یه عده هستن که همیشه در حال سیاه نمایی و بزرگنمایی مشکلات و زشتی ها هستند و این ریشه از زشتی درون اونها داره. با آوردن یه نمونه همه رو متهم میکنن یا با تهمتهای واهی یه عده رو زیر سوال میبرن. مثلا میگه همه ی ملاها تریاکی اند! اینا همشون دروغگو هستند. (اینا در موقعی به کار میره که میخان نظام یا دولت یا مسئولین رو خطاب کنن) یعنی واقعا همه ی روحانی ها تریاکی هستند؟ والا من یکی که یه دونه روحانی تریاکی هم ندیدم! یا واقعا همه ی مسئولین دزد و دروغگو هستند؟ اون مسئولی که معاون فرماندار  تا16 استان بوده و هنوز رسمی دولت نیست و حقوقش هم رسمی و ثابت نیست و اینقدر برای خدمت مردم تا نصف شب بیرون بوده که زنش شاکی می شده اونم دزده؟ دروغ میگه؟ اینجور مواقع جواب میدن: بیخود کرده به زن و بچه اش ظلم کرده! اینا ظاهر سازیه! حساب دارن تو خارج میلیونی دلار توشه!  یا مثلا میگی طلبه ای رو میشناسم 20 هزار تومن نداشت بده زنشو از بیمارستان دولتی مرخص کنن. میگه: اینا همیشه دروغه! اینا همیشه ظاهرسازیه! پس کی 3000 میلیارد تومن بلند کرد؟! کار همیناس!!! اینقدر دروغ میگن و سیاه نمایی میکنن که آدم باورش میشه آدمهای خوب رو زمین نایاب شدن! جالبه خود همینا بدترین آدمها هستند و به هیچ چیزی پایبند نیستند.

واقعا فکر کنیم چرا یک عده اینقدر بی منطق و سطحی نگر هستند و خیلی بی ربط و بی مدرک، چیزهای مختلف را به هم می چسبونن. وقتی میخوان کسی را خراب کنن از هیچ دروغی فروگزار نمی کنن. مثلا کسانی که در ایران با امام موسی صدر مخالف بودن انواع توهین ها و تهمت ها رو متوجه ایشون کردند: گفتند امام موسی صدر تریاکیه و با زنا دست میده و .... فقط کسی که امام را دیده باشد یا احوالات این فقیه بزرگ و اصلاحگر رو شنیده باشه میتونه به عظمت این مرد و کاری که کرد پی ببره. اینها وصله هایی است که اصلا به امام نمی چسبه. امام موسی صدر انسانی بزرگ اما متواضع و فقیهی دانشمند اما فروتن و بی ادعا بود. نه ظاهرساز دغلبازی بود که در نهان به عیاشی بپردازد و نه مدعی عرفان که احکام عملی اسلام را رعایت نکند. نه ذره ای مال برای خود اندوخت نه اطرافیان خود را به مقام و منصب رساند. هرکس حاجتی داشت پیش او می رفت و حاجات اصلی مردم به دست با کفایت او مهیا می شد. امنیتی که او به شیعه داد، عزتی که او به شیعه داد، وحدتی که او به شیعه داد، و آن انقلاب اجتماعی فرهنگی که او در شیعیان و بطور عام در لبنان به پا داشت را هیچگاه هیچ فرد و گروه و حزب و کشوری برای لبنان به ارمغان نیاورد. در طول مصاحبه هایی که به جهت کارم با افرادی که همراه امام موسی صدر بودند انجام دادم هیچ نکته ی منفی از ایشون نشنیدم. اینکه می گویند امام سیگاری و دودی بوده یا با زنها دست میداده و غیره همگی از واقعیت به دور است. تمام افراد متفق القول گفتند امام موسی صدر هیچگاه سیگار همراهش نداشت و اگر تعارفش می کردند می کشید. یا نیمه شبهایی که در مجلس نشسته بود و در اوج فشار و مشکلات، به طرح های بزرگ خود و مشکلات شیعیان فکر می کرد قلیانی می کشید. در مورد دست دادن با زنان هم زیباترین عکس العمل مربوط به امام است که در جواب دختر مسیحی که میخواست به امام طعنه بزند و گفت می ترسی نجس شوی؟ گفت برعکس می خواهم طهارت و نجابت تو حفظ شود. و چقدر از این کلام امام همه خوششان آمد. یادمان نرود امام خمینی در اول انقلاب وقتی در مدرسه ی علوی بودند و خیل عظیم مشتاقانش برای دیدن و دستبوسی به آنجا می رفتند اجازه می داد زنان از روی عبا دستش را ببوسند. گاهی برخی دغل بازها برای تخریب یک نفر آنقدر مته به خشخاش می گذارند و خشکه مقدس می شوند که فراموش می کنی خودشان در عمل، چقدر ولنگ و باز و اوپن مایند هستند! همانها که می گویند دلت پاک باشه و نماز برای ما که به مراحلی رسیدیم دیگه لازم نیست و از این عرفانهای چاخان که بیشترش برای اهداف شوم جنسی و ذهن مریضشان طراحی میشه. اما ساحت بزرگانی مثل امام موسی صدر با تهمت های چنین افرادی لکه دار نخواهد شد و همانگونه که تاریخ نشان داد، حقانیت و عظمت امام موسی صدر روز به روز بیشتر آشکار شد و اثر خودش را بیشتر نشان داد.