در مطلب گذشته از محمود برایتان گفتم. حالا فرزندش را به نام ابومحمود بشناسید. (عموما اعراب از جهت احترام نام پسر بزرگشان را به نام پدرخودشان می گذارند. بنا بر این نام فرزند محمود می شود ابومحمود. حتی اگر فرزند هم نداشته باشد)

ابومحمود یک مهندس درس خوانده و اهل مطالعه است. وی به زبانهای عربی و انگلیسی و فرانسه و آلمانی مسلط است. سالها در عربستان و استرالیا کار کرده و پس از مطالعات زیادش از مذهب سنی به تشیع روی آورده است و حقیقت را در این مذهب می داند.

می گفت در استرالیا که بودم یک روز همکارم ابراهیم گفت باید برویم برای کار در یک منزل. چون صاحب منزل یهودی بود و ابراهیم می دانست که من با یهودیها مشکل دارم گفت ببین این صاحبخونه یهودی است. تو کاریت نباشه. من لوله ها رو درست می کنم تو هم به کارت برس. چه کار داری یهودیه؟ کارت رو بکن و فکر کن یهودی نیست. خواهشا دعوا راه ننداز.

خلاصه قبول کردم و رفتیم. استرالیا خیلی پهناور است و خانه ها با فاصله هستند. از دور دیدیم ایستاده وسط جاده و با دستهایش علامت می دهد که راهنماییمان کند.

از ماشین پیاده شدیم. به آلمانی چیزی گفت. ابراهیم که نفهمید چه گفت. اما من فهمیدم. یهودی به ما گفت: از الان که شما را دیدم روزم به گند کشیده شد! به ابراهیم گفتم می فهمی چه گفت؟ این را گفت. ابراهیم گفت بیخیال. برویم کارمان را بکنیم.

اما صاحبخانه شک کرد. گفت تو آلمانی بلدی؟ گفتم بله. گفت: دیگر چه بلدی؟ گفتم: فرانسه و انگلیسی و عربی.

با تمسخر گفت: آها! یک مسلمان هم هست که درس خوانده باشد!

خلاصه با این خوش آمدگویی و نیش و کنایه کار به آنجا رسید که مرا به زور نشاند و با من بحث کرد. آن روز را نگذاشت کار کنم. فردایش هم تا رسیدیم مرا نشاند و کشید به بحث. گفتم بابا من باید کارم را تمام کنم وگرنه شرکت حقوقم را نمی دهد. گفت این 600 دلار حقوقت. بشین حرف بزن.

تو اگر من پول ندهم گشنه می مانی. ببین من چه خونه زندگی ای دارم.

گفتم: نه، درست است الان اجاره نشینم اما من هم خانه ی خودم را ساخته ام خیلی بزرگتر و زیباتر از خانه ی تو. شروع کردم به وصف خانه، اینقدر اتاق دارد، جلوی خانه باقچه درست کرده ام. چقدر درخت دارد، گلهای زمرد کاشته ام و ... چشمهایش باز مانده بود. گفتم: من خانه ام را در آخرت ساخته ام و الان دارم آنرا می بینم.

با تعجب گفت: واقعا به آخرت اعتقاد داری؟ من که ندارم.

گفتم: خدا در قرآن گفته که شما به آخرت اعتقاد ندارید و دروغ می گویید که قوم برگزیده خدا هستید. اگر راست می گویید آرزوی مرگ کنید. تو الان بازنشست شدی و عمری به دولت اسراییل خدمت کردی. چه کار کردند برایت؟ چی به دست آوردی؟ فقط همین خانه را داری و مقداری پول. زن و بچه هایت حتما تو را رها کرده اند. این خانم هم زنت نیست. دوست دخترت است. گفت راست می گویی. از کجا فهمیدی؟

اما ما قوم برگزیده هستیم و حضرت داوود و حضرت موسی پیامبران بزرگ ما هستند. گفتم بله در قرآن آمده که بنی اسراییل دو بار در زمین سرکشی می کنند.

می دانی که بعد از سرکشی اول، حضرت داوود به شما 66 سال و شش ماه مهلت داده و پیش بینی کرد سرکشی دوم شما بعد از این مدت کامل شده و بر قدس بطور کامل مسلط می شوید و همین آغاز نابودی شما خواهد بود. این وعده ی پیامبر خودتان است.

با تعجب گفت: این را هم میدانی؟ مگر کتاب ما را خوانده ای؟ گفتم بله. تلمود و تورات را خوانده ام.

رفت کتابی آورد. در کیسه نایلونی خاصی پیچیده بود. گفت ببین ما از کودکی هرکار کرده ایم در این می نویسند. درس هایی که خواندیم و فعالیت هایی که کردیم. در این کیسه می پیچند و با ما دفن می کنند. تا یک میلیون سال با ما باقی می ماند.

دیدم بعد از تحصیلش در نوکیا کار می کرده در فنلاند و مهندس مهمی بوده.

خلاصه هرچه گفت جواب دادم و محکومش کردم. ساکت که شد گفتم بگذار کارمان را تمام کنیم و رفتم کار برقی منزل را انجام دادم.