هر چه پول در خانه مانده بود، به شوهرم دادم تا برای افطار مقداری نان و کمی سیب زمینی و سبزی بخرد.
وقتی برگشت، جلو دویدم تا کمک کنم و بار ها را از او بگیرم و به سرعت افطار آماده کنم. اما دستانش خالی بود!

تا به حال کربلا نجف مشرف نشده بودم. بیشتر کم توفیقی خودم بود. وگرنه یه عاشق هرجوری شده خودشو میرسونه اونجا. مشکل پول رو هرکسی بالاخره حل میکنه. ولی من نتونسته بودم خودم رو به نوکیا چراغ قوه راضی کنم و پولش رو بذارم برای سفر. نتونسته بودم خیلی از خرجهای کوچیک غیر ضروری رو حذف کنم تا خرده خرده و اندک اندک، یه پولی جمع بشه.
وقتی سید بهم گفت میای بریم کربلا، بلیتت تقریبا مجانی، خوشحال شدم. البته کمی نگران خانواده و کارم بودم که دیدم کربلا دیگه شاید گیرم نیاد. بیخیال همه چی شدم. از اونجا که می خواستم فقط برای زیارت برم، نه پز دادن و عکس انداختن و تفاخر، نه به کسی خبر دادم، نه دوربین با خودم بردم.

ولادت با سعادت حضرت علی علیه السلام، مولی الموحدین، فارووق اعظم، اصدق الصدیقین، اسد الله الغالب، حیدر کرار، امیرالمومنین رو خدمت همه دوستان تبریک عرض می کنم.