امروز برای یک کار اداری لازم بود به سرای حکومتی قصر بعبدا بروم. السرای، قلعه کوچک قدیمی ای است که امروزه در دست پلیس بوده و کارهای ثبت احوال و دادگاهی رو آنجا انجام می دهند. این قلعه که جزو آثار ملی لبنان است در قرن 18 میلادی بنا شده است. اولین بار بود آنجا می رفتم. باید از منطقه بعبدا که در شرق ضاحیه است در دامنه کوه بالا می رفتم. خیابانهای باریک به سبک اروپا، محله های خلوت و مرتب و تمیز مسیحی نشین، خانه های زیبا و شیک و منظم، مغازه های مختلف شیک با سبک سنتی یا مدرن، طبیعت زیبا و مشرف به ساحل مدیترانه، هوای لطیف و تمیز و آرامشی که حکمفرما بود، معنی لبنان حقیقی را برایم زنده می کرد. نمی دانم سرّ اینهمه لطافت در مناطق مسیحی شمال چیست. این درحالی است که مناطق مسلمان خصوصا ضاحیه، بسیار نامرتب، کثیف، شلوغ، پرترافیک و پر دود و بی نظم است. برخی می گویند دولت به مناطق مسیحی توجه می کند و به مناطق شیعه ها بی توجه است. برخی می گویند مقصر شهرداریها هستند. برخی می گویند دولت و شهرداریها از ترس شیعه ها و قوم و قبیله های مسلح نمی توانند حضور پیدا کنند و خدمات رسانی کنند. با تمام این احوال، واضح است که لبنان از اختلاف طبقاتی و طایفه ای و منطقه ای رنج می برد. حتی مسیحی ها و ارمنی های مناطق فقیر، از کمترین خدمات و امکاناتی برخوردار نیستند و کوچه های بسیار تنگ و کثیف و کهنه محله هایشان، از ضاحیه هم ناجورتر است.

خلاصه بعد از کلی پرس و جو اتاق مورد نظر را پیدا کردم. پس از ایستادن در صف و منتظر نوبت شدن، کارمند گفت باید یک نسخه کپی از مدرک داشته باشی (مدرک را قبلا پلیس برای اقامت گرفته بود و پس نداده بود). گفت یا از پلیس یک نسخه کپی بگیر یا از سفارتتان. دیدم راست می گوید. پلیس که پس نمی دهد. بلکه سفارت کمک کند. سریع رفتم سفارت. چند دقیقه نشستم تا کارمند محلی سفارت آمد. انسان بسیار خوش قلبی است که واقعا کار راه انداز است. در عرض یک دقیقه یک نسخه از مدرک را کپی گرفت و به من داد. به این شکل مشکل بزرگی را حل کرد. وقتی دوباره به سرای برگشتم کارمند با تعجب گفت از کجا پیدا کردی؟ گفتم از سفارت. گفت سفارت شما با همه فرق دارد (کارشان منظم و دقیق است).