محصولات نظامی ایران به اذعان دوست و دشمن پیشرفت زیادی داشته است. محصولاتی که کاربرانش از کیفیت آن می نالند و دشمنان از قدرت مهیب آن.

قبل از آنکه خونتان به جوش بیاید و نویسنده را مورد الطاف خود قرار دهید لطفا ادامه مطلب را با من باشید تا کم کم و آرام آرام تصوری واقعی و منطقی از محصولات نظامی ایران داشته باشیم.

همیشه وقتی خبر از تولید سلاح یا وسیله دفاعی جدیدی در ایران می دادند افتخار می کردم و خوشحال می شدم و آرزو می کردم آن را از نزدیک ببینم. دغدغه ی همیشگی من هم این بود که کشور جهانخواری مثل آمریکا وقتی سلاح تازه ای می سازد اولا آن را در میدان عمل تست می کند (یعنی همیشه یک جای دنیا در حال جنگ است و می تواند آنرا عملا تست کند)؛ دوما آنرا به نیروهای نظامی خود می دهد و وارد جنگ افزار سازمانی ارتش خود می کند. اما ما این فرصت ها را در اختیار نداریم. پس چگونه به تولید خود اطمینان کنیم؟

جنگ سوریه فرصتی را پدید آورده که اولا سلاح های ایرانی امتحان شوند، دوما انتشار عامدانه ی اطلاعات توسط حزب الله دلگرمی ها و بعضا نگرانی هایی را پدید آورده است.

سلاح ها و مهمات مختلف ایرانی در سوریه استفاده می شوند اما این تنها قسمتی از جنگ افزارهای میدان نبرد در سوریه است. نیروهای سوری از بهترین سلاح های روسی استفاده می کنند که با بالاترین کیفیت و بسته بندی به دستشان می رسد و بخش عمده آنها هم از سالیان قبل ذخیره شده است. نیروهای حزب الله هم از انواع مختلف اسلحه های روسی و امریکایی و ایرانی و اتریشی و آلمانی و غیره استفاده می کنند که هوشمندانه و برای ماموریت های خاص، برگزیده می شوند. استفاده ی زیاد آنها از پهپادها بشکل باورنکردنی تعجب ناظران و تحلیلگران جنگی را برانگیخته. بطوریکه برخی ادعا می کنند تا کنون حتی ارتش آمریکا به این اندازه و به این کارآمدی از پهپاد استفاده نکرده است. نیروی حزب الله که در لبنان عموما از بهترین اسلحه های غربی بهره می برد، در سوریه بیشترشان از سلاح های عادی مثل کلاشینکوف و مسلسل pkc و آر پی جی7 استفاده می کند. گلوله های لبنانی و ایرانی که استفاده می کنند خیلی وقتها باعث گیر سلاح می شود و باید به رفع گیر سلاح بپردازند. در حالیکه ارتش سوریه از اسلحه و مهمات های با کیفیت و خوش ساختی استفاده می کند که حتی کیسه ها و جعبه های آنها نو و مرتب است. علاوه بر آن از موشک های برکان (توسعه داده شده توسط مهندسان حزب الله) استفاده می کنند که با یک متر قدش، تخریبی معادل تخریب یک اسکاد دارد.

از جمله سلاح های ضروری در سوریه تفنگ تک تیر انداز است. حزب الله چندین مدل تفنگ خارجی و ایرانی را در اختیار دارد. شاهر یکی از تک تیراندازهایی است که وجود آن در جنگ ضروری است. این سلاح ایرانی که از روی تفنگ اشتایر اتریشی ساخته شده قدرتی وحشتناک دارد و وقتی شلیک می شود دور و بر تیرانداز طوفانی به پا می شود. تصور کنید که در نقطه هدف چه جهنمی برپا می کند. این سلاح که از جمله سلاح های مورد تحریم قرار داشت در چند نسخه و برای مبارزه با مواد مخدر وارد ایران شد که مهندسان ایرانی آنرا به سرعت مهندسی معکوس کرده و ساختند.

این سلاح تک تیر انداز بدون خشاب ارائه شده اما مهندسان ایرانی برای آن خشاب هم طراحی کرده اند که کمتر استفاده می شود. به جهت آنکه از بغل تغذیه می کند و دست و پا گیر است. در اشتایر اتریشی می توان گلوله های براونینگ 12.7 (مخصوص مسلسل) استفاده کرد اما وقتی این فشنگ را در شاهر میگذارید و شلیک می کنید بعد از چند چهار پنج شلیک سوزن تفنگ می شکند. (چون گلوله های مسلسل ارزانتر و در دسترس تر است در تمرین از آن استفاده می کنند). در این حالت باید سلاح را باز کرد و قطعه را تعویض نمود. دوربین این تفنگ قابل تعویض است. اما اشمیدت 12ایکس زوم تصویری بسیار واضح و مناسب به شما می دهد که هدف در فاصله 850 متری را در صد متری خود تصور می کنید.

با اوصافی که دوستان از این اسلحه دادند و من برایتان نوشتم، و گزارشهای دیگری که از فشنگها و موشکها و غیره به گوش می رسد، باید قبول کرد که کیفیت محصولات نظامی ما از کیفیت بازارهای جهانی پایین تر است. اگر حزب الله محصولات ما را می پذیرد، بیشتر برای آموزش و جاهایی مثل سوریه که برایش اهمیت حیاتی ندارد استفاده می کند. اما در عملیات ضد دشمن صهیونیستی، موشکها و اسلحه هایی استفاده می شود که بهترین سلاح های بازار جهانی هستند. اینگونه مواقع حتی یک ثانیه تاخیر یا گیر کردن اسلحه پذیرفته نیست و ممکن است کل عملیات را تحت الشعاع قرار دهد. این قضیه به معنای دستکم گرفتن تولید داخلی یا زیر سوال بردن آن نیست، بلکه انسان باید تصور صحیحی از اوضاع و تولیداتش داشته باشد تا بتواند محصولش را ارتقا دهد.

متاسفانه برخی هستند که اصلا چنین سخنانی را برنمی تابند و محصول ایرانی را برترین محصولات نظامی دنیا تصور می کنند و هرکس نقدی داشته باشد را نمکنشناس و وطن فروش و ... می خوانند.

پیرو پست قبلی در مورد پهادها، باز سوال می کنم: چرا پاسگاه مرزی ما نباید دو سلاح تک تیر انداز با دوربین دید در شب داشته باشد و یک پهپاد همیشه در آسمان به مراقبت و شناسایی بپردازد؟ چرا کل پاسگاه اصلی باید غافلگیر شود و جوانان ما کشته شوند؟ دیگر آن زمان که سیم خاردار هم باید به زحمت تهیه می کردیم گذشت. چرا پهپاد ما در سوریه استفاده می شود و نتیجه خوبی داده اما در ایران استفاده نمی شود؟ فرماندهان و تصمیم گیران داخلی باید جوابگو باشند.