تقویم سریانی یک تقویم شمسی است که از 12 ماه تشکیل شده که اصل آنها از زبان آرامی بوده (آنها پیش از اسلام بر عراق و شام حکومت می کردند). سپس با عربی معاصر بومی سازی شده و در زبان عربی امروز در فلسطین و سوریه و لبنان و اردن و عراق استفاده می‌شود.
هر یک از این ماه ها با ضرب المثل های بومی مرتبط شده که برگرفته از فصلهای سال و موسم کشت و زراعت و برداشت و باران و آب و هوا است:
شباط ما علیه رباط (شباط افسارگسیخته، چون ناگهان گرم و ناگهان سرد می‌شود) - شباط لباط روایح الصیف فیه (شباط لگد انداز، بوی تابستان دارد)
آذار الغدار (ناجوانمرد، غافلگیر کننده) - آذار ابوالزلازل والامطار (ناگهان باران می‌آید) - خلی فحماتک الکبار لآذار (به خاطر سرمانی ناگهانی، ذغال های درشتت را برای آذار نگه دار)
مطر نیسان یحیی الانسان (باران نیسان انسان را زنده می‌کند)
ایار، توت و مشمش و خیار (ماه توت و زردالو و خیار)
بین تشرین الاول والثانی صیف ثانی (بین تشرین اول و دوم، گرمایی مثل تابستان وجود دارد)
ایلول ذنبو مبلول (اواخر ماه ایلول باران شروع می شود)
فی حزیران بتصیر الذره مثل الخیزران (ذرت اندازه بابمو رشد می‌کند)
تموز تغلی المای بالکوز (آب از گرما در کوزه می‌جوشد)
آب اللهاب (گرمای سوزان) - آب اقطف العنب ولا تهاب (از پرمای هوا میوه ها رسیده شده اند و بی نگرانی انگور را بچین)
اجی کانون تختبی ببیتک یا مجنون (در ماه کانون هوا خیلی سرد است در خانه بمان) - هواء کوانین بخرق المصارین (سرمای دو ماه کانون اول و دوم به دل و روده نفوذ می‌کند) - بعد کانون الشتا یهون (بعد از کانون باران قابل تحمل می‌شود)

ترجمه و گردآوری محمود علوی - ليبانيران ©