اونایی که همسن من هستند شنیدند و بزرگترها هم دیدند در دوران انقلاب چقدر همدلی و صمیمیت و همکاری بین مردم زیاد بود و روح تعاون اسلامی که پیامبر اکرم تلاش می کردند بین مسلمین ایجاد شود در مردم موج میزد. صفهای طولانی نفت در تاریخ به یاد مانده و جوان هایی که برای همسایه خود هم نفت می گرفتند و می آوردند. اگر کسی تیر می خورد سریع بلندش می کردند و میبردند بیمارستان یا در یک خانه مخفی می کردند. اما امروز چرا صف های همدلی و صمیمیت جای خود را به صفهای نفرت و دشمنی داده و هر کس اگر بتواند سر دیگری کلاه می گذارد تا به خیال خودش پیشی بگیرد. الان مردم از نصف شب در صف های سکه و ارز می ایستند و دیگران برایشان مهم اهمیت ندارند. اگر یک فرد تصادفی روی زمین بود کسی داوطلب نمی شود تا او را بردارد و به بیمارستان ببرد. اگر کیف یک زن را دارند می دزدند کسی زحمت به خودش نمی دهد تا با دزد درگیر شود. بدبختانه خیلی وقتها روحیه پلیس هم همینطور است و زحمت درگیری به خودش نمی دهد. این معضل اجتماعی که شاید بتوان گفت بعد از جنگ کم کم جوانه زد و امروز خاردرخت بزرگی شده است از آنجا ناشی می شود که جامعه در بحث فرهنگ و تربیت دچار نقص بوده و نتوانسته مردم را در مکتب اسلام تربیت کند. فرهنگ مردم هر چه بیشتر به سمت فرهنگ غربی پیش می رود و به جای خدا محوری به انسان محوری و لذت گرایی سوق پیدا می کند نتایج وحشتناک تری را هم باید منتظر بود.

استاد مدیریت ما در بحث مدیریت ژاپنی می گفت فرق مردم ما و مردم ژاپن در این است که وقتی یک مشکل اقتصادی برای سازمان پیش می آید، فرد ژاپنی بیشتر کار می کند و حتی زن و بچه اش را هم می آورد تا گوشه ای از کار را بگیرند و سازمان سقوط نکند. در حالیکه اگر یک ایرانی زمزمه ی ورشکستگی سازمانش را بشنود بسرعت حتی میز و کامپیوتر را می برد که اگر حقوقش پرداخت نشد مستمسکی داشته باشد که به آن دل خوش باشد. در این شرایط که در تمام جهان هر روز مشکلات اقتصادی رشد می کنند و مردم احساس فقر بیشتری می کنند جامعه ما بیشتر در منجلابی که غربی ها برایمان تدارک دیدند فرو می رود، منجلابی که خودشان در حال غرق شدن در آن هستند و می خواهند بقیه دنیا هم همراه آنان غرق شوند.

ما در روزگار غیبت تا چه حد می توانیم با این معضلات و روحیات غلط مبارزه کنیم؟ آیا باید بنشینیم و منتظر باشیم تا با ظهور مولایمان مشکلات هم حل شود؟ آیا درست است که قبل از بازگشت پدرمان از حج ، خانه را مرتب نکنیم و بگوییم خوب خودش که بیاید از ما هم بهتر تمیزکاری می کند؟!! یا باید تلاش می کنیم تا به هر وسیله و به بهترین وجه هر چیزی را مرتب کنیم تا هنگام آمدنش دلش شاد و چشمش روشن شود.

پس بیاییم هر کسی در هر پیشه ای که هست مانند گذشتگان با انصاف رفتار کند و بر بیچارگان سخت نگیرد و محرومان را یاری کند و برای ارتقای خدمتش به خلق خدا مطالعه و تلاش کند. ان شاء الله اجر آن را مولایمان به بهترین وجه خواهد داد. آمین