از ده سال پیش بین لبنان و رژیم اشغالگر قدس مذاکراتی غیر مستقیم بر سر تعیین مرزها با وساطت آمریکا در جریان است.

فردا سه شنبه هیئت دولت لبنان در سرای کبیر حکومتی تشکیل جلسه خواهد داد. دستور جلسه موارد زیر است:

اینکه چرا ایران بهتر از دیگر کشورها توانسته با جنگ جهانی کرونا روبرو شود و مدیریت داشته باشد دلایل مختلفی دارد و هر جا هم کاستی هست زیر سر مهره های غربگرا است که چشم نه به دست غرب، بلکه به کف پای غرب دوخته اند!

لبنانی ها نوشتند اگر بنا به تشکیل دولت تکنوکرات باشد، باید وزارتخانه های مختلف را به حزب الله داد!

بعد از نام گذاری خیابان معروف زیتونه در شهر بیروت به نام ملک سلمان پادشاه سعودی مردم لبنان واکنش های مختلفی داشتند، واکنش دوستداران مقاومت لبنان هم با توجه به جنایت های رژیم سعودی در یمن جالب توجه بود.

🔺نمونه ای از واکنش مردم لبنان به نامگذاری خیابان معروف زیتونه در بیروت به نام پادشاه سعودی را در تصویر بالا ببینید:

🔹از جنوب لبنان، خیابان شهدای صنعا، جاده ی ذلت مال ما نیست.
🔹ما با یمن هستیم..
 

تا اطلاع ثانوی سفر ایرانی ها به سوریه غیر ممکن شد. طبق هماهنگی مقامات ایران با دولت سوریه، مرزبانان سوریه اجازه ورود به ایرانی ها نمی دهند. لطفا قبل از رفتن از امکان دریافت مجوز مطمئن شوید.

در لبنان یکی از راه های اعتراض و مطالبه حقوق، بستن راه است! برای اطلاعات بیشتر، با ما باشید.

امروز برای یک کار اداری لازم بود به سرای حکومتی قصر بعبدا بروم. السرای، قلعه کوچک قدیمی ای است که امروزه در دست پلیس بوده و کارهای ثبت احوال و دادگاهی رو آنجا انجام می دهند. این قلعه که جزو آثار ملی لبنان است در قرن 18 میلادی بنا شده است. اولین بار بود آنجا می رفتم. باید از منطقه بعبدا که در شرق ضاحیه است در دامنه کوه بالا می رفتم. خیابانهای باریک به سبک اروپا، محله های خلوت و مرتب و تمیز مسیحی نشین، خانه های زیبا و شیک و منظم، مغازه های مختلف شیک با سبک سنتی یا مدرن، طبیعت زیبا و مشرف به ساحل مدیترانه، هوای لطیف و تمیز و آرامشی که حکمفرما بود، معنی لبنان حقیقی را برایم زنده می کرد. نمی دانم سرّ اینهمه لطافت در مناطق مسیحی شمال چیست. این درحالی است که مناطق مسلمان خصوصا ضاحیه، بسیار نامرتب، کثیف، شلوغ، پرترافیک و پر دود و بی نظم است. برخی می گویند دولت به مناطق مسیحی توجه می کند و به مناطق شیعه ها بی توجه است. برخی می گویند مقصر شهرداریها هستند. برخی می گویند دولت و شهرداریها از ترس شیعه ها و قوم و قبیله های مسلح نمی توانند حضور پیدا کنند و خدمات رسانی کنند. با تمام این احوال، واضح است که لبنان از اختلاف طبقاتی و طایفه ای و منطقه ای رنج می برد. حتی مسیحی ها و ارمنی های مناطق فقیر، از کمترین خدمات و امکاناتی برخوردار نیستند و کوچه های بسیار تنگ و کثیف و کهنه محله هایشان، از ضاحیه هم ناجورتر است.

لبنان پس از تشکیل حکومت مستقل و جمهوریت آن، تنها تغییر نام داده بود و هنوز مالکان و فئودالهای گذشته در قالب رییس و وزیر و وکیل، به شکل نوین برگرده مردم سوار بودند. مردم مستضعف و محرومان از تمام ادیان، در لبنان وجود داشتند و از حقوق اولیه خود محروم بودند. از آنجایی که دولت های غربی مثل فرانسه به امور مسیحیان اهتمام داشتند و دولتهای شرقی مثل مصر و عربستان به امور مسلمانان اهل سنت، شیعیان بی صاحب و بی رهبر و محروم مانده بودند. با آمدن امام موسی صدر و احیای جامعه شیعی در لبنان، این طایفه که از لحاظ جمعیتی اقلیت نبود اما از لحاظ قدرت و امکانات بسیار در اقلیت و محرومیت بود سر و سامانی گرفت.