از صبح هر لبنانی ما را دید با هیجان از ضربه موشکی ایران به پایگاه نظامی آمریکا گفت و خبر و جزئیات بیشتر خواست.
خیلی‌ها تبریک می‌گفتند، بعضی‌ها تحلیل می‌کردند و نظر شخصی خودشان را می‌دادند.
همه ابراز شادی می‌کردند. بعضی‌ها به همراه شادی، از آینده می‌پرسیدند و اینکه آیا درگیری بالا می‌گیرد و آمریکا پاسخ می‌دهد؟

اینکه در دو روز گذشته سیل پرنده های انتقال تاکتیکی آمریکا به منطقه سرازیر شده بود، انتظار هر عملیات و حتی جنگ را بوجود می آورد الا ترور فرمانده عملیات نظامی ایران سردار شهید سلیمانی.

هربار کسی اسم سردار عزیز، حاج قاسم سلیمانی را مطرح می کند (خصوصا دشمنان)، احساس می کنم جریانی مشکوک در پی اسطوره سازی از این مرد بزرگ است تا به هدفی شوم برسد. بارها ایشان را ناجی قضیه های مختلف مطرح کرده اند و چنین نشان داده اند که اگر ایشان نبود، ما یا جبهه مورد حمایت ما شکست خورده بود.

خب اگر کمی فکر کنیم، و اگر کمی اطلاعات از وضع میدانی داشته باشیم متوجه می شویم این نوع صحبتها بیش از آنکه برای خدمت و محبت به این سردار عزیز باشد، آگاهانه یا ناآگاهانه ضربه به ایشان و سپاه است.

مثلا در قضیه عراق، می گویند اگر ایشان نبود الان بغداد سقوط کرده بود و ...