راننده تاکسی بود. به قیافه اش می خورد حدود 50 سالش باشد. قبلا قصاب بوده اما الان رانندگی می کند. یک ماشین تویوتای آوانزا داشت. ماشین خوبی است، هفت نفر مسافر می تواند حمل کند.

می گفت:

 اوایلی که ماشین را خریده بودم، خانمی با دو بچه ایستاده بود. از من خواست او را به یکی از دهات بعلبک ببرم و برگردانم.

گفتم: چقدر حاضری کرایه بدهی؟ گفت من هشتاد دلار دارم. گفتم قبول. خدا بده برکت.

دیروز با جمعی داشتیم میرفتیم برای تسلیت به یکی از جوانان که برادرش فوت کرده بود. خانه آنها در دهکده عیناثا در جنوب و نزدیکی بنت جبیل بود. اصلا حواسم نبود که ورود اجانب به این منطقه ممنوع است. به ایست بازرسی ارتش بعد از رودخانه لیطانی که رسیدیم، سرباز گفت: همه کارت شناسایی بدهند.

من هم کارت اقامتم را دادم. گفت این چیه؟ تصریح نداری؟

دوستی برای کار اقتصادی به لبنان آمده بود. تجربه این چند روز نشان داد برای کار اقتصادی در لبنان باید صبر ایوب، سرمایه قارون و عمر نوح داشته باشید. از یک طرف مافیاهای تجار ایرانی و از طرف دیگر تجاری که به صورت جزئی و تک و توک بازار تجار مقیم را با قیمتهای غیر واقعی هم می ریزند مانع رسیدن شما به نتیجه هستند. از همه مهم تر اینکه وضعیت اقتصادی کنونی در لبنان بسیار راکد است. هم به جهت تحریم اعراب مخالف سوریه و حزب الله، هم به جهت نا امنی.  به خبر زیر که خودم ترجمه کردم توجه کنید:

دیروز مثل همیشه پیاده راه افتادم طرف خونه، بقول لبنانی ها با رنو یازده! (همون خط یازده خودمون). به سبب ترافیک و معطلی طولانی ایست بازرسی، جرات نمیکنم با ماشین برم سر کار.

از جلوی بیمارستان رسول اعظم که رد شدم، با اینکه نگهبان هر روز صبح و ظهر میبینه که من رد میشم اما بازم منو بازرسی بدنی کرد. فکر کنم سطح اقدامات امنیتی رو بالا بردن. چون روزای قبل منو نمی گشتن.

وقتی یک ایرانی برای درس یا کار به لبنان می آید نه تنها مشکلات غریب بودن و تنها بودن و ناشناس بودن را دارد بلکه مشکلات لبنان هم اضافه بر آن باید تحمل کند: گرانی و شلوغی و بی برقی و بی آبی و ...

ماجرای زیر که سید کمیل در گوگل پلاس خود تعریف کرده مرا یاد داستانی از حضرت علامه طباطبایی انداخت. اول ماجرای سید را بخوانید:

این چند عنوان رو پشت سر هم داشته باشید تا بریم سر اصل مطلب:

تحولات در سوریه

سرکوب اعتراضات در سوریه

جنایات بشار اسد!

مسلح شدن مخالفان و درگیری بین نیروهای انقلابی و مزدوران اسد

تشکیل ارتش آزاد

از اول که نفهمیدم اسراییلی است. آمد، با خیرخواهی گفت در یکی از وبلاگهای قدیمت یک عکس از تو و پسرت عباس هست. خلاصه از آنجا شروع شد به صحبت و آرام آرام ما را کشاند به بحث های اخلاقی و انسانی و کم کم یکهو حرفهایی زد که شک بردم اسراییلی باشد. چند بار هم به شوخی ازش پرسیدم. با ادامه بحث ها و نشان دادن عمق دشمنی اش با حاکمان اسلامی خصوصا نظام ایران تقریبا یقین پیدا کردم که اسراییلی است. در آخر این دوستمان اعتراف کرد فعال صلح و ساکن اورشلیم است.

در مطلب گذشته از محمود برایتان گفتم. حالا فرزندش را به نام ابومحمود بشناسید. (عموما اعراب از جهت احترام نام پسر بزرگشان را به نام پدرخودشان می گذارند. بنا بر این نام فرزند محمود می شود ابومحمود. حتی اگر فرزند هم نداشته باشد)

ابومحمود یک مهندس درس خوانده و اهل مطالعه است. وی به زبانهای عربی و انگلیسی و فرانسه و آلمانی مسلط است. سالها در عربستان و استرالیا کار کرده و پس از مطالعات زیادش از مذهب سنی به تشیع روی آورده است و حقیقت را در این مذهب می داند.

نشر این مطلب در صورت ذکر نام مترجم بلامانع است.

دیروز خبری منتشر شد مبنی بر حمله هوایی اسراییل به مناطقی در لبنان و به سرعت گمانه زنی هایی انجام گرفت. منابع اسراییلی عنوان کردند هدفهایی را که زده اند متعلق به حزب الله بوده است. برخی هم گفتند یک پادگان آموزشی حزب الله توسط اسراییل بمباران شده. با این حال منابع رسمی لبنانی گفتند حمله در خاک سوریه بوده و حزب الله هم امروز در بیانیه رسمی که در المنار منتشر شد عنوان کرد پرنده های دشمن پایگاهی از حزب الله را در نزدیکی جنتا بمباران کردند که خسارات جانی در پی نداشت. برخی این حرکت اسراییل را سنجش آمادگی سوریه و حزب الله دانسته اند و آنرا به تحرکات و آماده باش نیروهای اسراییل در مرزهای سوریه و لبنان مربوط دانسته اند.

اما خبری غیر موثق پیدا کردم که بسیار جالب است.

ترجمه آن را با هم می خوانیم: