چندی است سایتها و صفحه های زنجیره ای لبنان که سلسله جنبان آنها آمریکا و اسراییل هستند، مدام مشغول خالی کردن دل مردم هستند و با انتشار اخبار غیر واقعی یا نشان دادن نیمه خالی لیوان، تلاش دارند دشمنی خود را با گروه های مقاومت خصوصا حزب الله نشان دهند.

حداقل حقوق در لبنان 675 هزار لیره در ماه است. (450$). مثلا یک معلم رسمی حدود دو میلیون لیره یعنی 1300$ درآمد دارد. یک استاد دانشگاه حقوقش به دو هزار دلار و بیشتر می رسد. یک مهندس خبره در شرکت درست و حسابی اقلا ماهی 2000 دلار می گیرد. اما نگاهی داشته باشیم به حقوق های نجومی در لبنان:

رفیق حریری، تاجر و سرمایه‌داری لبنانی بود. او که از عربستان سعودی آمده و از لحاظ سیاسی وابستگی خاصی به آل سعود داشت با فشار سعودی به نخست وزیری رسید. در آن زمان لبنان پس از جنگ داخلی وارد فاز جدیدی از سازندگی و پیشرفت شد. اما این پیشرفت با روشهای خاصی صورت گرفت که فساد زیادی به بار آورد.

شاید مصاحبه ی اخیر #سید_حسن_نصرالله با "سامی کلیب" مجری شبکه ی #المیادین #لبنان یکی از با جری ترین مصاحبه هایی باشد که از سید حسن نصرالله گرفته شده باشد و دلیل آن سوال های جسورانه ی مجری بود که موجب ناراحتی بعضی از دوستداران سید مقاومت هم شد، علاوه بر این درخواست مجری برای ارایه ی دلیل برای بعضی از سخنان سید و پریدن روی حرف او و طرح سوال های حساس از عدد موشک های حزب الله گرفته تا رقم بودجه ی کل حزب الله لبنان تا سوال از اینکه آیا #حزب_الله دارای پدافند هوایی برای جلوگیری از جنگنده های پیشرفته ی اسراییل است یا خیر، که البته به هیچ کدام از این سوال ها پاسخ داده نشد و خیلی راحت به مجری می گفت "حق داری سوال کنی اما جوابی نخواهی گرفت".

سفرنامه زیر خاطرات یکی از جوانان هموطن است که به لبنان علاقه مند می شود. برای رفتن به لبنان زبان عربی خود را تقویت می کند و در نهایت به تنهایی سفر کرده و به لبنان سفر می کند. علاوه بر تجربه زیبای سفر، نگاه موشکافانه ایشان قابل تامل است. وی در یک سفر کوتاه نکات زیادی را متوجه شده و زندگی در لبنان را تا حدودی تجربه کرده است. در ادامه مطلب، قسمت ششم سفرنامه ایشان بدون دخل و تصرف آمده است.

حتما دیده اید افراد ساده لوحی که تصور می کنند کل لبنانی ها با پول ایران زندگی می کنند! یا افرادی که فکر می کنند هرچی لخت و پتی و دلخوش در لبنان هست، با پول ما درحال خوشگذرانی هستند! یا حتی افرادی که از تحریم مالی حزب الله خوشحال شده اند و قطع حساب های بانکی بیمارستانهای شیعیان برایشان دلچسب بوده است.

هرچند به دلایلی تصمیم داشتم تا دیگر هیچ مطلبی راجع به حزب الله ننویسم اما لازم دیدم این مطلب برای حفظ حقیقت و روشن شدن زوایای مبهم پیرامون حزب الله منتشر شود تا کمتر به آن ظلم شود.

