در گوشی های آندرویدی قبل از نصب هر برنامه می توان اجازه نامه های برنامه (permissions) را ملاحظه کرد. همین طور از قسمت مدیریت برنامه ها می توان اجازه نامه ی برنامه های از قبل نصب شده را مشاهده نمود.

آپدیت جدید سرویس جستجوی گوگل توجهم را به خود جلب کرد: برنامه بدون اجازه ی شما عکس و فیلم ثبت خواهد کرد!

هر برنامه ای برای اجرای صحیح امکاناتی که ارائه می دهد به مجوزهایی نیاز دارد. مثلا یک برنامه ی مرورگر وب حتما دسترسی کامل به اتصال اینترنت را در مجوز خود که شما با آن موافقت می کنید خواهد داشت. یا یک برنامه ی ایبوک (کتاب الکترونیک) اجازه ی روشن نگهداشتن صفحه را قبلا از شما دریافت کرده است. تمام مجوزها را شما هنگام فشار دکمه ی قبول و دریافت (accept and download) به برنامه می دهید.

حالا ببینیم سرویسهای مختلف چگونه با اجازه ی خودمان به جاسوسی می پردازند. برنامه از شما اجازه گرفته تا: مکان شما را از روی جی پی اس گوشی و مختصات یاب شبکه پیدا کند، پیامکهای شما را بخواند و حتی ادیت کند! دسترسی کامل به اینترنت داشته باشد، اطلاعات روی حافظه گوشی را دستکاری یا پاک کند، جلوی اسلیپ (به خواب رفتن گوشی، که باعث توقف برخی سرویس ها می شود) را بگیرد، مستقیما از تلفن شما تماس بگیرد یا پیام بفرستند که مستلزم هزینه خواهد شد، از اکانت های شما در گوشی استفاده کند و اکانتی اضافه یا پاک کند! صدا ضبط کند، ...

وقتی تمام این مجوز ها را به یک برنامه داده اید، می تواند به راحتی صدا و تصویر شما را در زمانهای مختلف ضبط کرده از طریق اینترنت یا حتی تماس تلفنی به منبعی ارسال کند. شما هیچ وقت تنها نیستید و امنیت خصوصی ندارید. نگویید من که مامور امنیتی و نظامی نیستم تا نگران باشم، اما آنها می توانند حتی تماس ها و پیامهایی به اسم شما انجام دهند که ممکن است برایتان دردسر ساز شود.

چه نیازی هست که یک سرویس جستجوی ساده مثل گوگل تمام این امکانات را از شما تقاضا کند؟ می دانید اگر این سرویس را غیر فعال کنید چه می شود؟ همان اتفاقی که برای من افتاد، گوشی از کار می افتد نمی توانید چیزی تایپ کنید یا پیامی بفرستید. باید حتما سرویس دوباره فعال شود تا بتوانید از گوشی استفاده کنید.

گوشی ای که اینهمه پول بابتش دادید نه تنها ابزار جاسوسی شرکتهای غربی است بلکه شما با هزینه ی خودتان امکانات هراس انگیزی به دست آنها داده اید.

دیشب دیدم یک لبنانی دوربین گوشی اش را با دستمال کاغذی و چسب پوشانده بود. پرسیدم چرا؟ گفت نمی خواهم هر جا بروم عکسش را بگیرند.

بحث اینترنت چمدانی یا ارتباط اضطراری از طریق شبکه شدن گوشی های مختلف مدتها است وجود دارد اما فقط برای استفاده ی خودشان است. آنها اطلاعات همه را از گوشی هایشان و حتی از طریق نفوذ از گوشی های دیگران، بدست می آورند.

من که کم کم دارم به یک نوکیا 1100 فکر میکنم!! شما چطور؟