سخنرانی امام موسی صدر به مناسبت شهادت امام موسی بن جعفر (ع)

 ما از این مناسبت‏ها ـ‌چه میلاد و چه شهادت‌ـ یاری و تبرک می‏ جوییم و با زنده نگه داشتن آنها، آموزه ‏ها و دستورات دینی را می‏ آموزیم تا پشتوانه برای زندگی دشوارمان باشد. در این روزها به تبیین زندگی پیشوایانمان می‏ پردازیم؛ همان کسانی که پیامبر(ص) در مورد آنها فرموده است: «انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی اهل بیتی ما إن تمسکتم بهما لن تضلوا و إنهما لن یفترقا حتی یردا علیّ الحوض؛ من دو چیز گران‌بها در میان شما باقی می‏ گذارم: کتاب خدا و عترت و اهل بیتم. تا زمانی که به این دو تمسک بجویید، گمراه نخواهید شد و این دو از یکدیگر جدا نمی‏ شوند تا در نزد حوض بر من وارد شوند.» بنابراین، آنچه مانع گمراهی و انحراف می‏ شود، تمسک جستن به قرآن و خاندان پیامبر(ص)، یعنی پیشوایان معصوم است. معنای تمسک جستن به آنها، دوست داشتن آنها و احترام گذاشتن به آنها و مقدس شمردن آنها نیست. به این نیست که قرآن را ببوسیم و روی تاقچه بگذاریم و یا امامان را دوست داشته‏ باشیم و یادشان را در قلب و عکس ایشان را در خانه ‏هایمان نصب کنیم.

انسان فراموشکار است.

وقتی به این دنیا می آییم فراموش می کنیم قبلش کجا بودیم.

وقتی متولد می شویم یادمان می رود در شکم مادر بودیم. کاملا احساسات و ادراکات و افکار و آرزوهایمان را فراموش می کنیم. حتی فراموش می کنیم چقدر به مادرمان زحمت دادیم و او را به رنج و درد انداختیم.

چهار سالمان که می شود یادمان می رود شیرخواره بودیم و راه نمی توانستیم برویم و زمین خوردنهایمان هم فراموش می شود.

ببینین چی گذاشته تو صفحه اش:

بنی ادم اعضای یکدیگرند

همه یک به یک نوکر حیدرند

به نزد رباب می شوند سر بلند

کسانی که کلب علی اصغرند!

هزار بار علما گفتن اشعار زشت به کار نبرین. ائمه از ما نخواستن سگ باشیم. اومدن که ما آدم بشیم. اما بعضی ها خودشون نمیخان آدم بشن. هزار تا امام حسین هم که کشته بشه باز یارو میگه من میخام سگت باشم! هی امام حسین میگه من اومدم تا دین جدم حفظ بشه یعنی تو نمازتو اول وقت بخونی غیبت نکنی فحش ندی حق مردمو نخوری. هر غلطی میخای میکنی بعد میگی من سگ حسینم؟ بابا حسین سگ نخواست. یه حدیث پیدا کنید بگه من دو سه تا سگ مثل سگ اصحاب کهف داشتم شکست نمی خوردم!!!

قبلا گفته بودم که روزی مساجد لبنان و برنامه های آن را برایتان شرح میدهم. توفیق شد در یک مسجد عکس گرفتم تا گزارشی را تقدیمتان کنم.

ماه مبارک رمضان همیشه حال و هوای دیگری دارد و جامعه ی اسلامی رنگ و بوی دیگری می گیرد. در لبنان هم به جهت آنکه از اکثریت مسلمان تشکیل شده ماه مبارک رمضان درخور توجه است. بسیاری از لبنانی هایی که در کشورهای خارجی زندگی می کنند در این ماه (که این سالها با تابستان همراه شده) به لبنان بر می گردند تا در کنار خانواده خود روزه بگیرند.