در لبنان خریدن و داشتن ماشین خیلی هزینه بر است. یکبار دولت از وارد کننده مالیات می گیرد. یکبار از مصرف کننده. ضمن اینکه هزینه ثبت ماشین به اسم شخص بسیار بالاست. بسته به سال تولید ماشین و قدرت موتور، اقلا 700 دلار تا بالای هزار دلار بابت ثبت باید پرداخته کرد. سپس باید هر سال معاینه فنی انجام دهید که حدود 22 دلار هزینه دارد. جدای همه اینها سالیانه یکبار مالیاتی به نام «میکانیک» داده می شود که مربوط به وزارت کشور و شهرداریهاست. بسته به سال تولید ماشین و حجم موتور آن طبق جدولی صعودی، مبالغ زیادی گرفته می شود. بیمه شخص ثالث هم اجباری و معادل لااقل 50 دلار است.

موسسه لبنانی جهاد البناء یا جهاد سازندگی، از سال 1988 تاسیس شد. این موسسه تلاش دارد بوسیله برنامه ها و پروژه های متنوعش به پیشرفت و سازندگی مردم کمک کند.
اهداف این موسسه از این قرار است:

امام موسی صدر را مصلح بزرگ شیعیان لبنان می دانند. حتی یک اسقف بزرگ مسیحی گفته بود باید تاریخ لبنان را به دو قسمتِ قبل از امام موسی صدر و بعد از امام موسی صدر تقسیم کرد.
شیعیان لبنان که در زمان سلطنت عثمانی تحت ظلم و ستم و تعقیب و کشتار بودند، پس از استعمار فرانسه، مورد بی توجهی کامل قرار گرفتند. نه مدرسه ای داشتند نه بیمارستانی، نه کار و درآمدی. اغلب شیعه ها، با کارهای پَست مثل واکسی، رفتگری، کارگری، نگهبانی یا خرید و فروش مواد مخدر امرار معاش می کردند. حضور آنها در ادارات دولتی و شرکتهای خصوصی، در حد پایین ترین کارمند و یا آبدارچی به چشم می آمد. تازه آن دسته بسیار خوش شانس بودند که استخدام شده بودند. بسیاری هم با مزدوری و جیره خوری در احزاب مختلف چپ و راست امرار معاش می کردند.

واحد پول لبنان لیره است. پیش از جنگ جهانی اول در لبنان از پول عثمانی با نام لیره عثملی (عُسمَلی) استفاده می شد. پس از سقوط سلطنت عثمانی برای مدتی از واحد پول مصری استفاده شد و برای همین در زبان محلی لبنانی به پول، مصاری گفته می شود. در هنگام استعمار فرانسه بر منطقه، واحد پول یکسانی به نام لیره سوریه تشکیل شد و با فرانک فرانسه مرتبط گشت. بطوریکه هر لیره ۲۰ فرانک فرانسه ارزش داشت و توسط بانک لبنان و سوریه ضرب می شد.

هرچند به دلایلی تصمیم داشتم تا دیگر هیچ مطلبی راجع به حزب الله ننویسم اما لازم دیدم این مطلب برای حفظ حقیقت و روشن شدن زوایای مبهم پیرامون حزب الله منتشر شود تا کمتر به آن ظلم شود.

لبنان کشور خیلی آزادی است. اینقدر آزاد که هیچکس به هیچکس کاری ندارد! مثلا دولت به کسانی که به مردم ضرر می رسانند کاری ندارد! چه آنها که نیرو و امکانات برای تروریستها در سوریه ارسال می کردند و چه تروریستهای غذایی! در لبنان افرادی هستند که امنیت غذا و محصولات خوراکی را به خطر انداخته اند.
چند سال قبل، پس از مسموم شدن همسر یکی از مسئولین لبنان بواسطه غذای رستوران، نگاه ها به رستوران ها و قصابی ها دوخته شد و پس از بررسی هایی که انجام شد مشخص شد بسیاری از رستورانها از گوشتهای فاسد استفاده می کنند.

سه روز مانده به ماه جدید میلادی، بانک برایم اس ام اس داد که تشریف بیارید میکانیک ماشینتان را پرداخت کنید! میکانیک در لبنان منظورشان مالیات وسایل نقلیه است که قرار است به وزارت داخلیه و بلدیات (وزارت کشور و شهرداریها) برسد تا خیابانها را سوراخ کرده و چراغها را خراب کنند و پلیس ها را بفرستند منزلشان که مردم حالشان در ترافیک گرفته شود! واقعیت امر در لبنان همین است.

سالیانی است در لبنان داشتن خادمه فراگیر شده است؛ شاید بیست سی سال یا بیشتر. خادمه شبیه کلفت های قدیم خودمان هست. آنها از یک کشور خارجی برای کار به لبنان می آیند و در ازای یک حقوق ماهیانه اندک، تمام کارهای خانه را انجام می دهند: ظرف شستن، نظافت منزل، گردگیری، لباس شستن و پهن کردن، بچه داری، بچه شوری، گردش بردن بچه ها یا سگ! ، بعضی ها خرید کردن از مغازه بغل منزل، شستن سبزی و میوه و خرد کردن و سرخ کردن و اگر با سلیقه و تمیز باشد، غذا پختن، خلاصه تمام کارهای یک کدبانو را انجام می دهند. آنها اجازه دارند روزی 8 ساعت استراحت کنند و فقط ده ساعت در روز کار کنند، هر هفته هم یک روز مرخصی بروند.

امور درمانی و پزشکی در لبنان بسیار گران است. انجام هرگونه عمل جراحی، ویزیت، آزمایش، عکسبرداری، و... هزینه بسیار بالایی دارد و کسانی که بیمه نداشته باشند بشدت در مضیقه قرار می گیرند. برای همین بسیاری از مردمی که بیمه ندارند برای درمان مشکلات مختلف، اهمال می کنند. چون توان پرداخت هزینه دکتر را ندارند. بیمه هم فقط برای کسانی است که کارمند دولت باشند. بنابر این مثلا یک کشاورز ساده بیمه ندارد.

به همین علت موسسه های خیریه گوناگونی برای خدمت به مردم تاسیس شده و هر طایفه و دینی موسسات مخصوص به خود را دارد.