سربازی برای خودش عالمی داره. یکی از قسمتای پر خاطره اش نگهبانیه. نگهبانی تو شب یه لذتی داره که آدم بعدا درک میکنه. اون موقع تو سرما و تاریکی و یه سرنیزه باید سرپا وایسید در حالیکه میدونید با وجود نگهبانان مسلح دژبانی، پشه هم نمیتونه وارد پادگان بشه. اون موقع است که حوصله آدم سر میره. بعضی ها روی دیوار با سرنیزه یادگاری می نویسن و ماه های باقیمانده تا پایان خدمتشان را حساب می کنند، بعضی ها هم نوشته های بقیه رو میخونن؛ مثل من. اون موقع است که می رسید به یه بیت شعر یا دلنوشته ای که یه سرباز برای امام زمان نوشته و با او درد دل کرده و یادتون میاد سرباز کی هستید.