تا به حال کربلا نجف مشرف نشده بودم. بیشتر کم توفیقی خودم بود. وگرنه یه عاشق هرجوری شده خودشو میرسونه اونجا. مشکل پول رو هرکسی بالاخره حل میکنه. ولی من نتونسته بودم خودم رو به نوکیا چراغ قوه راضی کنم و پولش رو بذارم برای سفر. نتونسته بودم خیلی از خرجهای کوچیک غیر ضروری رو حذف کنم تا خرده خرده و اندک اندک، یه پولی جمع بشه.
وقتی سید بهم گفت میای بریم کربلا، بلیتت تقریبا مجانی، خوشحال شدم. البته کمی نگران خانواده و کارم بودم که دیدم کربلا دیگه شاید گیرم نیاد. بیخیال همه چی شدم. از اونجا که می خواستم فقط برای زیارت برم، نه پز دادن و عکس انداختن و تفاخر، نه به کسی خبر دادم، نه دوربین با خودم بردم.

شیخ حسین اکرف یکی از مداحان مشهور در لبنان است. وی اصالتا بحرینی است، استان جدا شده ی ما. وی در نجف و قم درس طلبگی خوانده است. چهار سال هم در بحرین زندانی شده است. چند سالی است به خاطر اسلوب جدیدی که ایجاد کرد در کشورهای عربی و ایران مشهور شده است.

استفاده از این مطلب صرفا با ذکر منبع مجاز است.

امروز در لبنان تعطیلی اول سال هجری است. به معنای دیگر، ماه محرم از نظر دولت لبنان شروع شده است. مدارس لبنان امروز تعطیل هستند. هرچند بیشتر شرکتها و موسسه های شیعیان و مسیحیان امروز باز هستند اما اول سال هجری، برای اهل سنت مانند اول نوروز ما است و اهمیت خاصی دارد. چند روزی است کم کم خیابانهای ضاحیه سیاه پوش شده و مغازه ها لباسهای سیاه در ویترین نهاده اند. چرخ دستی های زیادی به فروش پرچم های سیاه، چفیه، پیشانی بند، سی دی های نوحه و خلاصه لوازم عزاداری می پردازند. حزب الله در حال آماده شدن برای تامین امنیت مراسم عزاداری است. همینطور در نبطیه، شهر سیاه پوش شده و اقدامات مختلفی برای آماده ساختن محل مراسم شبهای محرم انجام شده است. دیگر شهرها و روستاهای لبنان هم شاهد جنب و جوش عاشقان اهل بیت است. در ادامه به معرفی عادات و رسوم عزاداری در لبنان می پردازیم.

تقریبا از سه ماه پیش کلیپ نوحه زیبایی از مداح بحرینی، حسین اکرف در نظر گرفته بودم و کار ترجمه آن را انجام داده بودم که برای محرم با زیرنویس فارسی تقدیم دوستان عزیز کنم؛ اما گرفتاری ها و مصیبت های پیاپی، این توفیق را از من سلب کرد. سه روز علی اصغر (پسر یکساله ام) در بیمارستان بستری شد و شبها که روضه می رفتم کمی بهتر از همیشه با امام حسین و علی اصغرش احساس نزدیکی می کردم. سه روز هم خودم سینوزیت شدیدی پیدا کردم که تا به حال سابقه نداشت و اصلا نتوانستم دسته راهپیمایی روز عاشورا در ضاحیه را شرکت کنم و خلاصه ذره ای حال امام سجاد علیه السلام را هم درک کردم! 

می دانید که یکشنبه ها در لبنان تعطیل رسمی است. مثل جمعه ها در ایران.

صدای ناقوس کلیسا را که می شنویم به همسرم می گویم: الان وقت نماز جمعه مسیحی ها است!

مسیحیان در این روز به کلیسا رفته و به سخنان کشیش گوش داده و سپس دعا و نماز می خوانند و برای آمرزش گناهانشان دعا می کنند. صد رحمت به مسیحی ها که هفته به هفته گناهان خود را پاک می کنند. بعضی از مسلمانها هستند، سال تا سال، فقط شب قدر یا روز عاشورا، گناهان خود را پاک می کنند! تازه اگر واقعا پاک شود و توبه واقعی باشد!

ام نادر را باید بشناسید. در مطلبی که روز انفجار سفارتمان در بیروت نوشتم گفتم با نگرانی و عجله به سمت سفارت رفت. دو پسرش نادر و طارق در همان نزدیکی کار می کردند. وقتی تلفنشان جواب نداد با نگرانی و بغض به آنجا شتافت.
ام نادر خانم لبنانی بلند قد، لاغر و مسنی است که در موسسه امام موسی صدر چای و قهوه سرو می کند. وقتی به محل انفجار رسید با پیکر پسرش طارق مواجه شد. اینکه بر او چه گذشت را نمی دانم اما فقط بگویم از آن زمان تا کنون هنوز داغ دلش فروکش نکرده.

شب عاشورا سید حسن در مجمع سید الشهدا گفت: ما همیشه در طول این سالها آمده ایم و باران شدید و گرمای آزار دهنده نتوانسته ما را از حسین علیه السلام جدا کند. امسال هم هیچ خطری نمی تواند ما را از حسین (ع) جدا کند، نه انفجارها نه ماشینهای بمب گذاری شده. ما می آییم و فریاد می زنیم لبیک یا حسین.

سید گفت: بگذارید صریح باشیم (او همیشه واقعیت را می گوید و صادق است) فردا خطر بمبگذاری هست. اما ما می آییم.

چشمم که به گنبد طلایی سلطان جود و سخا افتاد، اشک چشمانم را فراگرفت. حال خاصی مرا فرا گرفته بود. حال زندانی و مجرمی که به لطف سلطان، عفو شده و تازه علاوه بر آن، اجازه داده اند خدمت او رفته و عذرخواهی کرده و حاجت های خودش را هم بگوید. اصلا فکر نمی کردم دوباره به مشهد مشرف شوم. گفتم یا در لبنان ما را به جرم شیعه بودن می کشند یا به علت گناهان، توفیق زیارت نصیبمان نخواهد شد. اما مولای مهربان باز هم لطف و عطایش را شامل حال ما کرد و به دیدارش مفتخر شدیم.