دیشب در مراسم احیا در تهران شرکت کردم و از اینکه به برکت انقلاب اسلامی، امکان برگزاری مراسم های بزرگ و حتی چند صد هزار نفری آسان و مهیا شده است خدا را شکر کردم. وقتی از یک کشور دیگر غیر از ایران به مملکت شیعه وارد شوید تازه قدرت و ارزش و ضرورتِ داشتنِ یک نظام شیعه را می فهمید. وقتی می بینید بر خلاف کشورهای دیگر (که برای یک مجلس کوچک و مخفیانه چقدر باید زحمت کشید و از جان مایه گذاشت)، چه امکانات و تسهیلاتی برای عزاداران و روزه داران فراهم می شود، تازه ارزش این تجمعات عظیم در کشور را درک می کنید.

دیشب که از احیا باز می گشتم مردم زیادی جلوی رستورانهایی که باز بودند سحری می خوردند و خیابانها بسیار شلوغ بود. ناخودآگاه با خودم فکر کردم امام زمانِ ما که در این شب برایش دعا کردیم و از خدا خواستیم تا بیاید و شیعیان را از ظلم دشمنان نجات دهد، کجا سحری و افطار نوش جان می کند؟ غیر از کارگزاران و نوکران پنهانش، کسی از ما هست که ظرفی غذا به نیت ایشان آماده داشته باشد و سفره ای چیده باشد؟ اصلا آیا کسی از ما هست که آنقدر به طهارت مالش یقین داشته باشد که تشریف فرمایی امام زمان را عادی، بلکه لازم بداند؟ آیا منازل ما آنقدر ساده و تمیز و مرتب هست که میزبان ایشان باشیم؟ آیا تجملات و قابهای گرانبها و مجسمه ها و ظروف بلوری و گلدانها و دکوری که چیده ایم، فرزند رسول خدا را ناراحت و عصبانی نمی کند؟ آیا تلوزیون و ماهواره ای که خیلی ها در سالن گذاشته اند اجازه خواهد داد امام زمان منزلشان را قابل بداند و تشریف فرما شود؟ آیا موبایلی که در جیب ماست حاوی تصاویر و فیلمهایی نیست که می دانیم ما را از گوشه چشم امام زمان هم محروم می کند؟

ای پسر فاطمه، گواهی میدهم کم کسی را دیده ام که خودش و منزلش آماده پذیرایی از شما در سحر یا افطار باشد. امیدوارم کم اطلاعی من سبب باشد و کسانی باشند که در خدمت شما باشند. روی خودم که حساب نمی کنم. ولی گواهی میدهم برخی از شیعیان شما در لبنان هستند که خانه هایشان در کمال فقر و سادگی، آماده پذیرایی از امام زمان است. آنها که در سختی و بی برقی و بی آبی، زندگی بسیار ساده ای دارند و روزهایشان را با زبان روزه درحال نگهبانی از شیعیان و حریم حرم اهل بیت هستند و شبهایشان به دعا و برنامه ریزی و مجاهدت می گذرد. آنها که هر روز یکی از دوستانشان آسمانی می شود. آنها که به جای ما با دشمن ترین دشمنان شما می جنگند.

آقاجان،‌ وقتی دعا می کنیم بیایی، عموما برای خودمان است. یعنی می خواهیم بیایی و ظلم و جور را نابود کنی، می خواهیم بیایی و مشکلات ما حل شود، مشکل بیکاری، ازدواج، مسکن، بی پولی و.... کم کسی هست که حاجتی نداشته باشد و فقط برای عرض ارادت و محبت برای فرج شما دعا کند.

آقا جان، قوم بنی اسراییل با دعای خود، موعد ظهور منجی خود را صد سال به تعجیل انداختند و پیامبرشان صد سال زودتر به نجاتشان آمد. ما چقدر باید کاهل و نااهل باشیم که نتوانیم ظهور شما را به تعجیل برسانیم.

پ.ن: در این شبهای عزیز حتما برای ظهور منجی موعود مهدی فاطمه دعا کنید.