بخش پنجم خاطرات حجت الاسلام سید هادی خسروشاهی سفیر سابق ایران در واتیکان و کاردار سابق فرهنگی ایران در مصر*
ارتش صهیونیست در منطقه بود و رژیم شاه و مزدورانش به بهانه‌های مختلف با امام موسی صدر مخالفت می کردند. در کنفرانسی ایشان فرمودند: «الدول الخلیج العربیه» که دشمنان و مغرضان یا نفهمیدند و یا عربی نمی دانستند، که حتماً نمی دانستند. گفتند که ایشان خلیج فارس را خلیج عر.بی. گفته است. در صورتی که این «العربیه» صفت «الدول» بوده نه صفت خلیج. خلیج که مؤ‌نث نیست که گفته شود «الخلیج العربیه» . اینها نفهمیدند و بعد به شاه گزارش دادند. شاه در زیر نامه‌ای به وزیر خارجه وقت نوشت. او هم به روزنامه‌ها نوشت: امر از شرف عرض پیشگاه مبارک و ملوکانه گذشت و مقرر فرمودند که روزنامه‌های ایرانی و عربی هوادار ما حساب موسی صدر را برسند. تاریخ آن هم 25/11/1335 بود. روزنامه‌های ایران هم شروع کردند، حساب امام موسی را برسند: کیهان، اطلاعات، آیندگان و راه امروز. همه اینها نوشتند: موسی صدر در خدمت استعمار و فحش هایی دادند که خودشان لایق آنها بودند.
کیهان نوشت: اسرار تازه فعالیت بختیار فاش شد. موسی صدر بیست میلیون ریال از عراق گرفته است. این خائن راترک کنید. من خیلی عذر می خواهم این عبارات را می خوانم. البته این عبارات در روزنامه‌های بیست سال پیش چاپ شده. آیندگان نوشته بود: اسرار تازه ارتباط بختیار با موسی صدر. بعد نوشت: موسی صدر مشتش باز شد. بعد هم گفت: بلندگوی استعمار. گزارش‌های آنها هم موجود است که نشان‌دهنده کینه‌ای است که رژیم شاه به امام موسی صدر داشت.
سلب تابعیت ایرانی ایشان توسط رژیم!
آخرین اقدام هم تلگراف و بخش‌نامه‌ای است به همه سفارتخانه‌های ایران که موسی صدر در سال 1344 تابعیت دولت لبنان را گرفته است. اگر سال 44 ایشان به دلیل مصالح محلی و منطقه ای و سفرهایی که می کردند یک پاسپورت لبنانی گرفتند تا بتوانند از نظر قانونی رئیس مجلس اعلای شیعیان لبنان باشند، دیگر تابعیت ایرانی ندارند. یعنی رژیم از ایشان سلب تابعیت می کند و بعد هم پاسپورت ایرانی وی را که برای تمدید به سفارت ایران در لبنان فرستاده بودند به مرکز می فرستند. هم اکنون این پاسپورت در بخش کنسولی وزارت خارجه موجود است. این مسئله ارتباط امام موسی صدر با شاه بود. اما همین مسأله متأسفانه باعث شد که کتاب «الجاسوس المعمم» را بنویسند و بعضی از دوستان خودمان هم در خاطرات چیزهایی را نوشتند که بنده نمی توانم نقل کنم. ولی آقای دعایی که از نزدیک شاهد عینی بود، به خوبی می دانند که این تهمت‌ها چقدر ناروا و ناجوانمردانه است.
* اندیشه ی ربوده شده، به کوشش مهدی فرخیان. موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر 1385- 164 تا 176
دیدگاه‌ها
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است.