امسال فکر نمی کردم شرایط فراهم شود و به ایران بیایم. اما به واقع سلطان جود و سخا حضرت امام علی ابن موسی الرضا علیه آلاف التحیة و الثناء ما را طلبید و شکر خدا به ایران آمدم. سختی سفر با دو بچه کوچک کمتر از آنی بود که فکر می کردم. البته کم خوابی های قبل سفر و بعد از سفر، بخصوص به خاطر شرایط ماه رمضان و کم بودن فرصت افطار تا سحر، کمی مرا تحت فشار قرار داده است.

هرچند فامیلهای نزدیک و چند دوست خیلی صمیمی ام در جریان آمدنم قرار گرفته اند اما بسیاری از دوستان دیگر هستند که هنوز بی خبرند. دوستان زیادی از قبل سفارش کرده بودند اگر ایران آمدم سراغشان بروم. آنقدر لطف دوستان زیاد است و فرصت من محدود که شرمنده بسیاری از عزیزان خواهم شد. امیدوارم از اینکه عمده وقت خود را با خانواده و والدین عزیزم هستم و فرصت دیدار همه عزیزان را نخواهم داشت ناراحت نشوند.

اما هر بار که به ایران می آیم از فرودگاه امام تا خود منزل، از تغییرات و سازندگی های مختلف لذت می برم؛ تغییراتی که شاید هموطنانی که هر روز در حال زندگی در اطراف آنها هستند زیاد متوجه آن نشوند. باید در خیابانهای لبنان زندگی کرده باشید تا برای نظافت و زیبایی و سرسبزی خیابانهای تهران قدردان و شکرگزار باشید. باید در لبنان و دلهره ها بابت نا امنی و انفجار زندگی کرده باشید تا قدر امنیت و آرامش خیابانهای شهرتان را متوجه شوید. همین که در شهرتان نیروهای ارتش با تانک و نفربر موضع نگرفته اند یعنی آنقدر کشور امنیت دارد که خیال همه راحت است. باید هنگام مسواک زدن مزه شور و نامطلوب آب تصفیه نشده بیروت را چشیده باشید تا از آب شیرین شهرتان لذت ببرید. باید در یک کشور دیگر آنقدر زندگی کرده باشید که بفهمید زندگی در ایران چه نعمتی است.

از آنجا که قصد ندارم روی نکات منفی و نامطلوب موجود در کشور دست بگذارم و می خواهم از بودن در ایران کاملا لذت ببرم از گفتن برخی موارد صرف نظر می کنم. اما بحث اینترنت قابل چشمپوشی نیست! هرچند اینترنت نسبت به سال قبل خیلی بهتر شده اما دو روز اول نه سیستم مدیریت وبلاگ باز می شد نه خود سایت و نه حتی سایت اصلی. داشتم سکته ناقص می زدم! با خودم گفتم پس چطوری اینهمه از دوستان و بازدیدکنندگان عزیز به وبلاگ سر می زدند؟! با اینحال فعلا مشکلی نیست و شکر خدا هم سرعت و هم قیمت قابل رقابت با لبنان است. هم اکنون و از امروز در لبنان سرعت اینترنت مشترکان دو برابر شده و ظرفیت دانلودشان هم افزایش پیدا می کند. اما قیمت آن نسبت به ایران چند برابر است. خصوصا اینترنت موبایل.

هنوز هم در شهر نگشته ام تا از بی حجابی و زشتی ها و فساد حالم به هم بخورد. اما تا همین اندازه که دو جا افطاری رفتیم به قدر کافی نمونه هایی را دیدیم. خصوصا در تهران که شهردار جهادی اجازه داده اند درست لب اتوبان اندرزگو ساخت و ساز تجاری انجام شود و هرچه بستنی فروشی و رستوران و کافه هست، پاتوق جوانهایی شود که با ماشینهایشان آمده اند دور دور کنند و تقریبا دو باند از سه باند اتوبان را گرفته اند و پارک کرده اند! (من با شهردار مشکلی ندارم اما این تصمیم شهرداری کاملا غیر علمی، غیر مهندسی، غیر فرهنگی و حتی ضد فرهنگی بوده و نه تنها مشکل ترافیک را کم نکرده بلکه معضلی بر معضلات آن افزوده است)

آنقدر رسانه های ما به نقل شرارت ها و تجاوزات می پردازند که آدم از خارج ایران فکر می کند اگر در شهر راه برود در عرض پنج دقیقه دوبار دچار سرقت و کیف قاپی و غیره می شود! شکر خدا هیچ مشکلی پیش نیامده و حتی مشاهده نکرده ام اما در صورتی که کسی بخواهد بلایی سر ما بیاورد به مدد الهی منتظر نمی شوم تا با چاقو یا شیشه من را ناکار کند. خدا خودش به او رحم کند! (من قائل به نظریه «بهترین دفاع، هجوم است» هستم!)

از همینجا سلام و درود می فرستم به همه ایرانی های عزیز که برای سربلندی ایران اسلامی می کوشند، دلیرمردان نیروهای مسلح در تمام بخشهای آن اعم از مرزداران عزیز و ارتشیان و سپاهیان و مهندسانی که با تلاش خود امنیت را برای ما به ارمغان آورده اند. درود به تمام زحمتکشانی که با وجود تمام مشکلات و کمبودها باز هم پشتیبان نظام و کشور خود بوده اند و می دانند هیچوقت دل بیگانه برای مردم این کشور نسوخته و هدفش فقط تخریب و نابودی این سرزمین است. درود به همه شما در ماه مبارک رمضان.

التماس دعا