ربوده شدن هانیبال قذافی در لبنان خبری بود که روز شنبه گذشته در رسانه های لبنانی و منطقه ای منتشر شد. وی که فرزند دیکتاتور سابق لیبی، معمر القذافی می باشد بنا بر اخبار منتشر شده، پنجشنبه در لبنان توسط گروهی مسلح ربوده شد.
در این باره یک مقام آگاه در حرکت امل که نخواست نامش فاش شود با بیان اینکه ما افراد رباینده را می شناسیم گفت: «گروهی که وی را ربوده اند از ما یا حزب الله نیستند و اقدام آنان با هدف دریافت پول در قبال آزادی وی و ایجاد دعواهای سیاسی داخلی بوده است.  وی پیش از آنچه در رسانه ها مطرح شود ربوده شده بود و ما از آن هنگام پیگیر این موضوع بودیم. هانیبال قذافی هنگام پیروزی انقلاب لیبی به همراه مادرش فرار کرد و به الجزایر و سپس عمان رفت. وی حدود دو سال است در مناطق تحت سیطره نظام سوریه زندگی می کند.»

در مقابل افرادی که سخنان خلاف واقع می گویند همیشه دو راه وجود دارد: یکی اینکه طرف را با انواع سخنان با خاک یکسان کنی و ریشه اش را بزنی، (کاری که عموما رسانه های ما می کنند و ما هم همین روش را از محیط پیرامون خودمان به ارث برده ایم)

راه دوم این است که خیلی منطقی، مودب، مستدل، آرام و پدرانه با طرف برخورد کنیم. این راه را فقط امثال امام موسی صدر بلدند که سعه صدر قلبی بزرگ دارند. بسیاری از اوقات بزرگی و عظمتش مانع می شد حتی بخواهد به یاوه گویان جواب بدهد؛ یاوه های آنها را نادیده می گرفت. مثلا جلال را.

جلال فارسی شخصی است که سابقه مبارزاتی داشته و از آدمهای مطرح اول انقلاب بود. اما اخلاق و رفتار تند وی او را با همه در انداخت و جلوی عاقبت به خیر شدن او را گرفت. خصوصا وقتی یک روستایی بیگناه را کشت.

دوشنبه 14 بهمن مصاحبه ای با او منتشر شد که باز هم به تکرار اتهامات قدیمی اش به امام موسی صدر پرداخته بود و البته روزنامه، پیش از متن مصاحبه نوشته بود نظرات ایشان به خودش مربوط است و نظر روزنامه نیست. (لینک)

شاید جوانترها خصوصا آنهایی که مثل من وقت انقلاب نبوده اند سخنان خلاف واقع یک مهره ی خودسوخته را باور کنند اما اگر کسی کمی مطالعه داشته باشد و وجدان خود را قاضی کند، قطعا فریب توهمات یک پیرمرد قاتل را نخواهد خورد.

امام در لبنان لقب رسمی رییس مجلس اعلای شیعیان است. اما چه کسانی امام موسی صدر را امام نمی دانند؟