در لبنان سیم کارت مخصوصی برای توریست‌ها وجود دارد.‌
با خرید این سیم کارت به شما ۱۰ گیگ اینترنت، ۱۰۰ دقیقه مکالمه مجانی داخل شبکه و ۱۰۰ پیامک تعلق می‌گیرد. ضمن اینکه سیم کارت به مدت یکسال فعال خواهد بود.

پایگاه بریتانیایی العربی الجدید در گزارشی (به نقل از cable) قیمت ۱ گیگ اینترنت موبایل در کشورهای عربی را منتشر کرده است.

اگر بخواهید اینترنت adsl بگیرید باید خط تلفن داشته باشید. تقاضای خط تلفن تنها از طریق شرکت خصوصی ogero امکانپذیر است. مدارک معمول شامل شناسنامه و سند مالکیت یا اجاره است. برای خارجی ها هم کارت اقامت، به همراه سند مالکیت یا اجاره که باید به امضای شهرداری منطقه برسد‌.

چند روزی است زمزمه حذف بسته های شبانه اینترنت به گوش می رسد و مردم اظهار نارضایتی می کنند. نگاهی داشته باشیم به مفهوم خدمات عمومی و سپس قیمت اینترنت کشورهای مختلف را هم ببینیم.

روزنامه الاخبار فاش کرد که در ماه های گذشته این کشور دچار بزرگترین سرقت اطلاعات شده که این عملیات حدودا دو هفته پیش کشف شده است.

این همه سال از لبنان و مسائل مختلف آن مطلب زدیم، هر کسی واکنشی داشت. یکی می گفت به شما چه از مشکلات لبنان می نویسید! خوب است یک لبنانی از مشکلات ایران بنویسد؟ چرا در لبنان دخالت می کنید؟ بروید از خواننده ها و طبیعت لبنان بنویسید!
یکی می گفت چرا از لبنان می نویسید؟ از کجا پول می گیرید که لبنان را توی سر ما بزنید؟ ما اینهمه فقیر داریم!

سفرنامه زیر خاطرات یکی از جوانان هموطن است که به لبنان علاقه مند می شود. برای رفتن به لبنان زبان عربی خود را تقویت می کند و در نهایت به تنهایی سفر کرده و به لبنان سفر می کند. علاوه بر تجربه زیبای سفر، نگاه موشکافانه ایشان قابل تامل است. وی در یک سفر کوتاه نکات زیادی را متوجه شده و زندگی در لبنان را تا حدودی تجربه کرده است. در ادامه مطلب، قسمت دوم سفرنامه ایشان بدون دخل و تصرف آمده است.

مدتی است ایران هستم و فرصت نوشتن پیدا نکردم. البته بیشتر دوست دارم نوشته هایم مربوط به لبنان باشد برای همین رغبتی به نوشتن نداشتم. خب خیلی از مواقع هم اینترنت نداشتم. از اینترنت نگویم که دلم خون است. اینترنت 2 مگ شرکت م.ن اکثر مواقع به اندازه مودم 56 کیلو هم جواب نمی دهد. جالب است سرعت سنج خود این شرکت، سرعت تبادل با سرورهای داخل ایران را 2 مگ و سرعت تبادل با سرورهای خارجی را 0/3 (سه دهم مگ) نشان می دهد. اما از مودم های 56 کیلوی قدیمی هم کندتر است! البته با قیمت 2 مگ! اکثر اوقات هم واقعا قطع است. هیچ چیزی لود نمی شود حتی صفحه سایت رهبری که از سریعترین سرعت لود در ایران برخوردار است. اینترنت موبایل هم به همین وضع؛ بسیار کند است و در تمام مدتی که در شهرهای مختلف ایران و نقاط مختلف تهران بودم شاید 20 درصد مواقع علامت 3g ظاهر شد که در اکثر مواقع الکی بود و تبادلی صورت نمی گرفت. بسته ده هزار تومانی یک گیگابایت روزانه و یک گیگابایت شبانه، تنها 70 مگا بایت به من خدمات رساند که عطایش را به لقایش بخشیدم و آنرا متوقف کردم.

کم کم داریم اسیر می شویم؛ اسیر تکنولوژی.
هر روز افراد بیشتری اقدام به تهیه تلفن هوشمند می کنند و با نصب برنامه و عضو شدن در شبکه های اجتماعی مختلف، با دیگران در تماس بی وقفه قرار می گیرند. یاد زمانی که منتظر می شدیم تا یکی مسیج بزند به خیر! الان هر نیم دقیقه، یکی با وایبر جوک می فرستد، یا در گروه های واتساپ و تلگرام، خبر یا عکس یا مطلبی می فرستند. همه هم از ضعیف بودن باتری گوشی خود نالان هستند. لذا یا شارژرشان همراهشان است یا پاور بانک (باتری همراه) تهیه می کنند (این قضیه در لبنان که به شدت چشمگیر است). ما آنقدر اسیر شده ایم که باید به جوکهای لوس همه بخندیم، مطالب تکراری را بخوانیم، روزی چند مطلب را برای نمی دانم چند نفر بفرستیم تا آریایی بودن خودمان را زیر سوال نبرده باشیم یا به بدبختی دچار نشویم! متاسفانه هر شخصی که به تازگی به این فضا پا می گذارد فکر می کند مطلب یا جوک یا عکسی که به وی رسیده را بقیه تا به حال ندیده اند! لذا با اشتیاق آن را برای همه ارسال می کند. آنهایی که پنج شش سال است در این فضا هستند حتما از جوکها و مطالب تکراری که سالی چند بار به دستشان رسیده خسته شده اند.
چه کنیم اسیر نباشیم؟