کم کم دارد پیر می شود. از حزب اللهی های قدیم است. همانها که همرزم سید حسن نصرالله بودند. بعدا به دلایل مختلفی حزب الله رو رها کرده و به قم رفته بود تا درس طلبگی بخواند. آدم توداری است و هیچ وقت خاطره نمی گوید و خیلی از سوال ها را پاسخ نمی دهد. اصلا حرفی از اینکه برعلیه اسراییل جنگیده، اسیر شده و آزاد شده نمی زند. از آن نیروهای مخلص بوده و هنوز هم خانه و ماشین ندارد.
از او پرسیدم جوان های حزب الله چگونه زندگی شان می چرخد؟ حقوقشان خیلی خیلی کم است.
گفت: «بله حقوقی که می گیرند زندگی را نمی چرخاند. یک جوان حزب الله یا باید بی خیال زندگی شود و قید زن گرفتن و زندگی داشتن را بزند یا پدرش پولدار باشد وکمکش کند. یادم هست خیلی قدیم، زمان اشغال اسراییل، یکی از برادران بود که همسرش وضع حمل کرده بود. پستش تمام شده بود و باید می رفت مرخصی اما دو هفته در خط با ما ماند و منزل نرفت. چون پول نداشت هیچ چیزی برای خانه بخرد. اینگونه مجاهدت کردند تا حزب الله به اینجا رسید. قدیم هم حزب الله بیمارستان و خدمات اجتماعی نداشت. الان باز وضع بهتر است. دوا و دکتر ارزان در اختیار نیروها هست. وگرنه قدیم اصلا کسی نمی توانست با خرجی حزب الله زندگی کند. اصلا آن اوایل که حقوق نمی دادند. الان هم نگاه به اشتغال در حزب الله به عنوان شغل واقعا غلط است و فقط کسی که عاشق جهاد و شهادت باشد می تواند در آن باقی بماند. وگرنه باید یک شیفت دیگر جایی کار کند؛ پای زمین، یا مغازه دوستان و فامیلها.

شاید بعضی جوان ها، کوپن یا کارت بسیج اقتصادی رو یادشون نیاد. اما من هنوز یادم هست.

وقتی طرح هدفمند سازی یارانه ها در دستور کار قرار گرفت، هدف این بود که کسی با مصرف بیشتر، یارانه ی بیشتری نگیرد. یعنی یک شهروندی که پولدار است و خانه ی بزرگی دارد و هر اتاقش کولر گازی دارد برای چی باید برقِ ارزان و با سوبسید دریافت کند؟ درحالیکه شهروند فقیر که دو اتاق بیشتر ندارد و فقط به اندازه دو لامپ و یک تلویزیون و یخچال مصرف برق دارد، سوبسید ناچیزی به او تعلق بگیرد.

چند روزی است به ایران آمده ام و بعد از زدودن خستگی سفر، چند بار برای خرید به مغازه رفتم. احساس کردم از اصحاب کهف هستم! آخر وقتی یک چیپس دو برابر شده یا یک کیلو سیب زمینی به قیمت ۵۰۰۰ تومان فروش میره (تقریبا دو برابر لبنان) یا پسرک گل فروش که حاضر بود دسته گل مریم خود را به قیمت خرید به من بفروشد و ده هزار تومن طلب می کرد، همه ی اینها مرا تبدیل کرده به موجودی بخیل و خسیس! بله دیگر دست و دل آدم می لرزد برای خریدن یک بستنی یا کیک! هرچند اگر به درامد دلاری حساب کنیم، حتما از خارج ارزانتر است، اما به درآمد یک کارمند یا معلم که در این مدت تغییری نکرده، همه چیز گران شده است. امیدوارم رییس جمهور جدید سیاستهای اقتصادی مناسب تری داشته باشد و خدا هم به مردم صبر و برکت دهد. چرا که فکر نکنم حتی اگر بهااااار بیاید چیزی ارزان شود!!! (چشمک)
کمی هم بنالم از وضع اینترنت. سیستم مدیریت سایت اصلی ام که باز نمی شود. ایمیل سایت هم همینطور. برای همین ایمیل سایت را فعلا به چاپار تغییر دادم (قسمت تماس با نویسنده وبلاگ). هرچند قیمت اینترنت در ایران بسیار ارزانتر است اما سرعت را دیگر ننالم!
در هر حال از اینکه در ایران هستم بسیار خوشحالم و پیشرفت ها و تغییرات مثبت را شاید بهتر از دیگران درک می کنم و لذت می برم. قدر مملکت را بدانیم و برای پیشرفت هرچه بیشتر آن تلاش کنیم.
هیچ جا ایران نمی شود.
ماه مبارک رمضان برای همه شما سرشار از توفیقات معنوی و سلامت روحی باشد.

برای خیلی ها مهم است بدانند میزان درآمد خارجی ها چقدر است. از آنجا که خیلی ها به اسناد و مدارک واقعی دسترسی ندارند فکر می کنند خارج همین چیزی است که در ماهواره دیده می شود و همه پولدار و شاد و خوشگذران هستند. درحالیکه واقعیت چیز دیگری است و حتی با سفرهای توریستی به کشورهای خارجی نمی توان به درستی به واقعیت امر پی برد. واقعیت امر را باید کسی که در خارج زندگی و کار می کند از زبان شهروندان عادی آن کشور بیان کند.