از وقتی به لبنان آمدم هدفم ورود به مدارس و انتقال تجربه فرهنگی بود. از اول قصد داشتم تا کارشناسی ارشد را تمام کنم، که هم بیشتر با زبان عربی خصوصا زبان تعلیم و تربیت آشنا شوم هم موقعیت و پایگاه بهتری برای ورود به مدرسه داشته باشم.
بهترین راه ورود هم آموزش فارسی بود. برای همین در کلاس های تربیت استاد زبان فارسی رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در لبنان شرکت کردم.
از قبل شنیده بودم که معلم مرد بشدت مورد نیاز است و خیلی از معلم های فارسی، تدریس را رها کرده اند. تصور میکردم شاید فارسی خوب بلد نبوده اند و برای همین موفق نشده اند. البته شنیده بودم بچه ها هم کمی شیطان تشریف دارند.
چشمتان روز بد نبیند! جلسه های اول اینقدر بچه ها اذیت می کردند و شلوغ می کردند که وقتی بر می گشتم منزل، بسیار عصبانی و ناراحت بودم. به حدی که همسرم می گفت لازم نکرده درس بدهی. ول کن. نمی ارزد وقت بگذاری و اعصابت هم خرد بشود.

امروز اولین روزی بود که در یک مدرسه در لبنان به تدریس مشغول شدم. بچه های کلاس هفتم و هشتم (همون  راهنمایی خودمون) خیلی شیطون بودن و اصلا ساکت نمی شدند. خدا به دادم برسه. تازه بعد از کلاس سریع باید برم یه جایی تا ساعت 12 یک کار پژوهشی دارم. روزهایی که مدرسه شروع نشده بود از 8 صبح میرفتم اما حالا کارم فشرده تر میشه. ساعت 12 و نیم تا شش بعد از ظهر هم که همون کار قبلیمون سر جاش هست. خلاصه وقتی مثل یک مرده ی متحرک برسم خونه، و ناهار و شام رو به هم متصل کنم، دو ساعت وقت دارم تا وقت خواب برسه. به همین دلیل کمتر فرصت میکنم مطلب بنویسم و جواب دوستان رو بدم. از آنجا که در مورد دانشگاه و تحصیل در لبنان، ازدواج با لبنانی، شرایط اقتصادی و امنیتی لبنان مطالبی را قبلا نوشته بودم، تصور می کنم همان مطالب، نیاز دوستان را برآورده خواهد کرد. امیدوارم دوستان و خوانندگان جدید، اول قسمت سوال و جواب رو مطالعه کنند و اگر جوابی پیدا نکردند از صفحه تماس با ما اقدام به فرستادن سوالشون بکنند.  

شهید دکتر چمران دانشمند و نابغه ای بود که تحصیلات و تجارب خود را مخلصانه در اختیار امام موسی صدر و شیعیان محروم لبنان قرار داد، و چشم از تمام پیشرفتها و موفقیتهای علمی و دانشگاهی و پست و مقام های دنیوی بست. برعکس خیلی های امروز که همه چیز و همه دوستان قدیم خود را فدای پیشرفت و پست و مقام می کنند.

وقتی چمران آمریکا را (که قبله آمال خیلی ها تا به امروز بوده است) به سادگی رها کرد و برای خدمت به مسلمانان، پای در راه گذاشت، از لبنان سر در آورد. چرا که می خواست در کنار مبارزان فلسطینی به مبارزه با ظلم بپردازد.

باز آمد بوی ماه مدرسه...
یادش به خیر، کوچیک که بودیم دلهره و اشتیاق شروع مدرسه یه حس غریبی داشت. الان که نزدیک آغاز مدرسه ها هستیم، پلیس و راهنمایی رانندگی و خیلی دستگاه های دیگه برنامه ریزی کردن تا بچه ها در امنیت و آرامش برن مدرسه.