واقعیتی درباره صهیونیست‌ها و مزدوران و نوکرانشان وجود دارد که فکر می‌کنند همه مثل خودشان هستند. مثلا فکر می‌کنند بقیه هم پول می‌گیرند تا یک تظاهرات راه بندازند، پول می‌گیرند از موضوعی دفاع کنند یا به موضوعی حمله کنند، مسئولان و فرماندهان و رهبران دیگر هم مثل مسئولان و فرماندهان و رهبران خودشان در پناهگاه امن و پشت سپر انسانی پنهان می‌شوند، دروغ می‌گویند و از مردم سواستفاده می‌کنند.
یا مثلا فکر می‌کنند اگر شخصی را ارتش رژیم صهیونیستی ترور کرد حتما فرمانده بزرگ مقاومت است.

دیروز در جاده جونیه (منطقه توریستی و مسیحی نشین که الان هیچ اثری از جنگ نیست) خودرویی که از شمال به سمت بیروت می‌رفت مورد حمله پهپاد ارتش تروریست قرار گرفت. موشک اول به ماشین نخورد و راننده سریع کنار جاده ایستاد، پیاده شد، درب را بست، رفت دست همسرش را گرفت و برد در حاشیه جاده در قسمت درخت‌ها، تا موشک دوم به بقیه مردم آسیب نرساند. آنها با دو موشک بعدی آسمانی شدند.

پس از شهادت این دو نفر، اکانتهای عربی و فارسی مزدور، با شادی مدعی شدند فرمانده بزرگ اطلاعات حزب الله ترور شده، در حال فرار به جونیه و...

دکتر رضا عواضه را دیده بودم. چون همسرش ایرانی بود، معصومه خانم که در لبنان با نام آرزو می شناختیم. دکتر عواضه تا جایی که می دانستیم مهندس کامپیوتر و برنامه نویسی بود و در ایران درس خوانده بود. پنج فرزند از این شهیدان به یادگار مانده‌اند. پسر بزرگشان هم مثل پدر یک نخبه علمی بود و در دبیرستان در المپیاد علمی مدال گرفته بود.

کاربران زیادی در لبنان با اینکه در ابتدا شهدا شناسایی نشده بودند، این صحنه را عاشقانه توصیف کردند و فداکاری آنان برای در امان ماندن مردم در خودروهای عبوری در این جاده شلوغ را ستودند.