود. ارتحال مردی که دنیا را تکان داد. اما غروب آفتاب عمر این مرد بزرگ، مصادف است با طلوع آفتابی دیگر، از سلسله علما و فرزندان رسول خدا. دیروز که زادروز تولد سید موسی صدر بود، هنوز در لبنان، رویش های تازه ای از آن درخت تنومند، به چشم می خورد.

به مناسبت بزرگداشت شهادت سید مصطفی بدرالدین، جمعیت هنری رسالات فیلم شیار ۱۴۳ را برای عموم به نمایش گذاشت.

حزب الله لبنان امروزه نه تنها سکان امنیت لبنان را به دست دارد بلکه در زمینه های امنیت اجتماعی هم حرف اول را می زند.

لبنان کشوری با طایفه ها و ادیان و فرقه های مختلف است. در چنین کشوری فرهنگ غالب واحدی وجود ندارد و هر فردی می تواند آزادانه عناصر مختلف فرهنگی مورد نظر خود را بپذیرد یا قبول نکند. لذا می بینیم ممکن است یک مسلمان، ظاهر و سبک زندگی اسلامی نداشته باشد.
در کشوری مثل ایران که فرهنگ یکپارچه تر و فراگیرتر است، طبیعتا عناصر نامطلوب فرهنگی بیشتر مورد مخالفت قرار می گیرند. نفوذ و هجوم فرهنگ بیگانه به آن، خصوصا در مواردی که با اصول فرهنگی کشور در تعارض است، پذیرفته نیست و با آن مقابله خواهد شد. در این صورت یا عنصر فرهنگی بواسطه مخالفت (چه با اجبار چه داوطلبانه)، حذف خواهد شد، یا استحاله شده و با فرهنگ جامعه وفق داده می شود، یا آن تهدید فرهنگی، تبدیل به فرصتی جدید خواهد شد.
مثلا جشن ولنتاین که چند سالی است بیش از پیش به آن اهمیت داده می شود، از سوی مسئولان فرهنگی و دلسوزان فرهنگ و ادب فارسی مورد مخالفت قرار می گیرد. صرف نظر از اینکه ریشه این جشن در کجا بوده باید بفهمیم چرا ناگهان در دهه گذشته به شکل وسیع مورد تبلیغ قرار گرفت.

روزگاری در لبنان، حرکت امل و حزب الله نوپا با هم دچار مشکل شدند که کار به جنگ و برادر کشی رسید اما بالاخره با مداخله عقلای دو طرف، جنگ به پایان رسید. هنوز که هنوز است برخی از دو طرف، طرف دیگر را دوست ندارند یا نسبت به آن نگرانند. اما بسیاری از مردم هستند با وجود اینکه متمایل به یکی از این گروه ها هستند اما دیگری را هم دوست دارند و احترام می گذارند.

حرکت امل و حزب الله در دانشگاه، تشکلی مثل بسیج و انجمن اسلامی دارند که برنامه های فرهنگی علمی مختلف را دنبال می کند و در ثبت نام و انتخاب واحد دانشجویان به آنها کمک می کند. بین این دو گروه، همیشه رقابت هست. البته مسیحی ها و احزاب دیگر هم تشکل های دانشجویی مشابهی دارند. اما عموما به خاطر جمعیت بیشتر جوانان شیعه در دانشگاه ها، حرکت امل و حزب الله هوادار و اعضای بیشتری دارند.

کسی نیست که نداند عربستان در دشمنی و ابراز حقد و کینه نسبت به ایران شمشیرش را از رو بسته است. همه گواهند که شمشیر حقد وهابی های بنی سعود غیر از آنکه مردم زیادی را در نقاط مختلف دنیا به کشتن داده است، در افغانستان، عراق، سوریه، لبنان، بحرین و یمن، علاوه بر کشتار مردم، بسیاری از نیروها و شخصیت های ایرانی و وابسته به ایران را به شهادت رسانده است.
این کشور پس از افول مصر در عالم عربی، تلاش کرد با پول نفت و اعزام مبلغان وهابی و هزینه میلیونها دلار جهت تبلیغ دینی وهابیت و تعریف و تمجید از پادشاه عربستان، کشورهای مسلمان را تحت سیطره خود در آورد. لذا می بینیم در کشوری مثل لبنان هرکاری موافق نظر عربستان نباشد به بن بست می خورد. حتی جمع آوری زباله!
حباب قدرت بنی سعود که بر پایه سرقت نفت مردم این کشور و بذل و بخشش به افراد و رسانه های مجیز گو و پرداخت حق السکوت به افراد و رسانه های مخالف بنا گشته، با افزایش قدرت ایران در دهه های اخیر بشدت متزلزل شده است. برای همین آنقدر برای خرید اسلحه و رشوه به مقامات مختلف غربی و شرقی هزینه کرده و جنگ های نیابتی را پشتیبانی کردند که اکنون بشدت به افلاس و کمبود بودجه برخورده اند. آنها به جایی رسیده اند که علنا مقامات غربی به ایشان می گویند شما بسیار از ایران فاصله دارید و به آن نخواهید رسید.