خیلی وقتها آنها که داعیه یا دغدغه ی فرهنگی دارند یک چیز را یادشان می رود. و آن هم این مطلب است که باید خودشان ره یافته باشند تا راهنما شوند. مطلبی در وبلاگی دیدم که تلنگری است برای همه خصوصا خودم، که اگر به دیگران چیزی امر می کنیم، اول از همه خودمان به آن عامل باشیم. نمی توان از مردم صداقت خواست و با آنها صادق نبود، نمی توان یارانه گرفت و از مردم خواست انصراف دهند، نمی توان خانواده ی آدم حجاب درست و حسابی نداشته باشند و در خیابان به زن و بچه مردم گیر داد.

چند روز پیش فیلم مارمولک را با زیر نویس عربی روی یک دی وی دی پیدا کردم. از کمبود فیلم نشستم به تماشا. سالها پیش آنرا دیده بودم ولی به جز موضوعش و کلیت داستان، چیز دیگری یادم نمانده بود.

فیلم مارمولک باعث شد باز دست به کیبورد ببرم و چند نکته ای بنویسم (البته قول می دهم طولانی نباشد).