یکی از سنت های خوب ما ایرانی ها جشن نوروز و حواشی آن است. از خانه تکانی گرفته تا دید و بازدید و جشن سال نو که در آن به همراه بهار طبیعت، قلب و دل خود را در کنار خانواده به بهار می سپاریم.
اما ایرانی های خارج کشور در غربت و تنهایی، سفره ای تهیه می کنند که اکثر اوقات سین هایی مثل سمنو کم دارد. اگر سفارت ایران برنامه ای تدارک ببیند، بعضی ها شرکت می کنند.
مسئولان مملکتی یا خارجی هایی که فریبکارانه تبریک نوروز می گویند، خیال می کنند تبریک گفتن مهم است. اما عیدی دادن به مردم برایشان مهم نیست، کم کردن فشار مهم نیست، کمک به مردم مهم نیست.
برخی مسئولان مزور آمریکایی که دشمنی آنها با ایران، محدود به انقلاب و نظام نیست، و هر جا بتوانند حتی در تحریف اسم خلیج فارس، در راه ندادن ایرانی ها به کشورشان، در محدود کردن دانشجوهای ایرانی، در محدودیت ثبت نام و قطع بورسیه، در قطع دسترسی مردم ایران به سایتها و بازارها و خدمات مختلف با «مردم ایران» دشمنی می کنند، نوروز را مزورانه تبریک می گویند. اما دریغ از یک روز نو. آنها همان دشمنی هستند که دیروز بودند. آنها نوروزی نیستند، دیروزی هستند.
پیامهای نوروزی رهبر کشورمان هم مثل همیشه با آنکه کارگشا و به جا است، اما تنها چند روز گوشه شبکه های صدا و سیما می درخشد و بعد فراموش می شود.
کاش نوروزمان روزی نو باشد.
سال نو بر همه شما عزیزان مبارک باد. باشد که بهار دلها و خرمی دورانها، فریادرس امتها و منتظر منتظران با ظهورش شادکامی و روزی نو را برای همه جهان به ارمغان آورد.