قبلا گفته بودم که روزی مساجد لبنان و برنامه های آن را برایتان شرح میدهم. توفیق شد در یک مسجد عکس گرفتم تا گزارشی را تقدیمتان کنم.

عموما مساجد در لبنان برعکس خیلی از مساجد ایران پرطرفدار و شلوغ است. یعنی توی یک ده کوچک هم کلی آدم به مسجد میایند. توی بیروت هم گاهی از شلوغی نمیشه داخل مسجد شد. با اینکه هر محله اقلا یک مسجد دارد. یعنی 10 دقیقه راه بروید میرسید به یک مسجد دیگر. قبل اذان عموما قرآن پخش می شود و بعد هم اذان می گویند. گاهی اذان دو سه تا مسجد هر کدام با یک دقیقه تفاوت به گوش می رسد که دلیلش نداشتن برنامه ی زمانی مشترک است. یک عده، از برنامه ی زمانی دفتر مقام معظم رهبری پیروی می کنند، یک سری از برنامه های محاسبات نجومی استفاده می کنند و یک سری هم از محاسبات بین المللی شیعه. 

نمازگزاران وارد مسجد می شوند و کفش ها را در جا کفشی گذاشته جوراب را در می آورند و وضو گرفته پای خود را می شویند. (لذا در مسجدهای لبنان مانند مسجدها در ایران بوی آزار دهنده ی پا به مشام نمی رسد)

نماز اول برگزار می شود و سه مرتبه لا اله الا الله گفته می شود. سپس همه مشغول تسبیح حضرت زهرا می شوند. بعد دعا خوانده می شود و هرکسی برای خودش نافله به جا می آورد. در همین حین بچه ها قرآن پخش می کنند و دو صفحه قرآن خوانده می شود. بعد از آن نماز دوم خوانده می شود. بعد از اتمام نماز دعا خوانده می شود. اگر نماز ظهر و عصر باشد چون مردم می خواهند سرکارشان برگردند فقط سلام به ائمه داده می شود و نمازگزاران مسجد را ترک می کنند و کسانی که می خواهند در مسجد استراحت می کنند. اما بعد از نماز عشا عموما یا دعا یا سخنرانی کوچکی برگزار می شود. سپس نمازگزاران با یکدیگر دست می دهند و متفرق می شوند. در مسجدی که تصاویر آن را می بینید امام جماعت می ایستد و اشخاص نفر به نفر با او دست می دهند و تقبل الله می گویند و کنارش می ایستند و هرکس می آید با امام و اشخاص کناری دست می دهد. (مانند کلاس کاراته ای که قدیما میرفتم) آخرین نفر با امام دست می دهد و با تک تک افراد حاضر که در صفی نیمدایره ایستاده اند دست داده و خودش به انتهای صف می رسد. در اینجا افراد متفرق می شوند و هرکس دنبال کار خودش می رود.

جالب است هنگامی که نماز اول تمام شد عده ای بلند می شوند می روند روی صندلی مینشینند تا پایشان اذیت نشود.

نکته ی جالب دیگر برگه ای بود که برای خاموش کردن تلفن همراه روی دیوار زده بودند: برادر نمازگزار، هنگام اتصال به خالق اتصال خود با مخلوق را قطع کن.