قاضی «محمد وسام» وزیر فرهنگ لبنان، با ارسال نامه‌ای به همتایان سوئدی و دانمارکی خود، اهانت چندباره به قرآن در این دو کشور را شدیدا محکوم کرد. وی نوشت

در لبنان که کشوری مسیحی مسلمان محسوب می شود همیشه جشن کریسمس برگزار شده است. قرار دادن یک درخت و تزیین آن حتی در بین مسلمانها هم گسترش یافته و هر سال بیشتر می شود.

فرا رسیدن ولادت پیامبر اعظم و خاتم رسولان حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله وسلم بر همه مسلمانان مبارک باد. در حالی ولادت پیامبرمان را جشن می گیریم که به کریسمس نزدیک شده ایم. مسیحیان سراسر جهان برای هرچه با شکوه تر برگزار کردن مراسمشان تلاش می کنند. ما چه؟

آنچه ما امروزه به نام حرکت جهانی صهیونیسم می شناسیم، تقریبا هشتاد سال از ولادت شوم آن می گذرد. این حرکت، در واقع ادامه شیطنت های سازمان یهودی قدیم است که با سازماندهی و تشکیلات پیچیده و مخفی، و نفوذ در مناصب مختلف اقتصادی و سیاسی، در نهایت به مرحله آخر رسیده و اعلام موجودیت کردند.

باید بدانیم دشمنی یهود (یهودیان، و نه دین یهود) با اسلام و خصوصا با پیامبر اعظم ما محمد ابن عبدالله صلوات الله علیهما، دشمنی دیرینه است. به ما در تاریخ گفته اند حضرت محمد صلی الله علیه و آله یتیم بوده اند. ایشان پدرش را قبل از ولادت و مادرش را در چند سالگی از دست داده است. باید کمی به عقب برگردیم و ببینیم داستان چیست؟ اصلا چرا پدر بزرگ پیامبرِ ما را عبدالمطلب (غلام مطلب) نام نهادند.

امشب شب میلاد حضرت مسیح است؛ که سلام خدا بر پیامبر مان و خاندانش و بر او باد. روز 25 کانون اول یا همان دسامبر روزی است که به عنوان میلاد حضرت مسیح جشن گرفته می شود. ضمن تبریک این روز به مسیحیان و موحدان، یک کلیپ صوتی عربی بسیار زیبا در مورد پروردگار یافته بودم که اکنون تقدیم می کنم. متن و ترجمه این کلیپ هم همراه آن قابل دانلود است.

اما در مورد تاریخ میلاد مسیح علیه السلام باید گفت که حتی خود مسیحیان این تاریخ را قبول ندارند. چرا که زمان تولد حضرت مسیح طبق تاریخ و انجیل در زمستان نبوده است. دلایل مسیحیان را از یک منبع مسیحی بخوانیم:

همه ما انسانها در بدو تولد مشابه یکدیگر هستیم. همه ما از نوع انسان و دارای خصوصیات جسدی، روحی و عاطفی یکسان هستیم. هرچند افکار و اعمال پدران و مادران و وراثت در ما اثرات نهفته ای به جای می گذارد اما نهایتا انسانیم.

محمد ابراهیم

کلبه کوچک تا نیمه زیر برف پنهان شده بود. نور اندکی که از آتش شومینه و چراغی نفتی که از سقف آویزان بود، فضای کلبه را تا حدی روشن کرده بود. ماریا در حالیکه پتوی کهنه اش را دور خود پیچیده بود پشت پنجره کز کرده بود و به  ریزش آرام دانه های درشت برف در دل تاریکی شب چشم دوخته بود. صدای پدر او را به خود آورد. نمی دانم این برف کی قرار است بند بیاید؟ سوختمان دارد تمام میشود و هیچ کس هم نیست که بیاید و به این ده کوره دور افتاده سر بزند. مادر که داشت برای این که خودش را سرگرم کند بافتنی میبافت گفت: درب خانه به سختی باز می شود خوب شد امروز صبح هیزم ها را آوردیم داخل. ماریا لبخندی زد و دوباره به دور دست ها خیره شد.