تاریخ لبنان سال‌ها است از مسیر علمی خارج شده و دخالت‌های سیاسی و جناحی موجب تحریف آن شده است. مثلا از قدیم به مردم می‌گفتند شیعیان اقلیت هستند، انقلابیون ضد استعمار را دزد و راهزن می‌نامیدند و با این داده‌های غلط، کوتاهی دولت در رسیدگی به مناطق شیعیان در جنوب و شمال را توجیه می‌کردند.

یک تاریخدان برجسته لبنانی به نام سعدون حمادة در تحقیقات طولانی و مفصلی نتایج واقعی را ارائه کرد. او که در سوربون فرانسه حقوق خوانده بود، می‌خواست تز خود را درباره تاریخ شیعه در لبنان تهیه کند. به گفته او منابع در فرانسه بیش از منابع در لبنان و سوریه بود. لذا از آنها استفاه کرد. اما بعدها با خود گفت تاریخ شیعه اینچنین نیست، پس باید کتابی بنویسم که تاریخ واقعی شیعه را روایت کند. او در این پژوهش بزرگ از چند منبع استفاده کرده است:

۱- آرشیو اسناد عثمانی

۲- مکتوبات دیپلمات‌های خارجی در لبنان که به کشورهای خود گزارش می‌فرستادند

۳- رسانه‌های محلی، که عمدتا در کلیساها نسخه‌های آن‌ها یافت می‌شود.

طبق یافته‌های او ۹۲% از مساحت لبنان کنونی، تحت حاکمیت شیعیان بوده است. فقط جبل دروز که کمتر از ۸% مساحت کشور بوده، در دست دروزیان قرار داشت. او در کتاب‌هایش آمار هر شهر و روستا را ذکر کرده که چند نفر شیعه چند نفر مسیحی و چند نفر دروزی بودند. در جبل عامل (جنوب لبنان) تنها ۵۰ مسیحی وجود داشت. یا کرک در شمال که از بعلبک هم بزرگتر بود، همه شیعه بودند. 

در سجلات عثمانی، در سال ۱۶۸۶ چنین ثبت شده که از ۲۵۶۷۴۶ نفر، ۸۹ هزار نفر شیعه بودند (۳۸٪) و۷۶ هزار سنی (۳۰٪) و ۴۴ هزار مسیحی (۱۸٪) و ۳۵ هزار درزی (۱۳٪). آمارهایی که در تاریخ لبنان توسط نظام باقیمانده از استعمار فرانسه مبنی بر اکثریت بودن مسیحیان مارونی وجود دارد خلاف واقع و ساخته دست آنان بوده تا کنترل کشور به دست وابستگان استعمار بماند.

بماند که پس از تسلط پادشاهان ستمگر عثمانی بر لبنان، فشار و جنایت علیه شیعیان آغاز شد و با کشتار آنان و کوچاندن مردم، موجب تغییرات جمعیتی شدند. اما باز هم ترکیب جمعیتی به حدی نرسید که طبق ادعای آنان، مسلمانان اقلیت و مسیحیان خصوصا مسیحیان مارونی در اکثریت باشند.

کتاب تاریخ شیعه در لبنان به فارسی هم ترجمه شده و جلد اول و جلد دوم آن را علاوه بر کتابفروشی‌ها از فروشگاه‌های اینترنتی هم می‌توانید تهیه کنید یا در طاقچه بخوانید.