- دسته ای از مردم که می گویند امام مقامی است که خدا به اشخاصی که خودش صلاح دانسته عطا کرده و امام فقط 12 تا داریم نه بیشتر. البته این دوستان باید بدانند مقام امامت و رسالت و نبوت مقامهایی است که در علوم فقهی و دینی جای بحث و صحبت فراوان دارد و پیامبرانی بوده اند که به مقام امامت هم رسیده اند1.  لذا فقط 12 امام نداریم. از این گذشته در زبان عربی به علما و روحانیونی که زعامت و رهبری عده ای از مردم را به دست بگیرند امام گفته می شود. حتی به امام مسجد هم لقب امام می دهند. لذا خیلی قضیه را نباید وارد مقولات دینی کرد. مثلا به مرحوم شیخ محمد مهدی شمس الدین که بعد از ربوده شدن امام موسی صدر، مسئولیت موقت مجلس شیعیان را به عهده گرفت، امام شمس الدین گفته می شود.

- دسته ای هستند که می گویند فقط امام خمینی و امام خامنه ای را امام خطاب می کنیم و کسانی که در راس حکومت اسلامی نباشند امام نخواهند بود. این دوستان باید بدانند امام موسی صدر سالها قبل از آنکه انقلاب ایران به پیروزی برسد، در لبنان و به نمایندگی از مرجع اعلای شیعیان جهان حضرت آیت الله العظمی بروجردی رحمت الله علیه، تلاشهای فراوانی کرد تا شیعیان را از وضع ذلت بارشان نجات داد. او ناخواسته تبدیل شد به رهبر و بزرگ طایفه ی شیعیان لبنان. پس او به معنای واقعی کلمه (در زبان عربی) امام بود.

- دسته ای به جهت خودرایی و کوته فکری، و پیروی از سیاستهای غلط گروه های سیاسی چپی و فلسطینی، با امام موسی صدر دشمن بودند و او را با انواع تهمت ها و ناسزا ها هدف قرار می دادند. شاید همانها به قذافی نظر منفی درباره امام القا کردند و او هم جنونش بالا زد و امام موسی صدر را دزدید. این دسته افراد مثل جلال الدین فارسی هنوز هم معتقد به سیاستهای سوخته و غلط خود و گروه فتح می باشند و در بهترین و محترمانه ترین حالت، به امام موسی صدر می گویند مرحوم سید موسی صدر!

- دسته ی دیگر هم صاحبان رسانه های کلیک پسند! آنها که هر خبر زرد و سرخی را با تیتر های عجیب و غریب می زنند تا تعداد بازدید کننده بالا رود و در این راه پایبند هیچ قانون و اخلاق و مسلکی نیستند. همانها که گفتند بیایید امام موسی صدر را بکشیم!2 برای آنها امام موسی صدر چیزی نیست جز چند کلیک بیشتر.

1- وَمِن قَبْلِهِ کِتَابُ مُوسَىٰ إِمَامًا وَرَ‌حْمَةً  وَهَـٰذَا کِتَابٌ مُّصَدِّقٌ لِّسَانًا عَرَ‌بِیًّا لِّیُنذِرَ‌ الَّذِینَ ظَلَمُوا وَبُشْرَ‌ىٰ لِلْمُحْسِنِینَ ﴿احقاف١٢﴾ و پیش از قرآن کتاب تورات بر موسی که امام و پیشوای مهربان خلق بود نازل گردید و این کتاب قرآن مصدّق کتب آسمانی پیشین به زبان فصیح عربی نازل شده تا ستمکاران عالم را (از عذاب خدا) بترساند و نیکوکاران را بشارت (به رحمت ایزد) دهد.

وَإِذِ ابْتَلَىٰ إِبْرَ‌اهِیمَ رَ‌بُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ  قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا  قَالَ وَمِن ذُرِّ‌یَّتِی  قَالَ لَا یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ ﴿١٢٤بقره﴾ و (به یاد آر) هنگامی که خدا ابراهیم را به اموری امتحان فرمود و او همه را به جای آورد، خدا به او گفت: من تو را به پیشوایی خلق برگزینم، ابراهیم عرض کرد: به فرزندان من چه؟ فرمود: (اگر شایسته باشند می‌دهم، زیرا) عهد من به مردم ستمکار نخواهد رسید.

2- مقاله مذکور این ماجرا را شرح داده است.